Po pierwsze zastanawiam się, dlaczego potrzebujesz, aby wszyscy ufali twoim umiejętnościom. Opinia jakiegoś przypadkowego JoeSchmo z czatu nie ma większego wpływu na to, co tak naprawdę potrafisz, więc przekonywanie ich nie jest chyba konieczne. Wydaje mi się, że to, czego chcesz, to zakończyć tę rozmowę, w której kwestionują Twoje umiejętności. Proponuję więc coś w stylu:

Do tej pory byłem po prostu w porządku i $autorytet wydaje się też tak myśleć. Nie sądzę, że mój wiek jest tu problemem.

Ma to tę zaletę, że:

• Wyraźne zaznaczenie bez bycia niegrzecznym, że nie chcesz kontynuować rozmowy
• Odwołanie się do punktu autorytetu (tak wiem, że argument z autorytetu jest zwykle błędem, ale to nie jest klasyczna debata lub argument)
• Dając drugiej osobie zgrabne wyjście (i zgrabny sposób na porzucenie tematu)

Teraz, jeśli z jakiegoś powodu naprawdę chcesz przekonać kogoś w głębi serca, że jesteś zdolny i powinni to widzieć w ten sposób, będzie to skomplikowane. Możesz:

• Wskazać na sytuacje, z którymi poradziłeś sobie odpowiednio w przeszłości (trochę trudne przy dyskretnej naturze moderacji)
• Przekierować pytanie i zapytać ich, ile lat mieli wcześniej i dlaczego postrzeganie twojej dojrzałości przesunęło się właśnie teraz?
• Wskaż przykłady innych osób w podobnym wieku w tej samej sytuacji.

Podsumowując, nie przekonasz wszystkich, ale to dobrze.

Jeśli masz konkretne problemy z tym, jak wykonuję tę rolę, możesz porozmawiać o tym ze mną lub z autorytetem prywatnie. W przeciwnym razie, to nie jest odpowiednie miejsce do kwestionowania mojej pozycji. “** **

Bądź bezpośredni i powiedz im, że to co robią nie jest odpowiednie. Zostałeś wybrany do tej roli z jakiegoś powodu, a te powody nie nadają się do publicznej debaty (nie różni się to od bycia przesłuchiwanym w miejscu pracy).

Nie chcesz prosić o możliwość udowodnienia swojej wartości, ani zniżać się do pozycji, w której próbujesz pokazać, że jesteś zdolny. Gdybyś nie był zdolny, nie zostałbyś wybrany na pierwsze miejsce. Poza tym, to nie Ty zdecydowałeś o zatrudnieniu Ciebie - to odpowiedzialność Twojego pracodawcy - nie musisz odpowiadać przed innymi w jego imieniu.

Taka sytuacja zdarza się w pracy tak samo, jak sytuacje takie jak Twoja. Kluczem jest jasne postawienie sprawy, że jesteś w tej roli, nie jest to debata, którą należy prowadzić, i że chociaż przyjmiesz konkretne informacje zwrotne, jeśli takie będą - należy to zrobić poprzez odpowiedni kanał.

Muszę się nie zgodzić z dotychczasowymi odpowiedziami. Nie próbowałbym w ogóle przekonywać ich bezpośrednimi argumentami. W najlepszym wypadku wyjdziesz na zarozumiałego (dając sobie świetną samoocenę) lub potrzebującego. To również podnosi stawkę dla Ciebie. Stawia Cię w niefortunnej sytuacji, w której Twoja ważność stanie się wątpliwa, jeśli kiedykolwiek zrobisz błąd w ocenie.

Zamiast tego, odrzuciłbym te obawy i pokazałbym proste poczucie zarządzania i odpowiedzialności: “To było naprawdę bardzo pochlebne ze strony {społeczności/adminów/kogokolwiek}, że mnie wybrali, szczególnie biorąc pod uwagę, jak młody jestem. Ale to bardzo motywujące, bo chcę się upewnić, że jestem godny ich zaufania do mnie. Dlatego właśnie tak ciężko nad tym pracuję. Bardzo zależy mi na tej społeczności i mam nadzieję, że to widać.”

Stawia Cię to w bardzo mocnej pozycji; wskazujesz na pozytywny osąd innych na temat Twoich umiejętności, nie wylewając pochwał na siebie, i nie twierdzisz, że jesteś lepszy od innych. Pozostawiasz sobie miejsce na przeprosiny i uczenie się na błędach, które popełniasz w przyszłości, bez poddawania w wątpliwość swojej ogólnej wartości, a sama odpowiedź daje poczucie powagi i odpowiedzialności.

Ludzie, którzy dają ci popalić za to, że masz 15 lat, mają już wyrobione zdanie na temat tego, jacy są 15-latkowie i z czym mogą sobie poradzić. Ich wyobrażenia mogą być ogólnie słuszne, a ty możesz być wyjątkiem, lub mogą być szalenie niedokładne. W każdym razie, nie zmienisz ich długo utrzymywanych przekonań, bez względu na to, jak elokwentny jesteś.

To w żaden sposób nie jest twoja wina; tak to po prostu działa, szczególnie w Internecie.

*Więc co robisz zamiast tego? *

Jesteś na dobrej drodze do tego:

Jak przekonać ich, że nie liczy się mój dokładny wiek, ale poziom dojrzałości, jaki prezentuję?

Już zademonstrowałeś im swoją dojrzałość - zakładają, że jesteś starszy niż jesteś. Masz rację, że twój wiek nie ma znaczenia, więc nie pozwól, aby to się w ogóle pojawiło. Masz kilka opcji, kiedy pojawia się temat twojego wieku:

1. Nie angażuj się Jeśli ktoś zapyta Cię, ile masz lat, zignoruj pytanie. Zachowuj się tak, jakby nie zostało zadane. Jeśli jesteś w wątku z kilkoma osobami, odpowiedz komuś innemu. Jeśli pytający o wiek powiedział kilka rzeczy, odpowiedz na inne części jego wiadomości. Nie przyjmując do wiadomości pytania, odbierasz im dużą część władzy. Jeśli ciągle o tym wspominają, zaczynają wyglądać jak osoby niedojrzałe, które są zafiksowane na punkcie jakiegoś nieistotnego czynnika dotyczącego Ciebie. Rozmowa przestaje być rozmową, w której mówią ci, żebyś się wykazał, a zaczyna być rozmową, w której błagają cię, żebyś wtajemniczył ich w swoje życie osobiste.

To jest twoja najlepsza opcja, ale najtrudniejsza. Jako moderator, wiesz lepiej niż większość, że ludzie w Internecie mogą dostać się pod twoją skórę i zrobią wszystko, aby się z ciebie podnieść.

2. Deflect Czy widziałeś kiedyś, żeby ktoś zadał politykowi trudne pytanie? Polityk odpowie, ale możesz zauważyć, że odpowiada na inne pytanie niż to, które zostało zadane. Jeśli nie podoba Ci się jakieś pytanie, odpowiedz na inne. Ważne jest jednak, aby Twoja odpowiedź nadal była na temat. Zmiana tematu sprawiłaby, że wyglądałoby to tak, jakbyś był w defensywie, co sugeruje, że masz coś do ukrycia.

Używając twojego przykładu:

Ja: wspomina coś o robieniu czegoś IRL Inna osoba: Czekaj, ile masz lat? Czy to nie jest jak dla dzieci?
Ja: Ah no cóż, wszyscy mamy swoje winne przyjemności z dzieciństwa, prawda?

Miejmy nadzieję, że zrezygnują z pytania o wiek. Jeśli nie, będziesz musiał przejść do innej opcji, ponieważ zbyt częste odpieranie sprawia, że wyglądasz defensywnie.

3. Odrzuć Jeśli koniecznie musisz odpowiedzieć na pytanie o swój wiek, przyznaj się do niego i zaznacz, że nie jest to pytanie, na które jesteś otwarty. Oto kilka możliwych zwrotów:

To nie jest istotne.
Administratorzy sprawdzili mnie zanim zostałem modem. Tutaj jest sposób w jaki możesz się z nimi skontaktować jeśli masz wątpliwości.
Nie ujawniam danych identyfikacyjnych online.

Problem w tym, że daje im to możliwość dalszego nacisku. Uważaj, aby nie sformułować swojego odrzucenia jako pytania (“Jak mój wiek jest istotny?”), ponieważ to zachęca do dalszych pytań. Jeśli Twoje odrzucenie nie zadziała, zastosuj kolejne odrzucenie (“Już odpowiedziałem na to pytanie.”) lub Nie angażuj się.

Wniosek

Twoim celem jest, aby nigdy nie legitymizować tej dyskusji. Pytali o coś off-topic, ale nieobraźliwego, więc zignoruj to jeśli to możliwe. Nigdy nie podawaj dowodów uzasadniających twoje stanowisko. Nigdy nie podawaj im numeru, z którym mogą pracować. Podaj dane kontaktowe osoby, do której można się zwrócić w przypadku uzasadnionego problemu. Poinformuj swojego przełożonego, że taka sytuacja ma miejsce i że wolałbyś nie ujawniać swojego wieku.

Byłem moderatorem na forum internetowym w moich nastoletnich latach, naprawdę trudno jest przekonać ludzi, że jesteś bardziej dojrzały niż twój wiek, ale nie musisz, aby ci całkowicie zaufali.

Skoro już wspomniałeś (napiszę o dostępie do PII)

Możliwość zawieszania/usuwania kont, edytowania profili ludzi i tego typu rzeczy

W praktyce wszystkie te działania admin może cofnąć (może z wyjątkiem usuwania, ale to też powinno być odwracalne), Powinieneś wspomnieć, że na przykład

Wszystkie działania, które podejmuję są odwracalne, jeśli zachowałbym się źle admin by się tym zajął, ponieważ nadal jestem moderatorem, oznacza to, że dobrze wykonuję swoją pracę i nie zamierzam tego zmieniać, jak mnie poznasz możesz zdecydować czy jestem dojrzały czy nie.

W zasadzie mówisz im

• Nie musisz mi całkowicie ślepo ufać
• Jestem kompetentny w swojej pracy

A ostatnia część zdania “jak mnie poznasz możesz zdecydować czy jestem dojrzały czy nie.” jest tam dlatego, że pokazuje, że wiesz, że na zaufanie trzeba sobie zapracować przez czas, co też jest oznaką dojrzałości.

Co do dostępu do PII, nie wiem jak się do tego odnieść, ponieważ dzielenie się (niektórymi) informacjami PII jest nielegalne i karalne przez prawo, ale nie sądzę, żebyś musiał się do tego specjalnie odnosić.

Niektórzy ludzie osiągają niesamowite rzeczy będąc jeszcze nastolatkami, a niektórzy nastolatkowie posiadają wiedzę wykraczającą poza ich lata. Jednak nie jest możliwe, aby mieć takie samo doświadczenie jak starsza osoba, ponieważ doświadczenie nabywa się z czasem, a jak dotąd nikt nie był w stanie oszukać liniowej natury czasu. Nie ma żadnych skrótów do bycia starym.

Rozumiem, że może to być frustrujące, jeśli jesteś młody i posiadasz wiedzę. Na przykład, niektórzy nastolatkowie mieli szczęście jeździć samochodem po prywatnym terenie swojej rodziny na wiele lat przed tym, jak legalnie mogliby jeździć po drogach. W rezultacie, kiedy są już wystarczająco dorosłe, aby prowadzić samochód, mają o wiele większe doświadczenie niż większość nowo zatwierdzonych kierowców, ale nadal muszą przejść przez ten sam proces zdobywania prawa jazdy, co wszyscy inni.

O dziwo, inne rodzaje doświadczenia są mierzone w godzinach, np. czas lotu dla pilotów. Ale jeśli chodzi o ubieganie się o pracę, ktoś kto wykonywał daną pracę przez 10 lat ma 10 lat doświadczenia, koniec.

Jedynym sposobem, w jaki możesz sprawić, by ktoś zaufał twoim umiejętnościom, jest demonstracja tych umiejętności, co może być frustrujące, jeśli wierzysz, że możesz coś zrobić, ale dorosły tego nie akceptuje.

Moja rada byłaby nie argumentować, że możesz wykonać zadanie. To nie wygląda na dojrzałość. Moja 9-latka mówi mi cały czas, że może robić rzeczy sama “teraz jestem dorosła” (jako 15-latka prawdopodobnie uważasz, że pomysł, że 9-latka jest “dorosła” jest zabawny. Kiedy będziesz miał 21 lat, możesz również uznać za zabawne, kiedy 15-latek będzie twierdził to samo).

To, co powinieneś zrobić, to poprosić o możliwość wykazania się swoimi umiejętnościami. Dorośli mający władzę przekazują dzieciom odpowiedzialność etapami. Pokornie przyjmij część zadania, wykonaj je dobrze, a następnie sprawdź, czy powierzą ci resztę.

Odeprzyj ich dowodami i przedstawieniem tego, co faktycznie zrobiłeś; postaw przed nimi swoje portfolio:

• Inna osoba Czekaj, naprawdę? Jesteś pewien, że możesz to zrobić? Nie jestem pewien, czy ufam nastolatkowi, że będzie na tyle odpowiedzialny, aby to zrobić.

• Ty No cóż, zrobiłem [osiągnięcie], [osiągnięcie], [osiągnięcie] i [osiągnięcie], wszystko nadal działa dobrze, [władza/osoby] są z tego zadowolone i jak na razie nic nie wybuchło. Co o tym sądzicie?

(czy życiorys/ curriculum vitae nie jest czymś, co normalnie się robi, gdy chce się zostać zatrudnionym w firmie?)

W ten sposób stawiasz ich w pozycji kwestionujących fakty, a nie kwestionujących twój wiek. A kwestionowanie faktów jest o wiele trudniejsze ;)

Wielu ludzi ma z góry przyjęte wyobrażenia na temat wieku i dojrzałości, a ich zmiana jest z pewnością wyzwaniem. Jednakże, jeśli zostaniesz postawiony w pozycji autorytetu, takiej jak ta, którą opisałeś, to już zademonstrowałeś wymagany poziom dojrzałości dla tej pozycji, przynajmniej komuś z kierownictwa.

W mojej przeszłości często miałem do czynienia z tym problemem, choć najczęściej osobiście, a nie online. W erze 8086-80386 jako dziecko otworzyłem swój pierwszy biznes naprawiając komputery, czasami na poziomie płyt głównych (odlutowywanie i wymiana chipów RAM, itp.). Niewiele osób mi ufało, ale ci, którzy płacili mi bardzo dobrze za usługi, i skończyło się na tym, że zostałem zatrudniony jako niezależny wykonawca do stworzenia laboratorium komputerowego w lokalnym college'u. W wieku 17 lat zacząłem uczyć resuscytacji, pierwszej pomocy i kursów ratownictwa, a także pracowałem jako technik ratownictwa medycznego, a w wieku 18 lat zacząłem szkolić instruktorów w zakresie resuscytacji, pierwszej pomocy i ratownictwa. Do nauczania, I wound up rosną tak dużo włosów na twarzy, jak mogłem, aby wydawać się starsze niż mój wiek chronologiczny. W większości przypadków nikt nie pytał o mój wiek, kiedy uczyłem lub pracowałem na karetce.

Jednak we wszystkich przypadkach głównym sposobem, którego używałem, aby przekonać ludzi, że jestem dojrzały do robienia tego, co zostało mi powierzone na mocy moich certyfikatów i licencji, było moje zachowanie. Ponownie, był to przede wszystkim kontakt osobisty, a o wiele łatwiej jest wykazać dojrzałość osobiście w porównaniu z interakcją czysto internetową, ale już wykazałeś wymagane umiejętności dla osób na stanowiskach kierowniczych, więc masz już umiejętności, aby poradzić sobie z tym problemem. Istnieje wiele sposobów, aby odnieść się do swojego wieku z kimś, kto cię o to pyta, ale jeśli jesteś do tego zmuszony, to już jesteś w pozycji względnej słabości, ponieważ prawdopodobnie walczysz z ich własnymi wyobrażeniami o tym, jacy byli, kiedy byli w twoim wieku.

To co bym polecił, to jeśli zostaniesz zapytany o swój wiek, tak jak inni stwierdzili, najpierw zapytaj pytającego jaki jest jego zdaniem Twój wiek. Jeśli zgadują, że jest on wyższy niż Twój rzeczywisty wiek, stawia Cię to na silniejszej pozycji w tej dyskusji, ponieważ bezpośrednio pokazali, że uważają Cię za osobę bardziej dojrzałą niż przeciętna osoba w Twoim wieku.

Naprawdę nie przekonasz kogoś w sieci, kto ma z góry przyjęte wyobrażenie o tym, jak dojrzały jest nastolatek, kłócąc się z nim, wszystko, co możesz naprawdę zrobić, to przekonać go o swoim bezpieczeństwie i opanowaniu. Nie pozwól, aby ich niedowierzanie powodowało problemy, a z czasem zobaczy twoją dojrzałość.

“czekaj, naprawdę, jesteś pewien, że możesz to zrobić”

“tak, jestem pewien”

Chociaż nie jest to pełna odpowiedź, aby rozszerzyć odpowiedź na pytanie zadane jakiś czas temu na temat reagowania na ludzi kwestionujących związek z różnicą wieku, ogólnym rozwiązaniem dla ludzi niedowierzających co do twoich okoliczności jest nie wyrażanie potrzeby tłumaczenia się.

Po prostu mówiąc tak lub nie na zadane pytanie i odmawiając przyjęcia sugerowanych wyjaśnień, dlaczego Twoje okoliczności robią różnicę, ma tendencję do rozładowywania ich niedowierzania swoją pewnością siebie.

“Nie jestem pewien, czy ufam nastolatkowi, że będzie za to wystarczająco odpowiedzialny.”

“Jestem całkowicie odpowiedzialny ze swoimi możliwościami, dziękuję”.

Jeśli naciskają na argument, IRL, sugerowałbym zabranie go do innego organu, ale online, po prostu przerwij rozmowę, złóż swoje oświadczenia i odejdź. Jeśli będą kontynuować, zbanuj ich za nękanie, tak jak byś to zrobił, gdyby nękali kogoś innego.