Jak grzecznie zaznaczyć, że nie jest się idiotą, tylko nie włada się biegle językiem angielskim?

Wiem, że to może zależeć od kontekstu, ale spotkałem ludzi, którzy mówią po angielsku jako drugim języku, a którzy przedstawili się mówiąc

Hello, my name is \____, it’s very nice to meet you. Proszę mi wybaczyć, ale dopiero uczę się angielskiego i czasami mogę prosić o wyjaśnienie.

W ten sposób możesz zakomunikować, że jesteś świadomy tego, jak możesz się zaprezentować, a osoby płynnie mówiące mają również możliwość z góry uważać na to, co mówią. Chciałbym również zauważyć, że nie ma absolutnie żadnej potrzeby przepraszania za to, że nie jesteś biegłym użytkownikiem języka angielskiego, ale wielu anglojęzycznych ludzi w Ameryce Północnej zinterpretowałoby to jako uprzejme uznanie bariery językowej, więc dlatego mój przykład jest sformułowany w taki sposób. Nie mogę powiedzieć na pewno, czy inne miejsca są takie same, więc może ktoś inny mógłby to potwierdzić lub zaprzeczyć.

Jeśli jesteś w USA, gdzie większość kraju zna tylko angielski (i dlatego nigdy nie doświadczyłeś odwrotnej sytuacji), prawdopodobnie nie możesz wiele zrobić. Dla jednojęzycznych użytkowników języka angielskiego w USA, ich główne doświadczenie z ludźmi, którzy nie używają języka bardzo dobrze, to ludzie, którzy są albo upośledzeni umysłowo, z nielubianego obszaru dialektu, lub po prostu głupi.

Jako inżynier pracuję ze stosunkowo dużą liczbą ludzi, których językiem ojczystym nie jest angielski i przyłapałem mnie na robieniu tego wiele razy, zwykle gdy poznałem kogoś na tyle dobrze, że byłem zmuszony zrewidować moją ocenę tej osoby o wiele w górę. (Ale są też głupi inżynierowie!)

Naprawdę jedyną pewną rzeczą, którą możesz zrobić, to być mądrym sobą, a ewentualnie ludzie, którzy mają z tobą do czynienia regularnie, domyślą się tego. Niewiele jednak możesz zrobić z tym pierwszym wrażeniem, poza ciągłą pracą nad poprawą wymowy.

Wydaje mi się, że w Anglii nie jest tak źle, ponieważ więcej ludzi ma tam doświadczenie w próbach wyrażania się w drugim języku i w kontaktach z ludźmi, których językiem ojczystym nie jest angielski.

Przykład, jeśli mówią coś bardzo szybko lub zdanie, które ma kilka słów, których nie możesz zrozumieć, poproś ich o wyjaśnienie, co mają na myśli i podaj powód, że jesteś nowy w angielskim jako języku.

Innym sposobem byłoby zadawanie pytań odnoszących się do tematu rozmowy, które pokazują inteligencję i wyższe myślenie (itp.), co pokaże, że nie jesteś przygłuchy, ale raczej masz problemy z językiem, w którym prowadzona jest rozmowa.

i czuję to samo z językami obcymi. I ja osobiście staram się przekazać moje braki w języku z humorem, jednocześnie prosząc o wyjaśnienie.

Stacey pisze :

Prawdopodobnie mogą stwierdzić po twoim akcencie, że nie jesteś pierwszojęzycznym Anglikiem.

Może nie (widziałem ten błąd wiele razy). Jest szczególnie mało prawdopodobne, że się na to zorientują, jeśli spotkali wielu ludzi, którzy są niewykształceni lub upośledzeni umysłowo, a bardzo niewielu, którzy są bardzo inteligentni / być może eksperci w innych językach, ale wciąż nie są dobrzy w języku angielskim.

Nawet jeśli potrafią powiedzieć, że angielski jest ich drugim językiem, nie oznacza to, że mają jakąkolwiek empatię lub wyobrażenie o tym, co to znaczy być inteligentnym i biegłym w innym języku, jeśli nie potrafisz dobrze wyrazić się po angielsku. Jest to bardziej prawdopodobne, jeśli nie podróżowali do miejsc, gdzie języki inne niż angielski są powszechne.

Taka ignorancja jest szczególnie powszechna w USA.

Skuteczną strategią, jaką widziałem, jest zdanie w stylu: “Przepraszam, jestem ekspertem w \u2002 innym języku (językach), ale wciąż uczę się angielskiego.” Może to być po tym, jak ktoś wyraził trudności ze zrozumieniem cię, zasygnalizował językiem ciała, że ocenia cię jako kretyna przez twój język, lub tuż przed tym, jak poprosisz o powtórzenie czegoś wolniej lub w innych słowach.

Inną skuteczną strategią, z jaką się spotkałem, jest demonstrowanie kompetencji poprzez uświadomienie sobie czegoś konkretnego, co wcześniej osiągnąłeś, a co jest i prawdopodobnie będzie postrzegane jako dość trudne. Nie sprawdza się to we wszystkich sytuacjach, szczególnie w przypadku nieznajomych, z którymi prawdopodobnie będziesz wchodził w krótkie interakcje, ale może pomóc w przypadku osób, z którymi planujesz wchodzić w dłuższe interakcje (np. współpracowników). Może być włączony w czasie, gdy prosisz o pomoc, więc jest bardziej skromny zamiast przechwalania się, ale nadal przekazuje informacje.

Mnóstwo błyskotliwych pytań i odpowiedzi tutaj.

Niestety, uważam, że ludzie mają rację, że w zależności od lokalizacji, może nie być wiele do zrobienia, a jedynym prawdziwym długoterminowym rozwiązaniem może być nauka angielskiego do płynności.

Jednakże, jest jedna rzecz, którą możesz zrobić w wielu, wielu sytuacjach, a ta nie jest wyjątkiem: pokazuj, nie opowiadaj. Kiedy używają słowa, którego znaczenia nie znasz, zapytaj ich, co ono oznacza, poproś o wyjaśnienie, aby upewnić się, że dobrze je rozumiesz, a następnie zacznij używać tego słowa (poprawnie i odpowiednio!) tuż przed nimi. Jeśli są wystarczająco inteligentni, aby zdać sobie sprawę, że nie znałeś angielskiego wcześniej, będą wystarczająco inteligentni, aby zobaczyć, jak szybko się nauczyłeś. A jeśli nie, to cóż, nie warto się tym przejmować.

Żyłam również w kulturach obcojęzycznych. Nauczyłem się, że kultury arabska, japońska, rosyjska, ukraińska i francuska są bardzo wyrozumiałe, jeśli nie mówisz perfekcyjnie w ich języku. Często inni mówią w moim rdzennie amerykańskim języku i każdy z nas mówi w języku innych i rozumiemy się poprzez nakładanie się wspólnych słów.

Amerykanie, Brytyjczycy, Australijczycy i Kiwi nie są inni. Kluczową częścią nauki jest metoda prób i błędów. W kręgach zawodowych, oczekuję, że ci, których spotkasz, będą z przyjemnością rozmawiać z Tobą na poziomie średniozaawansowanym.

Zachęcam do obejrzenia wykładu Lydii Machovej, “10 Things Polyglots do Differently” (“10 rzeczy, które poligloci robią inaczej”). Przede wszystkim nie przeszkadza im popełnianie błędów w dyskursie, gdy uczą się nowego języka.

Uważam, że niezręczność bierze się stąd, że inni dostrzegają istnienie bariery językowej (na pewnym poziomie). Kultura zachodnia radzi sobie z takimi rzeczami żartując i sprowadzając potencjalnie żenujące rzeczy do mniejszej wagi.

Aby złagodzić wszelkie niezręczności, musisz być pierwszym, który zlekceważy swoje umiejętności językowe. Oto kilka żartów, których używałem w przeszłości, a które wywołują śmiech i otwierają drzwi do swobodnego dialogu, a nawet kilku wskazówek językowych:

Proszę mi wybaczyć. Nie potrafię dobrze mówić po angielsku we wtorki. Nie jestem jeszcze biegły w angielskim. Ale to, co mówisz jest bardzo interesujące. Nigdy nie słyszałem tego o małpach. (Kiedy oni wcale nie mówili o małpach.) Przerwij na chwilę z poważną miną, a następnie uśmiechnij się i zaśmiej.

Miłej zabawy!

Powiedz: “Myślę, że rozumiem twoje obawy, ale chcę mieć pewność, że nie zostaną one utracone w oparciu o moją zdolność do tłumaczenia”.

1. To od razu nadaje ton - druga osoba ma mniejszą zdolność/umiejętność tłumaczenia, inaczej mówiłaby w twoim języku.

2. Pokazuje, że jesteś samoświadomy i przełamuje skojarzenie, które tworzy się pomiędzy zdolnością mówienia danej osoby a naszym mózgiem próbującym rozrzedzić jej inteligencję.

Jeśli ktoś po tym zachowuje się lekceważąco, prawdopodobnie nie jest to związane z twoim językiem ojczystym - prawdopodobnie będzie taki bez względu na wszystko. Moje dwa grosze. Na zdrowie.