Znałam faceta, który położył obie dłonie przed klatką piersiową - tak jak się modlił - a następnie kłaniał się przed drugą osobą.

Wyglądał dziwnie, ale druga osoba zazwyczaj odpowiadała kłaniając się i nigdy nie rozważano uścisku dłoni.

Składając ręce, sygnalizował na dorozumianym poziomie, że nie ma wolnej ręki do uścisku.

Odpowiem na to pytanie z perspektywy aspiracji, ponieważ to jest moje doświadczenie i wydaje mi się, że to może być istotne.

Nie wiedziałem, że jestem autystyczny do 29 roku życia. Wychowałem się w typowej zachodniej klasie robotniczej “znasz mężczyznę po uścisku dłoni”. Jako aspie zawsze wydawało mi się to dziwne, ale nauczyłem się, że to mówi pewne rzeczy o kimś. Uściśnięte dłonie zwykle mówią ci trochę o czyjejś pracy. Tak samo jak presja, agresja, wyczucie czasu i tak dalej.

Będąc Aspie, zdaję sobie sprawę, że czasami trudno jest przetwarzać informacje zmysłowe oprócz informacji społecznych/werbalnych. Proszę mój mózg o gimnastykę, podając mu wszystkie te nowe informacje w tym samym czasie. Z ćwiczeniem staje się to łatwiejsze.

Nie jest to coś, co robię intuicyjnie, to była wyuczona umiejętność. Jedną z pierwszych rzeczy, których nauczyłam się w mojej rodzinie, jest to, że te rzeczy są ważne dla niektórych ludzi i będą skłonni ocenić cię na ich podstawie. Nie mówię, że to słuszne lub sprawiedliwe, po prostu mówię, że tak jest.

Tak więc Twoje możliwości radzenia sobie z problemem/problemem związanym z uściskiem dłoni, przy jednoczesnym zachowaniu wzajemnego szacunku, kończą się na tym, że:

• Openly declining
• Learning a new skill

Osobiście uważam, że podejście polegające na uczeniu się nowych umiejętności pomaga mi poruszać się w neurotypowym świecie.

Dla mnie bardzo często zrozumienie, dlaczego ludzie robią te rzeczy, pomaga mi radzić sobie z moimi uczuciami do nich. W przypadku uścisków dłoni jest to trochę jak psie wąchanie tyłków. Tak jakby ludzki sposób mówienia:

Chwilę spuszczę czujność, żebyś mógł dowiedzieć się o mnie trochę więcej.

Podobnie jak węszenie, obie strony podczas uścisku dłoni wymieniają się informacjami sensorycznymi na swój temat. Niektóre z nich będą próbowały przedstawić pewne cechy uścisku dłoni, ale z mojego doświadczenia wynika, że fałszywe flagi są dość oczywiste.

• *

Zgaduję, że ta awersja do uścisku dłoni jest czymś, co można przezwyciężyć poprzez praktykę, i że można dowiedzieć się trochę o ludziach, robiąc to.

Jeżeli koniecznie musisz tego uniknąć. Bądź bezpośredni i szczery co do tego, dlaczego tego unikasz. Ponieważ to również wysyła wiadomość.

Uściski dłoni to komunikacja niewerbalna, coś z czym ludzie autystyczni zazwyczaj mają trudności. Jeśli nie możesz tego zrobić, znajdź inny sposób na przekazanie tej informacji.

Jedną z rzeczy, które zawsze pomagały mi pogodzić moje osobiste odczucia związane z uściskami dłoni była myśl “Przynajmniej nie próbowali się przytulić”.

Be the person who steers the introduction

My background and situation in western Canada are similar to yours. Metoda, która powoduje najmniejszy stres, by far, jest umieszczenie mojej prawej ręki nad moim sercem i kiwnięcie głową raz podczas uśmiechu. Ten gest jest prosty i przyjazny i pozwala mi przejąć kontrolę nad moją stroną wprowadzenia, pokazując drugiej osobie, jak czuję się komfortowo w interakcji. Przekonałam się, że osoby, które wyciągnęły rękę, aby uścisnąć moją, szybko “zmieniają bieg” (w przyjaznym sensie!), kiedy daję ten przykład.

Wymienione przez Ciebie opcje - akceptowanie/odrzucanie/ignorowanie uścisku dłoni - wszystkie wymagają, abyś oddał kontrolę nad swoją interakcją i przyjął postawę obronną.

Zanim zacząłem używać gestu uścisku dłoni, ludzie często interpretowali mój dyskomfort podczas uścisku dłoni jako fobię zarodkową. Z najlepszych intencji ci ludzie staraliby się wtedy znaleźć jakiś inny niewinny sposób na dotknięcie mnie w pozdrowieniu: uderzenie pięścią, dotknięcie ramienia, tego typu rzeczy. Ponieważ te formy kontaktu są dla mnie tak samo nieprzyjemne jak uściski dłoni, sprawiły, że w reakcji na nie wykazywałem podobnego napięcia i obawiam się, że moja reakcja potwierdziła jakiekolwiek nieprzyjazne pierwsze wrażenie, jakie wywarła moja reakcja na uścisk dłoni.

Nie mam nic przeciwko rozmowom z ludźmi o tym, jak lubię trzymać się swojej własnej przestrzeni, ale to wyjaśnienie zajmuje więcej czasu niż pozwala na to wprowadzenie “jeden na jeden”, więc unikam go na pierwszych spotkaniach.

Polecam nie opowiadać białych kłamstw, takich jak “Nie chcę dać ci mojego przeziębienia”. Niektóre osoby o dobrych intencjach _będą zadawać pytania uzupełniające, zwłaszcza jeśli powtórzysz białe kłamstwo z wcześniejszego spotkania.

Jestem Francuzem, mieszkam we Francji. Kraj porannych uścisków dłoni, gdzie każdy spędza godzinę wędrując od biura do biura, aby uścisnąć sobie dłonie lub mieć bise jeden, dwa, trzy lub cztery pocałunki powietrzne między mężczyznami i kobietami).

Pozytywnie nienawidzę obu tych rzeczy. Nie ma ku temu szczególnych powodów (żadnych religijnych, związanych z zarodkami ani nic innego).

Więc zdecydowałam się stopniowo zmniejszać ilość uścisków dłoni, proaktywnie mówiąc “hello” bez uścisków dłoni, lub po prostu machając “hello”.

To działało. Ludzie w moim biurze w końcu zaakceptowali to jako fakt z życia, niektórzy z nich robili z tego trochę (dobrej zabawy) - co paradoksalnie pomogło innym po prostu zaakceptować, że nie podaję sobie rąk cały czas.

Teraz, kiedy podają sobie ręce, pomijają mnie (lub nie, to zależy od dnia) i ilość uścisków dłoni jest zredukowana do prawie zera. Tak samo jest w przypadku bise.

W przeszłości miałam podobne problemy i znam kilka osób, które mają podobne problemy.

To, co zrobiłam i co widziałam, jak robią to inni, to zaoferowanie w zamian za to uderzenia pięścią. Sygnalizuje to: “Chciałbym zrobić coś w rodzaju uścisku dłoni, uznaję to za ważne, ale nie mogę zrobić uścisku dłoni - chciałbym zaoferować tę alternatywę”. Zazwyczaj przyjmuje się ją, nie wychowując jej później, albo druga strona zachowuje się urażona.

Powodem, dla którego “nie podaję ręki” samo w sobie nie działa, jest to, że nie jest jasne, dlaczego tego nie robisz. Czy to dlatego, że dotykanie wywołuje u ciebie niepokój… czy też dlatego, że czujesz, że uścisk dłoni jest na równi, a ty jesteś przełożonym tych ludzi…

Unikaj tego. Powiedz, “Przepraszam, mam coś na temat uścisku dłoni,” czy jakiegokolwiek innego sformułowania, które pomoże im zrozumieć, że jesteś trochę Aspie. Ludzie są zaznajomieni z tym pojęciem. Tylko nie udawaj, że nie widzisz ich ręki (wiedzą, że ją widziałeś) lub nie rób niczego innego, co byłoby rażąco obraźliwe.

Trzęsienie się dłoni też mnie niepokoi, ale nie z podanych powodów. Robię to, bo uważam, że to mylące. W wywiadach wydaje się, że oznacza to wzajemne zaufanie, wsparcie lub porozumienie, chęć zawarcia umowy, kiedy w rzeczywistości wszyscy mogą być nieobecni, a akt uścisku dłoni jest tylko manierą, częścią mise en scène (jak rzeczy, które ludzie noszą).

Istnieją alternatywy dla uścisku dłoni i sposoby, aby tego uniknąć. Możesz nosić rękawiczki (wyobrażam sobie białe, delikatne, prawie przezroczyste rękawice). Nadal można by uścisnąć dłoń, ale bez kontaktu ze skórą. Mógłbyś podrobić bandaż lub chustę, tak aby Twoja ręka pozostała nieruchoma (chyba, że wywiad obejmowałby test pisemny, lub czujesz się z tym niezręcznie). Mógłbyś nosić coś, czego nie puściłbyś w ręku, jak teczkę pod pachą. W przeciwnym razie mógłbyś ćwiczyć uścisk dłoni lewą ręką. Ćwicz aż stanie się to automatyczne. Przekonasz się, że albo uścisk dłoni nie będzie miał miejsca (żadne ręce się nie spotkają), albo jeśli wyciągną do ciebie lewą rękę, będą się czuć tak samo niekomfortowo jak ty, może nawet bardziej, a to będzie im dobrze służyło i nauczy ich jak niewygodne może być uścisk dłoni.

Są inne rzeczy, które mógłbyś żartować. Mógłbyś zrobić salut wojenny. Wolkańskie salutowanie Spocka. Mógłbyś nosić kapelusz i używać go na różne sposoby. Są bardzo eleganckie sposoby, w jaki można użyć kapelusza. Mógłbyś rzucić na nie okiem, mrugnąć okiem, podnieść brwi. Użyj któregokolwiek z tych sposobów jako powitanie raczej szybko, i szybko przejdź do następnej fazy, może otwórz rozmowę, aby zasygnalizować wyraźnie, że powitanie jest skończone.

Jak dla mnie udało mi się uniknąć uścisku dłoni z ankieterami tylko poprzez utrzymanie mojego dystansu. Stwierdzam, że niewiele osób przejdzie trzy kroki do przodu w celu uścisku dłoni, większość z nich pozostanie tam, gdzie są. Jeśli wchodząc do pokoju i wychodząc z niego wykonasz zdecydowany ruch, aby zwiększyć dystans lub postawić stół między sobą, nawet krzesło, lub jeśli będziesz wychodzić, otwórz drzwi i twarzą w bok (gdziekolwiek z wyjątkiem ich kierunku), może to zniechęcić większość ludzi. Bycie postrzeganym jako asertywny i celowy spacer i zajmowanie pozycji może być nawet postrzegane jako pozytywne.

Nie ma potrzeby akceptowania niepisanych zasad innych ludzi, jeśli nie chcesz, nawet powszechnych zasad. Możesz również tworzyć zasady gdziekolwiek się udasz.

Podoba mi się wiele z oferowanych tu odpowiedzi, zwłaszcza te, w których wykonuje się inny, pełen szacunku gest powitania. Oto jednak kilka strategii odstraszania od uścisków dłoni, choć wymagają one pewnego zaplanowania.

Jeśli wybierasz się na imprezę (zwłaszcza zawodową), czy możesz wyłączyć sojusznika, aby zostać z Tobą na początku, kiedy najprawdopodobniej będą miały miejsce wprowadzenia?

• Jeśli stoją bezpośrednio po Twojej prawej stronie, może być bardziej niezręcznie pochylić się nad nimi, aby uścisnąć Ci dłoń, a zamiast tego kiwnąć głową lub machać.
• Albo jeśli unikasz uścisku dłoni przed sprzymierzeńcem, normalna reakcja sprzymierzeńca na Twoje zachowanie również poprowadzi nową osobę do normalnego działania.

W niektórych sytuacjach możesz planować trzymanie czegoś w obu rękach. Jeśli trzymasz rzeczy i nie układasz ich tak, aby móc uścisnąć dłoń, powinno to powstrzymać ludzi przed naleganiem na uścisk dłoni.

• Przy wielu okazjach towarzyskich może to być talerz w jednej ręce i szklanka lub widelec w drugiej. Niezręczne wzruszenie lub uśmiech, a nawet “Przepraszam, że nie mogę uścisnąć ci ręki” mogą być pomocne, jeśli dana osoba wydaje się naprawdę chcieć uścisnąć ci rękę, ale prawdopodobnie możesz nawet po prostu powiedzieć: “Tak miło cię poznać, [imię]”.
• Czy możesz dostać torbę w stylu teczki, którą zazwyczaj trzymasz w prawej ręce? (Z czy też bez wzięcia czegoś innego na lewą rękę?)

Poleganie na takich “okolicznościach” jak te, które sprawiają, że uścisk dłoni jest słabą okazją do uścisku dłoni, zmniejszy nacisk, jaki masz na uścisk dłoni i da Ci więcej czasu i przestrzeni społecznej na grzeczne odrzucenie. Minusem jest to, że niektórzy ludzie mogą postrzegać cię jako nieprzygotowanego do sytuacji, niezręcznego, niezgrabnego, a może niegrzecznego (gdyby zmiana czegoś na drugą rękę lub przejście do uścisku dłoni wymagało bardzo niewiele wysiłku). Wydaje się jednak, że te potencjalne negatywne reakcje są mniejszym ryzykiem niż potencjalne negatywne reakcje na strategie 2 lub 3, które zasugerowałeś.