Jak radzić sobie z krzyczącymi dziećmi w restauracjach?

Sposobem, w jaki poradziłem sobie z tą sytuacją jest zapytanie mojego serwera, czy mógłbym zostać przeniesiony do innego stolika.

Trochę tu głośno czy moglibyśmy przenieść się do innego stolika? Może na zewnątrz?

Zbliżanie się do rodziców krzyczącego dziecka raczej nikomu nie wyjdzie na dobre, są już zestresowani i zajęci, po prostu nie rób tego.

Nie wiem: Niektórzy obrażają się na to, jak prorocza jest ta odpowiedź. Jest ku temu dobry powód. W każdej sensownej sytuacji interpersonalnej musimy zwrócić uwagę na sposób myślenia obu stron, aby znaleźć najlepsze rozwiązanie. Każdy zna sposób myślenia osoby, która musi usłyszeć krzyk dziecka. Wszyscy tam byliśmy. Ci, którzy nie mają dzieci, nie byli w sytuacji rodzica, więc to właśnie sposób myślenia rodziców jest najcenniejszy z punktu widzenia odpowiedzi IPS.)_

Mówienie jako rodzic, nie musisz nam mówić. Już wiemy. W końcu są tylko dwie główne różnice między Twoją sytuacją a naszą:

• Jesteśmy znacznie bliżej źródła hałasu, więc jest dla nas głośniej.
• Wiemy, że to nasze zadanie, aby to naprawić. Gdybyśmy mogli, to byśmy to zrobili.

Wychodzenie na posiłek jako rodzic to równowaga. Z jednej strony, nie chcesz przeszkadzać innym klientom. Wiemy, że nie chcesz słyszeć krzyku naszego dziecka. Wierzcie mi, my też nie chcemy słyszeć ich krzyków. Z drugiej strony, chcemy być w stanie wyjść na świat jako rodzina. Nie możemy chodzić do Chuck-e-Cheeses codziennie. To jest równowaga. Nie możemy w 100% zaspokoić Twojego pragnienia cichego otoczenia i nie możemy w 100% założyć, że jesteśmy najważniejszymi ludźmi na świecie i robimy to, co chcemy, niezależnie od Twoich uszu.

Apaul34208 ma właściwy pomysł. Porozmawiaj z zarządem restauracji. Mają fiskalny interes w tym, aby ich klienci byli zadowoleni. Zatrudniają również ludzi za ich umiejętności rozwiązywania tego typu problemów. Mogą spojrzeć rodzicom w oczy i naprawdę szybko zorientować się, czy trzeba im powiedzieć, aby kontrolowali swoje dziecko, czy też najlepszym rozwiązaniem jest zajęcie miejsca z dala od zamieszania, abyście Ty i Twoja żona mogli zwracać na siebie uwagę.

Jeśli czujesz potrzebę wzięcia spraw w swoje ręce, proszę najpierw obejrzeć nasze działania. Jeśli staramy się powstrzymać krzyki lub jeśli jesteśmy wyraźnie zestresowani również przez krzyki, naprawdę nie ma nic, co mógłbyś nam powiedzieć, aby sytuacja była lepsza. Tylko “zwróć uwagę” na problem, jeśli jesteś pewien, że naprawdę nie zauważyliśmy, że krzyk naszego dziecka był problemem. Nie jestem pewien, jak to się mogło stać, ale może gdyby rodzice pili dużo, a dzieci bawiły się w innym pokoju w lokalu…

I oczekują od nas, że odpowiemy: “Nie jesteś rodzicem, nie zrozumiałbyś”. Chociaż jest to niegrzeczne i stereotypowe, jest to również raczej prawdziwe. Ciężko jest zrozumieć, co dzieci robią z twoim życiem, dopóki ich nie masz. Czy to sprawiedliwe? Pewnie, że nie. Jednak zgodnie z ogólną zasadą każdego związku międzyludzkiego, jeśli ktoś jest już blisko swojego punktu krytycznego, nękanie go tylko pogorszy, a reakcją, której zawsze należy się spodziewać w takiej sytuacji, jest reakcja chytra, która stanowczo oznajmia, że nie zależy mu na tym, co myślisz. Pchnięcie kogoś, kto nie ma pasma do czynienia z byciem popychanym zawsze prowadzi do konfliktu, rodzica lub nie rodzica.

Jeśli oglądasz rodzinę wystarczająco długo, w końcu zobaczysz inną parę rodziców opuszczających restaurację, przejdziesz obok nich i powiesz: “Rozumiemy”. Byliśmy tam,“ zanim odszedłeś. Wierzcie mi, to nie jest zabawne być w takiej pozycji (lub w toalecie samolotu z krzyczącym niemowlęciem w drodze powrotnej z odwołanego ślubu). To mój horror).

Powiedziawszy to, jeśli sam masz jakieś umiejętności z dziećmi i potrafisz je przekonać, by przestały krzyczeć bez wystawiania tępych urazów siłowych czy psychicznych blizn, nie bój się pobrudzić sobie rąk. Oczywiście, upewnij się, że rodzicom nie przeszkadza interakcja z dzieckiem, ale nie jestem pewien, jaki rodzic przy zdrowych zmysłach wolałby, żeby dziecko krzyczało niż żeby było szczęśliwe. Jeśli nie potrafię wymyślić, jak kontrolować swojego dziecka, a ktoś inny podchodzi i robi to, patrzę na nie z podziwem, a nie nienawiścią.

• *

W przypadku, gdy rodziców to nie obchodzi.

W kontaktach z rodzicami, których to nie obchodzi, szybko wpadasz w pułapkę między chęcią pomocy w nauce a chęcią skłonienia ich do odejścia. Wciąż polegałbym na rozmowie z kierownictwem. Nadal mają fiskalny interes w tym, aby cię uszczęśliwić. Jednak jeśli widzę, że rodzinie po prostu nie zależy, używam dużo mocniejszego tonu i słów z kierownictwem. Jako rodzic chcę skorzystać z tych wątpliwości, ale myślę, że rezygnuję z tej korzyści, gdy przestanę troszczyć się o innych. Oczekiwałbym pewnych rezultatów od kierownictwa. Mogą nie być w stanie wyrzucić rodziny, ale powinni zacząć traktować cię jako niezadowolonego klienta. Mogą skomponować ci drinki. Albo mogą dać ci tylko "przepraszamy”, ale powinni coś zrobić. Jeśli wystarczająco dużo osób skarży się na tę samą rodzinę, może podjąć działania (jak na przykład w przypadku Kurta w komentarzach, gdzie wystarczająco dużo osób w kinie skarżyło się i spowodowało, że kierownictwo wyrzuciło rodzinę). Na pewno nie należy cierpieć w milczeniu. Niech kierownictwo spróbuje cię uszczęśliwić.

Jeśli znajdziesz się w takiej sytuacji, skoncentruj się na tym, co oni zdecydują się zrobić, aby spróbować utrzymać swoich klientów w dobrej kondycji. Znajdują się oni w związku pomiędzy dwoma płacącymi klientami, a to jest delikatna równowaga. Różnica polega na tym, że płaci im się za utrzymanie równowagi - to ty jesteś płacącym klientem. Skupienie się na tym, co ludzie robią, aby pomóc Ci zawsze poprawia nastrój, zamiast koncentrować się na tych, którzy Ci przeszkadzają. A potem decydujesz, czy masz ochotę ponownie traktować ten zakład protekcjonalnie, czy też nie. To twoje pieniądze. Zobacz, czy na nie zasłużyli, czy nie.

• *

Podejście Konfliktowe

W komentarzach, kilka osób miało nastawienie “po prostu nie powinno ich być w mojej restauracji”. Powinni być gdzie indziej.“ Teraz nie mogę odrzucić tej postawy, tak bardzo jakbym chciał, ale mogę wyjaśnić, dlaczego nie możesz znaleźć odpowiedzi na Interpersonal Skills, który idzie tą drogą.

Jeśli czujesz, że oni po prostu nie powinny były przyjść do Twojej restauracji z dzieckiem (zostań w domu, załatwić opiekunkę do dziecka, iść gdzie indziej, itp.) to naprawdę mamy kolizję pragnień. Oni chcą czegoś na zewnątrz nocy (wyszli na kolację). Chcesz coś na zewnątrz nocy (wyszedłeś na kolację). Jeśli uważasz, że muszą oddać swoje pragnienia, aby wesprzeć Twoje pragnienia, szukasz ścieżki konfrontacji.

Czy masz prawo do konfrontacji? Być może. To bardzo skomplikowane pytanie. Nie musimy jednak odpowiadać na to pytanie, aby przyjrzeć się tylko efektom ubocznym jakiejkolwiek konfrontacji, uzasadnionym lub nie. W konfrontacji wyniki zależą w dużej mierze od tego, kto jest w nią zaangażowany - zarówno ty, jak i rodzice. Jeśli jesteś Liamem Neesonem i przechodzisz obok mojego stolika, gapisz się na moje dziecko i odchodzisz mamrocząc coś o "specjalnym zestawie umiejętności”, myślę, że skorzystam z mojej podpowiedzi, poproszę o czek i znajdę inne miejsce na tę noc. Jeśli nie wyglądasz jak Liam Neeson, mogę nie złapać twojej referencji. Jeśli jestem wielkim brunerem, to pewnie nie chcesz mi mówić, co mam robić. Jeśli ja jestem krewetką, a ty dużym brunetką, może to w twoim sercu jest popychanie mnie. Cokolwiek się stanie, trudno będzie to przewidzieć z daleka. Taka jest natura konfliktu. Zawsze była, zawsze będzie.

Biorąc pod uwagę, że opcje konfrontacji są tak specyficzne dla poszczególnych osób, nie ma rozsądnego sposobu, aby uzyskać poradę na takiej stronie jak ta, jak radzić sobie z daną konfrontacją. Niekonfrontacyjne podejście, polegające na pójściu do kierownictwa, za które płacisz, aby postawić swoje pragnienia przed nimi, jest wiarygodne i może być zalecane. Możecie dojść do własnych wniosków dotyczących konfliktu, ale nie jest to wykonalne, aby pomóc wam dojść do tego wniosku w tym formacie.

To nie będzie popularna odpowiedź, ale już wcześniej z powodzeniem używałem tej taktyki…

Użyj niewerbalnych wskazówek, aby dać rodzicom znać, że zauważyłeś złe zachowanie ich dziecka i że nie jesteś z tego zadowolony. Nawiąż bezpośredni kontakt wzrokowy. Jeśli są to rodzice, którzy już czują się z tym świadomi, to może to być motywacja, której potrzebują, aby w końcu odejść. Jeśli są nieświadomi, może to zwrócić uwagę na fakt, że muszą coś zrobić z dzieckiem. Jeśli nic innego nie zadziała, poproś kelnera lub kierownika o interwencję. Upewnij się tylko, że masz wysoki poziom moralny, kiedy to robisz.

Mam 3 własnych chłopców. Jako rodzic, wiem z pierwszej ręki, że to hazard zabierać dzieci do takiego miejsca. Już wcześniej musiałem wybaczyć sobie, że zabieram syna do samochodu, aby go uspokoić, i oczekuję, że inni rodzice dadzą mi taką samą uprzejmość, gdy ich dziecko będzie trudne. Przez całe 5 lat mojego życia nie widziałem ani jednego nowego filmu, który wyszedłby z kina, więc możecie sobie wyobrazić, jak się czuję, gdy widzę idiotów rodziców przyprowadzających swoje dzieci do kina ocenianego na R.

Punktem wyjścia jest to, że żyjemy w świecie, który moim zdaniem staje się coraz bardziej narcystyczny, do którego nikt już nie ma wspólnego uprzejmości. Nie wydaje mi się, żeby to była moja praca uczyć ludzi manier, ale też nie wydaje mi się, żeby to było zbyt aroganckie, żeby wyzywać ludzi za bycie niegrzecznymi.

Powiadomiłbym serwer, gdybyś miał problem i zobaczył, co można zrobić. To jest naprawdę jedyne wyjście. Osobiście mam dzieci, więc faktycznie noszę w torebce małe zabawki, które często oferuję rodzicom w tej sytuacji. Byłbyś zszokowany, jak często miły obcy człowiek zbliża się tak mile widziany, a dziecko bardzo często znajduje zabawkę wystarczająco rozpraszającą uwagę, aby się uspokoić. Ja myśleć niespodzianka wartość iść długą drogę na przerywać topnienie i robić one zapominać co był w ten sposób denerwujący.

Że powiedział, jako ktoś kto jadł out dużo, zawsze jestem w ten sposób zaskoczony jak często ludzie narzekają na to. Rzadko kiedykolwiek widziałam coś takiego (widziałam to, po prostu rzadko) i częściej widziałam dorosłych, którzy byli ohydni, niegrzeczni wobec innych przy ich własnym stole, rozmawiający głośno lub zbyt hałaśliwie, itp. Wtedy też myślę o osobach niepełnosprawnych lub mających specjalne potrzeby. Czy zbytnio nie wolno im wchodzić w “porządny jadłospis”, ponieważ mogą się denerwować, gdy się zdenerwują, albo po prostu mówić zbyt głośno, albo nie potrafią opanować wszystkich właściwych, oczekiwanych społecznie reguł? Naprawdę, czy jest jakieś miejsce, do którego chciałbyś pójść, które mówi, że ci, którzy mogą zwrócić na siebie uwagę, nie będą mieli pozwolenia? Znam bardzo dobrą starszą panią, która kocha piękny posiłek w miłym miejscu, ale ma również częściowy paraliż twarzy i zmaga się z czystym jedzeniem. Czy powinna zostać w domu? Niektórzy ludzie tak myślą. Muszę zakwestionować człowieczeństwo w takim myśleniu.

Więc tak, zgadzam się, rodzice powinni starać się, aby dzieci były zabawne i szczęśliwe. Inni ludzie powinni starać się mówić na tyle cicho, by trzymać je przy swoim własnym stole, a inni powinni po prostu robić wszystko, co w ich mocy i tak dalej. Ale realistycznie rzecz biorąc, po wyjściu do miejsca publicznego, trzeba przewidzieć, że nigdy nie zaspokoi ono w 100% twoich potrzeb. Nie może. To miejsce jest publiczne. Jeśli koniecznie musisz mieć rzeczy na swój sposób, to możesz wyjść i znaleźć wspaniały park, lub mieć mały piękny catering w posiłku (który jest często tańszy niż ludzie podejrzewają). Kiedy jesteś poza domem, bez względu na to, jak “ładne” jest miejsce, do którego się wybierasz, chyba że jest to prywatna impreza, musisz tylko nauczyć się przewidywać, że inni patroni mogą nie być dokładnie tym, co wybierzesz. Jeśli to jest ponadprzeciętne, możesz szukać pomocy serwerów, ale poza tym, każda bezpośrednia “konfrontacja” sugerująca, co inna osoba “powinna” zrobić, jest mało prawdopodobne, że kiedykolwiek zostanie dobrze przyjęta. Kiedy oferuję zabawkę rodzicom zdenerwowanego tota, oferuję empatię, a nie sugestie.

Zależy to w dużej mierze od warunków społecznych i kulturowych, w jakich się znajdujesz.

Podróżowałem po całym świecie z wyjątkiem Australii i zauważyłem, że zachowanie i traktowanie dzieci różni się w zależności od kultury.

Z jednej strony, masz niezwykle przyjazne dzieciom kultury, w których zasadniczo dzieci nie mogą robić nic złego, a od każdego oczekuje się, że zaakceptuje to, co robi.

Z drugiej strony, masz kultury, w których od dzieci oczekuje się publicznego zachowania. Jest to możliwe w dwóch smakach: Dziecko jest odpowiedzialne (wiele krajów azjatyckich) lub rodzic jest odpowiedzialny (np. Rosja). Jeśli dziecko zachowa się tutaj niewłaściwie, ktoś przejdzie i powie rodzicom, że nie powinni zabierać dziecka poza dom, jeśli nie może się ono zachować.

Większość krajów zachodnich znajduje się gdzieś pośrodku, próbując znaleźć równowagę. Z kontekstu twojego pytania, zakładam, że jesteś gdzieś tam, może w USA.

Oznacza to, że kulturowe oczekiwanie jest takie, że równowaga ma być zachowana. Pewien (niezdefiniowany) poziom hałasu ma być tolerowany, ale jeśli robi się go za dużo, odpowiedzialność spoczywa na rodzicach, aby uzyskać kontrolę nad sytuacją.

Jak już inni radzili: Twoim pierwszym działaniem powinno być sprawdzenie, czy rodzice starają się kontrolować dziecko i uspokoić je. Jeśli tak, daj im szansę na sukces, może to potrwać kilka minut. Jeśli nie uda im się kontrolować dziecka, ale będą próbować dalej, poproś o inny stolik lub przenieś się do innego stolika samodzielnie. Może to być nieprzyjemne - mój narzeczony lubi zmieniać stoły z jakichkolwiek powodów, ja zazwyczaj wolę usiąść i tyle, żebym mógł się z nim dogadać - ale to poprawi Twoją sytuację. Jeśli rodzice nie spróbują, lub zrezygnują i przestaną próbować, skonfrontuj się z nimi osobiście, lub każ pracownikom restauracji skonfrontować się z nimi, wskazując, że masz problem z sytuacją. To ** rodzice są odpowiedzialni za zarządzanie swoimi dziećmi, a najmniej powinni się starać.

Kiedy konfrontujesz się z kimś, w tej lub innej sytuacji, uważam BIFF za użyteczny skrót - Brief, Informative, Friendly, Firm. Coś w stylu “Przepraszam, ale nie jesteśmy w stanie cieszyć się rozmową z tym bardzo głośnym hałasem, jaki wydaje twoje dziecko. Proszę zająć się dzieckiem, jesteście w przestrzeni publicznej.”

Znowu zakłada się, że już tego nie robią.

Absolutnie rozmawiaj z serwerem i/lub zarządem. O jedynym miejscu niektóre inne respondenci i zgadzam się, że rozmowa z rodzicem, w tym momencie, nie jest prawdopodobne, aby dać zadowalającą odpowiedź.

Muszę powiedzieć, to jest jak Twilight Zone moment dla mnie. Naprawdę chcę zrozumieć POV @Cort Ammon i, w mniejszym stopniu, @8DX i kilka innych. Ale nie mogę i czuję się jak niektórzy z respondentów tutaj i muszę być z alternatywnych światów.

Jestem rodzicem dwójki małych dzieci. Zabraliśmy nasze dzieci do wielu miejsc przyjaznych dzieciom. Kusiłyśmy też bogów, zabierając je do bardzo ładnych restauracji. Zabieraliśmy je w miejsca pomiędzy nimi. W żadnym z tych miejsc nie pozwoliłabym moim dzieciom krzyczeć i przeszkadzać innym. Żadnego.

Jeśli moje dzieci nie krzyczą, ale mówią zbyt głośno, przypominam im o manierach restauracji i proszę, aby mówiły cicho. Jeśli krzyczą, nie ma okresu próbnego, kiedy czekam, by zobaczyć, jak długo będzie trwać krzyk, ani oceny, czy naprawdę “zasłużyły” sobie na dzień wielkiej dziewczyny, czy też nie, czy też będą miały o nim pozytywne wspomnienia. Oni. Są. Out. Okres testowy" to okres, podczas którego wynoszę wspomniane dziecko za drzwi.

Jadłam posiłki tam, gdzie byłam sama, rzucałam pieniądze na stół i wyrzucałam oba dzieci za złe zachowanie jednego dziecka. Jadłem posiłki z przyjacielem lub współmałżonkiem, gdzie jeden z nas chodził z dzieckiem po bloku, stał obok lub siedział w samochodzie, podczas gdy dziecko krzyczało w nim. Zawsze uważałam, że ta wiadomość jest naprawdę ważna: Kid, masz trudny okres. To się zdarza wszystkim i czuję to do ciebie! Ale musisz nad tym zapanować i kiedy to możliwe, chcę podkreślić, że twój trudny czas nie będzie zadawany wszystkim innym w tej restauracji czy nawet tej rodzinie. Nawet dla mojego dziecka, które jest za młode, aby naprawdę zrozumieć długie wyjaśnienie, które właśnie wyłożyłam, może zrozumieć krzyk = siedzieć na zewnątrz w samochodzie i nie zwracać na siebie uwagi.

Inni respondenci mają rację, że każda osoba lub grupa osób ma prawo do jedzenia w każdej restauracji. Ale w tym miejscu po prostu nie rozumiem niektórych z pozostałych rodziców, którzy tu umieścili. Wszystkie nasze prawa, do czegokolwiek, są ograniczane, gdy nasze korzystanie z tych praw narusza prawa innych osób do tej samej czynności. Tak więc w moim życiu nie mogę zrozumieć, dlaczego rodzice uważają, że mają “prawo” do narzucania innym swoich krzyczących dzieci, szczególnie w dobrej restauracji, kinie, sztuce teatralnej lub innym prywatnym lokalu.

Do tych, którzy pytają: “Cóż, my też chcemy się zabawić! Dlaczego mielibyśmy zostać w domu, bo mamy dzieci? To właśnie robią dzieci!” Moja odpowiedź brzmi: wynająć opiekunkę. Ponieważ WYBRANIUJE SIĘ mieć dzieci i zdajesz sobie sprawę, że ten wybór niesie ze sobą wiele, wiele niedogodności. I tak, oczywiście dzieci robią te rzeczy i dlatego ich rodzice muszą iść na kompromis - nie wszyscy inni.

Najwyraźniej ten most między tymi dwoma stronami jest tak daleko, że nie możemy nawet zobaczyć drugiej strony. Dla mnie oznacza to, że rozmowa z kierownictwem jest jedyną możliwością, ponieważ mają oni ostateczne prawo decydować, kto odwiedza ich zakład, a kto nie.