Jak mam sprawić, by ktoś nazywał mnie po imieniu, które wolę?

Myślę, że masz prawo być bardziej postępowy w tej sprawie. The dialogue you had could have gone a different way:

Them: Come again?

Me: Fred.

Them: (puzzled face)…

Me: Fred.

Them: We were chaptized as Fred?

Me (Thinking they wanted to understand my name’s origin): That was Frederick, but I prefer when people call me Fred.

Or:

Me (Thinking they wanted to understand my name’s origin): (Thinking they wanted to understand my name’s origin) Nie tak zostałem ochrzczony, ale wolę, gdy ludzie nazywają mnie Fred.

Jeśli po tym ludzie upierają się, by nazywać cię innym imieniem z jakiegokolwiek powodu, są po prostu niegrzeczni lub ignoranci. Nie możesz tego zmienić, ale możesz powtórzyć swoje preferowane imię:

Przepraszam, że do tego wracam, ale imię “Frederick” naprawdę nie jest tym, do czego jestem przyzwyczajony, proszę, nazywaj mnie Fred.

Kolejną rzeczą, którą możesz zrobić, to sprawić, aby twój przyjaciel przedstawił cię swoim rodzicom, używając twojego preferowanego imienia.

Wreszcie, jak skomentował @NaiceGuy1, są sytuacje, w których najlepszym sposobem działania jest ignorowanie problemu i po prostu znoszenie go. Na przykład, jeśli poruszyłeś tę kwestię kilka razy, ale nie odniosła ona skutku, i jeśli nie widujesz tych ludzi zbyt często.

PS: Nie jestem rodowitym Anglikiem, więc mój język może być szorstki

Myślę, że można by się z tym uporać po prostu powtarzając nazwę, którą wybrałeś, poprzez subtelne - ale stanowcze - poprawianie jej za każdym razem, gdy wymieniają Twoje pełne imię, niekoniecznie brzmiące niegrzecznie. Widzę to tak, jakby to było podobne do sytuacji, w której ktoś zapomniał twojego imienia, albo ma trudności z jego wymówieniem, albo jak ludzie, którzy formalnie nazywają cię po imieniu:

Them: Come again? You: Fred. Them: (puzzled face)… You: Fred. Them: We were you chaptized as Fred? You (Thinking they wanted to understand my name’s origin): That was Frederick. Them: Ah, so I thought! So, Frederick, how’s everything going? You: Wszystko było świetnie, dzięki, że pytasz! Możesz nazywać mnie Fred, tak przy okazji.

Jeśli nalegają, są niegrzeczni, nie ty: Wszystko było super, dzięki, że pytasz! Poza tym, możesz nazywać mnie Fred, proszę.

Them: Słyszałem, że dzisiaj jest nowa impreza w mieście. Będziesz na niej obecny, Frederick? You: Nie jestem pewien. Proszę, tylko Fred.

Możesz to zrobić wystarczająco dużo razy, kiedy myślisz, że to może mieć sens. Pamiętaj, że w końcu to oni cię lekceważą, celowo lekceważąc twoją prośbę. Ale oczywiście, pobity rekord może zajść tylko tak daleko. Być może mógłbyś zająć się ich problemami o nazwie:

Ty: Nie jestem pewien. Proszę też, tylko Fred. Them: Cóż, wiem, że tam jedziemy. Będzie wspaniale, wszyscy też idą. Na pewno powinieneś iść z nami, Frederick. You: I can’t help but wonder, is there a particular reason as to why you can’t call me Fred?

After that, I’d say you’ll have to respond accordingly. More than likely they’ll mention that it’s in respect to the saint’s name, to which you can respond:

You: Rozumiem i doceniam to uczucie, ale ponieważ nie jestem świętym, nie sądzę, aby było ono odpowiednie/konieczne/odpowiednie do mojej sytuacji.

Jeśli mimo to odmówią ci nazywania cię Fredem, i zakładając, że nie chcesz pchać sprawy dalej, powiedziałbym, że zostaw to tak, jak stwierdzono w poprzedniej odpowiedzi.

Czy jesteś winien tym znajomym prawdę o tym, jak zostałeś ochrzczony? Czy to ich sprawa? Nie wydaje mi się. Przewińmy do tyłu.

Them: Come again? Me: Fred. Them: (puzzlowana twarz)… Me: Fred. Them: Czy zostałeś ochrzczony jako Fred? Me: Tak. Więc powiedz mi, jak znajdujesz nasze sprawiedliwe miasto? Have you seen the (name of landmark)?

Explanation: Jest tu małe białe kłamstwo. To znaczy, moim zdaniem nie robi nikomu krzywdy, a w rzeczywistości oszczędza czyjeś uczucia.

Wariant: unikanie i zmiana tematu (jeśli piszczysz o białych kłamstwach):

Them: Come again?
Me: Fred. Them: (puzzlowana twarz)… Me: Fred. Them: We were you chaptized as Fred? Me: That’s neither here or there*. Więc powiedz mi, jak znajdujesz nasze sprawiedliwe miasto? Czy widziałeś (nazwa landmark)?

\u002 \u00261}Jeśli ciągle cię popychają, staraj się ukierunkować rozmowę na coś, o czym myślisz, że chcieliby porozmawiać, na przykład: “Teraz, powiedz mi wszystko o chrzcie (imię przyjaciela). Był zadziorny? Czy płakał?”

Edit : odpowiedź na pytanie z komentarzem:

Wyjaśnij dlaczego/jak twoje podejście działa. Czy jest to kłamstwo (“tak”), czy zmiana tematu?

To i to. OP pokazał nam, co się stało, gdy odpowiedział twierdząco na pytanie chrztu Fredericka. Tak więc, najwyraźniej, dla tej pary ważne jest, aby nie wpaść w ich pułapkę. Ale chcemy też zachować przyjazną atmosferę. Miejmy nadzieję, że uda nam się otrząsnąć się z wszelkich społecznych nieporadności, które mogą być odczuwalne poprzez nawiązanie przyjaznej więzi z tą parą.

Zauważ, że istnieje również opcja sarkastycznego kłamstwa - która nie przemawia do mnie osobiście.

Them: Czy zostałeś ochrzczony jako Fred? Me: Nie, zostałem ochrzczony jako Hannibal.

Nigdy nie dbałem o tego rodzaju płetwy humoru.

Poprawiają je, za każdym razem. Bądź uparty, ale grzeczny. Nigdy nie pozwól mu się ześlizgnąć. W miarę jak stają się bardziej natarczywi, stają się bardziej nieobliczalni.

Dlaczego nie miałbyś pozwolić mu się ześlizgnąć?

Wciąż nazywając Cię po imieniu, które Ci się nie podoba, mówią Ci, że ich opinia o Twoim imieniu jest warta więcej niż Twoja własna, co jest wysoce lekceważące, i nikt nie powinien być zmuszony do tego, aby każdy musiał to znosić - nawet jeśli ktoś ma nad Tobą władzę (np. szef).

Gdyby było to okazjonalne, przypadkowe błędne imię, byłoby to zrozumiałe i wybaczalne, ale trwałe, celowe błędne imię, takie jak to, jest w najlepszym wypadku niewiarygodnie niegrzeczne i w najgorszym okrutne.

Jeśli ktoś sprzeciwia się twoim ciągłym poprawkom, lub mówi ci, że stają się one męczące, możesz mu powiedzieć, że bycie źle nazwanym stało się męczące już dawno temu.

Co powinieneś powiedzieć?

Kiedy byłem dzieckiem wszyscy, którzy nas znali, rozumieli, że powinni przychodzić do tylnych drzwi domu podczas odwiedzin. Każdemu, kto złamał tę zasadę, mówiono z uśmiechem “Only the Queen gets to use the front door”, i nikt nigdy nie musiał być informowany dwa razy.

As such, my response would probably be:

Please don’t call me Frederick, I prefer to be called Fred. Tylko królowa i moi rodzice, gdy są źli†, mogą nazywać mnie Fryderykiem.

Ludzie spoza Commonwealth mogą zmienić Queen na Prezydenta lub Premiera, każdego, kto i tak najprawdopodobniej nigdy się do ciebie nie odezwie.

Jeśli jesteś osobą religijną i nie wierzysz, że wprowadzenie do niej religii zapali sytuację, możesz zastąpić Papieża lub Jezusa lub inną ikonę twojej wiary. Możesz nawet powołać się na Richarda Dawkinsa lub Stephena Hawkinga jeśli jesteś ateistą. *8)

†Kto tutaj nie został nazwany po imieniu przez rodzica lub opiekuna, który chciał, żebyś wiedział, że są śmiertelnie poważni? *8’)

Często jestem w podobnej sytuacji, ponieważ imię, które zna mój narzeczony (i woli) nie jest moim imieniem urodzenia, co trochę skomplikowało nasze przygotowania do ślubu.

Z mojego doświadczenia wynika, że osoby, które kwestionują Twoje imię i proszą o inne, “właściwe”, uważają, że mają do tego prawo, albo dlatego, że

• imię nie wydaje się pasować do oczekiwanego tła kulturowego i jest postrzegane jako “nie na miejscu”, albo

• uważają, że imiona nie przypisane przez (światową lub religijną) władzę nie mają legitymacji

W istocie, Jest to sprzeczne z ich wyobrażeniem o tym, co jest proper lub, w niektórych przypadkach, z tym, co postrzegają jako fakt (więcej na ten temat później), w oparciu o jakąkolwiek władzę podążają.

Przypadek 1: Nie mają znaczenia

Niektóre są po prostu bardziej komfortowe ze znajomymi, i odrzucają wszystko z przyzwyczajenia. Dla kilku osób oznacza to również pseudonimy. Mogą też być po prostu bardzo ciekawi. Osoby z tej kategorii często mogą być przekonane, nadając im narrację o pochodzeniu nazwy lub o tym, dlaczego jest to wybrana przez Ciebie nazwa. Często musieliśmy powiedzieć ludziom

“Nazwano mnie po rosyjskiej kobiecie, którą moi rodzice poznali, gdy byli w ciąży.”

lub

“Nie, nie jestem Irlandczykiem, ale jestem w zespole folkowym i spotkaliśmy się na festiwalu. ”

Potrzebują powodu, aby opuścić swoją strefę komfortu, a oferując wyjaśnienie, pomagasz im przezwyciężyć dysonans poznawczy i jednocześnie tworzyć skojarzenia, które mogą ułatwić im zapamiętanie niezwykłego (dla nich) imienia.

Starsi ludzie mogą również postrzegać, że nie mówienie im Twojego imienia jest nieuczciwe lub niegrzeczne. W tym przypadku, proste

Moje nazwisko rodowe to Fryderyk, ale nikt mnie tak nie nazywa.

może zrobić sztuczkę.

Przypadek 2: Wierzą, że wiedzą lepiej

Spotkałem kilka konserwatywnych osób (bardzo często spotykanych w urzędnikach, gdzie idea jest wzmocniona przez ich wymagania zawodowe i kulturę), które nie rozróżniały litery prawa (ponownie, światowe lub religijne) od fizycznej rzeczywistości. Jeśli (poprawne) ktoś wydrukował woje imię na kartce papieru, to było twoje imię, a nie zgodzić się z nim, to stwierdzić oczywiste kłamstwo.

Ogólnie rzecz biorąc, ludzie tacy nie zmieniają się i nie znają podłoża pośredniego. Najlepiej jest nie oferować im nawet alternatywy dla imienia, które im podałeś, a jeśli tego nie zrobią, za każdym razem przypominać im, że to, co Cię nazywają, nie jest tym, czym chcesz być nazywany, a jeśli nie przestaną, punktuj, że są deliberatywnie niegrzeczni i zapytaj ich dlaczego.

Z Twojego opisu, nie jestem pewien, do której kategorii należą rodzice Twojego przyjaciela. Ty też możesz nie wiedzieć. W razie wątpliwości zawsze zakładam przypadek 1 i przechodzę “w dół drabiny” od oferowania anegdoty, do uprzejmego proszenia ich, do konfrontacji (w tonie rzeczowym, a nie oskarżycielskim) z Twoim spojrzeniem na ich działania.

Jeśli zgodzą się użyć Twojego preferowanego imienia, świetnie. Jeśli od razu odmówią, dobrze, że wyrazili swoje stanowisko i wiesz na czym stoisz.

Być może tęskniłem za tym, ale mam wrażenie, że istniejące odpowiedzi są trochę zbyt pośrednie, a może mają być niezwykle obraźliwe. Z mojej perspektywy jednak, nigdy nie jest obraźliwe prosić wszystkich innych, aby nazywali cię tym, jak chcesz być nazywany. To jest twoja tożsamość. Wprowadzam poprawki dla osób, które mają kłopoty z wymówieniem mojego imienia lub dla tych, którzy mają dla mnie ujmujące pseudonimy, ale decyzja, kto może nazywać mnie innym imieniem, należy do mnie. Myślę więc, że jest to doskonała odpowiedź, unikająca nacisku na chrzest (który należy do nich, a nie do Ciebie) i czyniąca Twój wybór jasnym i jednoznacznym.

Moje prawne imię to Frederick, ale wolę nie nazywać się Frederick. Proszę, nazywaj mnie Fred.

I zawsze, gdy zdarzają się (i zdarzają się) błędy, nie obrażaj się i powtarzaj: “Proszę, nie nazywaj mnie Frederick, jestem Fred.”

To kwestia szacunku dla osoby, która szanuje swój wybór, z jakim imieniem się identyfikuje. I nie jest obraźliwe ani lekceważące proszenie o ten podstawowy szacunek dla siebie.

EDIT: Czytając moją własną odpowiedź czuję, że nie jest do końca jasne, o co mi chodzi: Uważam, że należy położyć nacisk na to, że nie** chcesz się nazywać Frederick. Powiedz to tak jak jest i natychmiast zaproponuj Freda jako alternatywę, którą wolisz. To nie jest tak, że masz na imię Tim, ale zmuszasz ich do wymawiania Jiggeditiggedyboo za każdym razem, gdy chcą się do ciebie zwracać. Wybrałeś idealnie odpowiednią i łatwą alternatywę dla swojego pełnego imienia, która powinna być dobra dla każdego.

Frederick był moim dziadkiem. Nazywaj mnie Fred.

Teraz przesunąłeś obramowanie z bycia podstępnym, do bycia czcigodnym dla starszyzny, a także zaoferowałeś, że zbliżysz swoją więź, będąc bardziej potocznym. Trudno się z tym spierać.

Zastępcze imię i nazwisko krewnego w razie potrzeby, nie muszą być prawdziwe, ale to pomaga.

Teraz możesz odwrócić każde nieumyślne (czytaj: natarczywe) wezwanie Fryderyka z “Wątpię, że tak będzie; odszedł cztery lata temu”. Teraz przesunąłeś drugą osobę w niezręczną pozycję, nie wiedząc, czy musi złożyć kondolencje.

Skoro mówisz, że twój przyjaciel jest relikwiarzem, zawsze możesz wskazać, że biblijny Szymon jest lepiej znany przez jego pseudonim (święty) “Piotr”, lub że Saul z Tarsu jest lepiej znany przez jego pseudonim (święty) “Paweł”…

Alternatywą jest podanie zasadnika dlaczego nie odpowiadasz na drugie imię. Często imiona występują w rodzinach: Miałem przyjaciela, który miał na imię “David”. Tak samo jak jego ojciec miał na imię. Ijego ojcowskiego dziadka. Ojciec nazywał się “Dave”, ale mój przyjaciel był ogólnie znany tylko przez swoje drugie imię° - różne pseudonimy ułatwiały im spotkania rodzinne, ale jeśli ktoś zwracał się do niego jako do “Davida”, automatycznie zakładał, że rozmawia z kimś/o kimś innym.

Wolałbyś, żeby nazywali cię Fred, żebyś przypadkiem nie zignorował ich, kiedy próbowali zwrócić twoją uwagę!

°_Cóż, właściwie był znany przez skróconą formę swojego drugiego imienia. Więc… “Mów mi Fred” “Czy zostałeś ochrzczony jako "Fred”?“ "Nie, ja zostałem ochrzczony jako ‘Arthur’” _

Ludzie czasami będą niegrzeczni… a czasami trzeba to po prostu znosić. Zanim po prostu usiądziesz i weźmiesz to jednak daję im znać, że masz silne preferencje, aby nazywać się Fred i wolałbyś nie nazywać się Frederick.

Nie zamierzam dawać Ci konkretnej sugestii, jak to zrobić, ponieważ jest już kilka doskonałych propozycji. Jeśli nadal będą nalegać, aby nazywać Cię niewłaściwym imieniem, to musisz dokonać wyboru. Czy wyznaczysz granicę, czy też nie, jeśli ta osoba jest kimś, kogo nie będziesz często widywał, wtedy nie będę zawracał sobie głowy; ale ponieważ to naprawdę mnie dobija, po prostu zacznę nazywać ich imionami, które powinny ich denerwować:

np. : ma na imię Janice, wszyscy nazywają ją Janice, ty nazywasz ją Jan, jeśli to jej nie przeszkadza, nazywaj ją JanJan, kontynuuj aż poprosi, żebyś przestał; potem powiedz “Jasne, że chętnie bym cię nazywał jak chcesz, o ile pozwolisz mi na taką samą uprzejmość, jak ja wolę mieć na imię Fred, Janice. ”

To jest w zasadzie szybkie brudne podstępne ustawienie granicy pozwalasz im zrozumieć bez faktycznie mówić za siebie, że podczas gdy oni mogą nazywać cię jak chcesz, mogą zrobić to samo. Jeśli jednak chcesz zrobić coś dojrzałego, albo będziesz ich często widywał, to wyznaczysz im prawdziwą granicę. Poinformuj obrażającego jasno i szczerze, że nie jesteś zadowolony z tego, że nazywasz się Fryderykiem i że podczas gdy oni mogą mówić co chcą, Ty możesz robić to samo, a jeśli nadal będą Cię nazywać imieniem, które Ci się nie podoba, wtedy Ty zrobisz to samo.

Może to brzmieć jak manipulacja, ale tak nie jest; to po prostu wyznaczenie granicy i poinformowanie ich, że jeśli przekroczą tę granicę, będą konsekwencje.

Dla lepszego zrozumienia tej zasady przeczytaj książkę “Granice” Henry'ego Cloud'a i Johna Townsenda; jest to świetna książka i wyjaśnia ją o wiele lepiej niż ja.

Mam brata, który upiera się, by nazywać go po imieniu; odmawia odpowiedzi na jakiekolwiek inne imię niż to, które preferuje; w rzeczywistości zignoruje cię, jeśli będziesz go nazywał inaczej niż lubi. Nie polecam tego…

Może dlatego, że dał mi tyle okropnych pseudonimów i czuję, że to hipokryzja z jego strony… Cokolwiek tak bardzo jak ja osobiście nie lubię tej opcji, na pewno jest to inny wybór, który masz. Bez względu na to, jakiego wyboru dokonasz, ważne jest, abyś zrozumiał, że kiedy dzieje się coś, czego nie lubisz, masz wybór, nie jesteś bezsilny i nawet jeśli zdecydujesz się nie robić nic tak długo, jak Ty to wybrałeś, a nie ktoś inny (lub bardziej prawdopodobny strach przed tym, jak inni Cię postrzegają), będziesz o wiele szczęśliwszy.

Ludzie, którzy nalegają, aby nazywać Cię jednym imieniem, kiedy przedstawisz się jako inny i powiesz to dwa razy… cóż, dokonali wyboru, którym możesz żyć według ich decyzji lub możesz dokonać własnego wyboru.

Opcja 1: Żyj z tym. Osobiście miałem przezwisko, które nie miało żadnego związku z moim imieniem. Kiedy przedstawiałem się ludziom, po prostu mówiłem: “Mam na imię Nick”, a czasem: “Mam na imię Frederick, ale idę po Nicka”. Przypominam sobie tylko jedną osobę, która nalegała, aby nazywać mnie po moim legalnym imieniu, a ja nie dbałem o to na tyle, aby zrobić z tego wielką sprawę.

Opcja 2: Jak powiedzieli inni, po prostu wychowywać go za każdym razem, gdy używają niewłaściwego imienia. “Proszę, mów mi Fred.” “Idę za Fredem.” “Naprawdę nie podoba mi się imię ‘Frederick’, wolę ‘Fred’.” Etc.

Opcja 3: Zapytaj, dlaczego nalegają na używanie imienia, którego nie lubisz. Gdyby naprawdę mieli jakiś dobry powód, jak na przykład: “Moja córka została zgwałcona i zamordowana przez człowieka o imieniu Fred i to po prostu wywołuje zbyt wiele bolesnych wspomnień, aby to powiedzieć”, myślę, że powiedziałbym, że dobrze, nazywaj mnie Frederick. Czy rzeczywiście powiedzieli, że myśleli, że to brak szacunku dla pamięci o świętym, czy tylko zgadywaliście o tym? Ponieważ to jest to, powiedziałbym: “Zgadzam się, to byłoby lekceważące nazywać świętego Fryderyka ‘Freddie-baby’. Ale ja nie jestem świętym i nie uważam za konieczne domagać się tego samego poziomu szacunku.”

Opcja 4: Nie odpowiadaj, gdy używają złego imienia. Zmuś ich do dodatkowego wysiłku, aby przyciągnąć twoją uwagę. Następnie powiedz: “Oh, przepraszam, mówiłaś do mnie? Przyzwyczaiłam się do tego, że ludzie nazywają mnie ‘Fred’.

Opcja 5: Jeśli naprawdę chcesz to popchnąć, zacznij nazywać ich czymś innym niż ich preferowana nazwa. Na przykład zacznij nazywać go "Pan George Robert Miller” lub jakkolwiek by się nie nazywał za każdym razem, gdy się do niego zwracasz. Pewnie powie: “Hej, mów do mnie George”. A potem powie: “Och, przepraszam, z tego powodu, że upierasz się przy nazywaniu mnie Fryderykiem, pomyślałem, że również oczekujesz większej formalności, panie George Robert Miller.”

Opcja 6: Przestań spędzać czas z tymi ludźmi. Jeśli są tak niegrzeczni, że nie szanują twoich życzeń w tak prostej sprawie jak to, jakim imieniem lubisz być nazywany, dlaczego się z nimi kojarzysz?

Zakładam, że nie ma tu nic z natury obraźliwego lub śmiesznego w nazwisku, którym chcesz być nazywany. Na przykład jeśli mówisz ludziom, że chcesz być nazywany “Szefem Siedzącym Bykiem”, mimo że jesteś biały, albo “Mistrzem Seksu”, albo “Jedyny Prawdziwy Bóg, niech Jego Imię będzie chwalone na zawsze” i robisz wielką rzecz, kiedy ludzie chcą cię nazywać bardziej konwencjonalnym imieniem, to jesteś tym, który jest niegrzeczny i wkurzający. Ale z brzmienia twojego pytania wynika, że nie o to chodzi.

Wykorzystaj swojego przyjaciela jako środek skutecznej komunikacji. (To działa dobrze, kiedy uważamy za niegrzeczne, niepewne lub niestosowne, aby rozmawiać pośrednio na niektóre tematy)

Możesz poprosić go o przysługę, aby zapytać jego rodziców, dlaczego nalegają na zadzwonienie do Ciebie w szczególny sposób. Domyślam się, że w rzeczywistości nie jest to powód, który już założyłeś, ale coś innego. Aby skutecznie rozwiązać problem, musisz to wiedzieć na pewno. (Ich sąsiad miał psa o tym właśnie imieniu, nie czują się jeszcze swobodnie używać Twojego pseudonimu, mieli dziecko o imieniu Frederick, które zginęło w wypadku, więc przynosi im to smutne wspomnienia [doświadczyłem już tego przypadku w moim prawdziwym życiu], okazują brak szacunku ze względu na cel itd…]

Dlaczego nazywasz Freda Fryderykiem? Czy wiesz, że on naprawdę tego nienawidzi?