Jak mogę powiedzieć mojej dziewczynie, że przez ostatnie dziewięć miesięcy kupowała mi książki niewłaściwego autora?

Sądząc po udzielonych już odpowiedziach, wydaje mi się, że jestem samotny w tym wszystkim… zabawny?

Wyobrażam sobie, że stawiam się w sytuacji dziewczyny. Mój chłopak siada mi, bardzo poważnie, żeby mi powiedzieć, że musi porozmawiać. Oczywiście obawiam się najgorszego. Potem mówi mi, że od 9 miesięcy kupuję mu książki niewłaściwego autora. Spędziłam ostatnie 9 miesięcy myśląc, że mój chłopak ma jakieś dziwne gusta i jest zboczony na granicy (czy książki w ogóle by na to wskazywały, czy nie, to jak ja się czuję). Każda książka, którą mu kupiłam, czułam się z tym naprawdę dziwnie. Dowiedz się, he był równie niezręczny, ponieważ I’ve been buying him the wrong books for months. Był po prostu zbyt niekomfortowy i/lub wdzięczny, by mi o tym powiedzieć. Prawdopodobnie zaczęłabym się śmiać prawie natychmiast.

Kiedy byłam w przedszkolu/pierwszej klasie, moi rodzice położyli u nas w domu trochę mulczu. Słyszałam, jak rozmawiali o tym, jak dobrze to wyglądało i widziałam, jak bardzo ich to cieszy. Przez kilka miesięcy po tym, kilka razy w ciągu tygodnia na przerwie, wypychałam kieszenie mulczem z placu zabaw, by zanieść go do domu do rodziców. To znaczy, oni loved mulczowali, więc wyraźnie chcieliby więcej. Byłem zraniony, kiedy zdałem sobie sprawę, że rodzice po prostu go wyrzucają? Nie. To znaczy, oczywiście nie uważałem tego wtedy za zabawne, ale nie obraziłem się. Robiłem miły gest na podstawie tego, co myślałem, że moja rodzina jest w to zamieszana.

Nie znam twojej dziewczyny, ale chciałbym myśleć, że ona poradzi sobie z tą sytuacją w podobny sposób. Nie zrobiła nic złego i to nie jej wina, że cię źle zapamiętała lub źle usłyszała. To, że robiła to dla ciebie, jest niezwykle słodkie, jeśli o to pytasz, niezależnie od tego, czy był to właściwy autor, czy nie. To pokazuje, że jej zależy. Jak mówili inni, widzę, że może być trochę zraniona, ale humor w tej sytuacji przeważa nad wszystkim. Za każdym razem, gdy podawałem te książki na półce, zaczynałem się śmiać. Opowiadałbym tę historię każdemu, kto by jej słuchał. “Pamiętasz, kiedy myślałem, że jesteś jakimś zboczeńcem z dziwnym gustem do książek?”

EDIT: Ponieważ moja odpowiedź najwyraźniej nie była wystarczająca, powinienem wyjaśnić. Ktoś zinterpretował mój powyższy komentarz w ten sposób, że wina leży po stronie dziewczyny, co nie jest prawdą.

Powinieneś definitely powiedzieć jej i oprzeć tę rozmowę na tym, co wiesz o swojej dziewczynie. Jeśli jest znana z tego, że jest bardzo wrażliwa, pamiętaj, że zbliżanie się do sytuacji z lekkim sercem może się skończyć flirtem. Teraz zakładam, że twoja dziewczyna jest normalnym człowiekiem i zobaczyłbyś humor w tej historii tak samo jak ja i nie przestraszył się ciebie. Osobiście, przyszedłbym do tego i wyjaśnił, że choć tak, uważasz to za zabawne (zakładając, że tak jest), że twoja dziewczyna kupuje ci zdegenerowane powieści oparte na nieporozumieniu, ale ona i tak się o ciebie troszczy, jesteś również głęboko przepraszam za to, że tak długo to trwało. Gdybym był twoją dziewczyną, nadal kupowałbym ci je tylko dla żartu. Niestety, nie mogę podać ci żadnych szczegółów, bo jest zbyt wiele zmiennych.

• Jedyna prawdziwa rada, której mogę udzielić to

• Nie zaczynaj rozmowy od “Musimy porozmawiać”

• Podejdź do niej swobodnie, najlepiej przy posiłku

• Bądź lekki tak długo, jak pozwala na to sytuacja

W tej ostatniej nucie, Jeśli cała rozmowa pozostaje na ogół lekka, a ona przyjmuje wiadomości (stosunkowo) dobrze, nie zaszkodzi okrążać ją kilka godzin później z dużo poważniejszym “Wiem, że już o tym rozmawialiśmy, ale naprawdę przepraszam, że tak długo to trwało. Wiem, że to zabawne i nic wielkiego, ale powinienem był o tym wcześniej wspomnieć.”

Jak stwierdzili komentatorzy poniżej, dokładny sposób, w jaki o tym wspominasz i sformułowanie, którego używasz, jest o wiele mniej ważne niż w rzeczywistości mówienie jej. W rzeczywistości, nigdy nie powinieneś przychodzić do takiej rozmowy ze scenariuszem. Powinieneś oczywiście mieć uwagi, które chcesz przekazać, ale dostosuj sformułowania do nastroju i sytuacji. Punkty, które starałbym się przedstawić to:

• Kupujesz książki na podstawie moich zainteresowań jest czymś, co bardzo doceniam i kocham
• Nie zrobiłeś nic złego
• Powinienem był powiedzieć coś wcześniej

Jak już zdecydowałeś się jej powiedzieć, miej świadomość, że to zdecydowanie właściwa decyzja, choć powinna była zostać podjęta wcześniej. Bądź również świadomy, że do pewnego stopnia zostanie zraniony.

Z tym powiedziane, przejdźmy do tego, jak jej powiedzieć:

Wybierz spokojną sytuację, aby oboje mogli o niej mówić dłużej niż 5 minut. Upewnijcie się, że jest wystarczająco dużo czasu dla Was obu, aby w pełni zrozumieć problem (problem polega na tym, że w zasadzie ją okłamujecie). Powiedzcie jej to, co nam powiedzieliście:

Ponieważ doceniłem ten gest, postanowiłem pozwolić mu się przewrócić. Założyłam, że jej zainteresowanie tym, jakie książki mnie interesują, będzie ulotne

To jest twój powód, dla którego wszystko się zaczęło. Though you definitely should think about the reason you kept going with it and not breaking it to her earlier.

So basically, you sit her down, tell her what that she got the author wrong, tell her why you didn’t tell her right away and definitely apologize for lying to her.

Something along these lines (just to give you an idea).

GF, I need to tell you something important. Widzisz, naprawdę doceniam wszystkie książki, które masz dla mnie, ale muszę ci powiedzieć, że nie są one od mojego ulubionego autora, ponieważ wydaje się, że masz to źle. Moim ulubionym autorem jest XYZ. Wiem, że spieprzyłem, nie mówiąc ci wcześniej. To dlatego, że doceniłam ten gest i postanowiłam pozwolić, żeby to wszystko się skończyło. Założyłem, że twoje zainteresowanie tym, jakie książki mnie interesują, będzie ulotne. Widzę, że pomyliłem się w tej kwestii i przepraszam za to.

W ten sposób wyjaśnisz jej swoje rozumowanie i od razu powiesz jej właściwy wynik. Jeśli uważasz, że to już za mało, możesz również obiecać jej, że lepiej sobie z tym poradzi w przyszłości (do czego również powinieneś się stosować).

Z osobistego doświadczenia:

Każdy prezent, który kiedykolwiek był niewłaściwy, ale nie chciałeś, aby druga osoba czuła się źle w tym momencie, więc go podlizuj. Mówiąc dokładniej: prezent dla kogoś z rodziny na Boże Narodzenie. Ponieważ nie chciałem, żeby źle się czuli w Boże Narodzenie, poczekałem, aż zobaczę ich następnym razem, co było kilka miesięcy później. Powiedziałam im, dlaczego czekałam itd. Oczywiście nadal czuli się źle i jakby zdradzeni, ale zrozumieli tok rozumowania. Prezenty są lepsze od tego czasu.

EDIT:

Zdaję sobie sprawę, że mój sugerowany sposób postępowania może być nieco zbyt ostrożny i właściwie wprowadzenie może być nieco lżejsze, jak sugerowano. Jak słusznie zauważył @goat_fab, zawsze oczekuje się najgorszego, gdy słyszy się te słowa: “Muszę ci powiedzieć coś ważnego”. To zdanie może być pominięte, aby nadać rozmowie lżejszy ton.

Widząc, jak to się dzieje z moimi przyjaciółmi, a także widząc, jak to się dzieje osobiście, mogę powiedzieć, że tak długie oczekiwanie jest samo w sobie problemem. Ona prawdopodobnie będzie się na ciebie wkurzona, więc po prostu przygotuj się na to.

Polecam poczekać, aż to się powtórzy lub znaleźć sposób, aby włączyć to do rozmowy, a potem po prostu powiedzieć coś w stylu:

To takie słodkie z twojej strony, że pamiętam, iż kocham japońskich autorów. Ciągle mówisz, że jestem “dziwna” i nie jestem pewna dlaczego? Kocham Murakami, ale zauważyłam, że te książki są autorstwa Ryu, a nie Haruki. Wypróbowałem obie książki, które masz i choć starałem się być otwarty, to jednak są to tak różni autorzy. Więc, zgadzam się z tobą, książki Ryu są dla mnie trochę dziwne i prawdopodobnie nie będę ich więcej czytać w przyszłości.

Następnie… od kiedy przeczytała książki Ryu - daj jej kopię swojej ulubionej książki Haruki Murakami i pozwól jej ją przeczytać. Ona może wtedy nie tylko zatrzymać komentarze, ale i cieszyć się czytaniem!

Gdybym to ja popełnił błąd, chciałbym wiedzieć. Myślę, że oprawianie jej w ramki, tak jakby sugerowała nową literaturę, zamiast rażących błędów, może złagodzić cios. Wiem, że ona myśli, że to twoja ulubiona, ale jest to bardziej pośredni sposób, aby zrobić punkt bez sprawiania, że czuje się źle - choć prawdopodobnie nadal będzie, więc jesteśmy po prostu coraz przez rozmowę.

Następnie, gest Ciebie dając jej możliwość zobaczenia nie jesteś “w dziwne gówno” poprzez kazanie jej przeczytać właściwą książkę, prawdopodobnie ułatwi jej umysł, też. Ludzie mają tendencję do ciągłego wymyślania rzeczy, które sprawiają, że są one niewygodne jako sposób, aby spróbować nadać im sens. W tym przypadku, nie ma żadnego sensu, bo to nie są książki, które lubisz!

Spróbuj podarować jej odpowiednią książkę, która zmieniła twoje życie. Wyjaśnij, że byłeś tak poruszony jej gestami zakupu książki, że nie miałeś serca powiedzieć jej, że to był niewłaściwy autor. To dziwny zbieg okoliczności i zrozumiała pomyłka, ale aby poznać “prawdziwego” ciebie, ważne jest dla ciebie, aby przeczytała odpowiednie Murakami.

Cytat: 20 lat małżeńskiego mieszania się. Nie wszystkie prezenty są idealne. Uderzają i chybiają nawet wtedy, gdy dobrze się znacie. Twoja dziewczyna jest bardzo troskliwa i podkreślenie twojego uznania dla jej gestu pójdzie daleko w kierunku złagodzenia potencjalnego zakłopotania.

Spróbuję zająć się inną kwestią, której, jak sądzę, nie poruszono w innych odpowiedziach.

Rozważ możliwość, że może pomyśleć, iż kłamiesz o tym, że jesteś złym autorem, aby ukryć swój gust w “dziwnych”/“chorych i pokręconych” książkach.

Sądząc po twoim pytaniu, wydaje się, że twoja nowa reputacja w tym względzie (przynajmniej z twoją siostrą, a Pan wie, kto jeszcze), nie siedzi z tobą zbyt dobrze. Jest prawdopodobne, że Twój dyskomfort został zauważony, a coś takiego może być postrzegane jako próba cofnięcia się do tyłu.

Gdy kłamstwo trwa już tak długo, trudno jest skorygować kurs. Potrzebujesz jakiegoś konkretnego dowodu, że kupiła ci niewłaściwego autora. Miejmy nadzieję, że masz coś takiego, albo możesz stanąć w obliczu sytuacji, która jest najgorsza z obu światów - ona w końcu myśli, że ją okłamujesz, a ona nadal ma złe wyobrażenie o tym, kim jest twój prawdziwy ulubiony autor.

Trudno powiedzieć, jaki byłby “konkretny dowód” - na przykład, kiedy przypadkowo zamówiłem coś raczej żenującego w sieci, trudno było przekonać mojego kumpla, by uwierzył, że to był błąd, mimo że miałem jasną historię wyszukiwania/badania, wskazującą na to, co tak naprawdę próbowałem kupić - wciąż byłem witany starą reakcją “OK, OK, cokolwiek powiesz”.

Powiedziawszy to, jak rozbić wiadomości, polecałbym podejście pośrednie. ** Zamiast siadać i rozmawiać, chciałbym, żeby odkryła kłamstwo.** Zostaw coś leżącego dookoła, albo zostaw otwarte okna przeglądarki/historii, etc.

Lżej jest mieć ją, żeby sama doszła do wniosku, a potem dla ciebie, żeby się oczyścić, niż przedstawiać jej coś do przetworzenia i zaakceptowania. Zazwyczaj mój (aczkolwiek niezdrowy i nadmierny) poziom konsumpcji jest wystarczający, aby przekonać ich do tego, że są w stanie sami sobie poradzić. “Czy naprawdę podoba ci się smak tego?” “

Okłamywałeś ją przez długi czas. Pomimo intencji, ten fakt jest niezaprzeczalny.**”

Zraniłem się i byłem zraniony wiele razy - to trudne, ale czasami jedyne co możesz zrobić, to położyć wszystko i rozpracować sprawy. Kiedy już jesteś czysty, komunikuj się i pracuj - i upewnij się, że wszystko jest czyste.

Mam nadzieję, że do tej pory udało ci się już z tym wszystkim uporać.

Moje doświadczenia z tego typu rzeczami nie były zbyt przyjemne. Mam “chorobę medyczną”, o której nie powiedziałem bardzo bliskiemu krewnemu przez wiele dziesięcioleci, odkąd miałem pierwszą okazję. To trochę skomplikowane, ale nie jest to rzecz, o której mógłbym nawet (nieuczciwie) udawać niewiedzę, nawet jeśli udałoby mi się to zrobić z tą konkretną osobą. W końcu ta osoba się dowiedziała, zupełnie przypadkowo.

Ponieważ moje umiejętności społeczne są w dużej mierze bezużyteczne, napisałem do tej osoby list, wyjaśniając, jak do tego doszło i jakie okoliczności sprawiły, że musiałem zataić tę informację. Gdyby ta osoba nie była dokładnie tą osobą, sprawy mogłyby się potoczyć zupełnie inaczej niż się potoczyły - moje wyjaśnienie zostało przyjęte po około trzech dniach zamieszania.

Myślę, że głównym czynnikiem “pomyślnego” wyniku było to, że nie skonfrontowałem się z tą osobą osobiście. Poza tym, że zawsze coś idzie nie tak, kiedy próbuję wyjaśnić tego typu rzeczy, osoba ta miała szansę otrzymać wszystkie informacje i przetworzyć je zanim zareaguje na nie, lub poczuje potrzebę lub obowiązek zareagowania na nie. Prawdopodobnie największą zaletą, dla mnie, jest to, że można mieć swoje myśli uporządkowane, zorganizowane i ułożone w najlepszy możliwy sposób, a także możliwość przejrzenia wszystkiego kilka razy, zanim zostanie to sfinalizowane. Z “IPS-owego” punktu widzenia może się to wydawać bezosobowe i “zimne”, w moim przypadku jest to najlepszy mechanizm zapobiegania i zarządzania katastrofami: bezosobowy list jest i tak o wiele lepszy niż nieudolny blamażysta z historią “katastrof społecznych”.

Myślę, że “SnappingShrimp” dobrze zasugerował, aby dać jej w prezencie książkę autora, w której mógłbyś umieścić taki list, jeśli ten pomysł Ci odpowiada. Jeśli książka będzie tak dobra, jak mówisz, może pomóc w procesie “odzyskiwania” i sama natychmiast wyjaśni wszystko o autorach.

Czego bym się wystrzegał, to traktowania tej sytuacji z przymrużeniem oka. Choć zgadzam się z “goat_fab” co do humoru w tej sytuacji, to odpowiedzi wyraźnie wskazały na problem z długością okresu, w którym trwało “oszustwo” - z czego najwyraźniej zdajesz sobie sprawę, jak wynika z Twojego pytania.

Całkiem sporo lat temu, koleś którego wtedy znałem, został zwolniony z pracy. Zamiast powiedzieć żonie, skopiował pomysł z jakiejś książki, filmu czy czegokolwiek innego, aby kontynuować to tak, jakby nic się nie stało - z zamiarem uporządkowania swoich spraw z inną pracą, w międzyczasie wykorzystując pakiet gratyfikacji i ich oszczędności, zanim powie jej, co się właściwie dzieje. Ich małżeństwo przetrwało tylko wynikającą z tego nieufność z jej strony, aby ich dzieci mogły ukończyć szkołę średnią - nie całkiem bezpodstawnie: gdyby jego ojciec nie wkroczył, aby uratować ich zbliżającą się ruinę finansową po tym, jak dowiedział się o tym pięć miesięcy po oszustwie, mogłoby dojść do poważnych kłopotów. Oczywiście twoja sytuacja jest daleka od tej, ale myślę, że nieufność może być.

Czasami to właśnie takie rzeczy, o których się myśli, że nie miałyby aż tak poważnego znaczenia, powodują, że ludzie się rozchodzą. Przez ośle lata pewien facet miał swoją prawie fanatyczną żonę aktywistkę, która miała wrażenie, że on głosuje na tę samą partię polityczną, co ona. Nie wiem, jak w końcu dowiedziała się, jak było naprawdę, ale reperkusje spowodowały rozwiązanie kolejnego małżeństwa.

Myślę, że powinnaś bardzo dokładnie zaplanować swoją strategię w tej sytuacji. Oczywiście nie znając żadnego z Was, może ona bardzo dobrze wziąć to na siebie i wszystko to może zakończyć się na wysokiej nucie, bez czkawki lub dalszej adolescencji. Jednak pamiętając o tym, że zadała sobie trud znalezienia książek, wręczenia ich jako prezentów i była zachwycona pomysłem podarowania ich tobie, podczas gdy ty za każdym razem udawałeś entuzjazm i obawiałeś się kolejnego przypadku takiego prezentu, może to wzbudzić w niej przynajmniej lekki niepokój. Możliwość, że ona pomyśli, że robisz to, aby “naprawić” swój naganny gust autorski, jak zauważył “sp88”, też nie wydaje się wcale taka odległa. Podarowanie książki w prezencie mogłoby posłużyć jako “dowód” twojej niewinności, gdyby szala sprawiedliwości przechyliła się już na twoją korzyść - gdybyś po prostu chciał się wywinąć, faktyczne dzieło autora mogłoby zostać zaprezentowane dużo wcześniej. To oczywiście tylko domysły.

Cokolwiek zrobisz, sugerowałbym, aby nie było w tym najmniejszego śladu niczego poza prawdą.