Doskonale poradziłeś sobie ze swoim końcem, a to znaczy, doskonale

How can I get my mom to understand that I’m not responsible for the mess she found when she came home?

Repeat the story you told here, exactly as you told it. Twoja mama nie myśli logicznie, tylko reaguje na twoje potwierdzenie twoich praw (to się nazywa niezależność). Powtarzaj swoją historię, pamiętając, że może się nigdy nie zgodzić.

Nie wiem, jaki masz związek z matką, ale możesz spróbować tego (lub jakiejś odmiany)

Rzuć jajko na podłogę. Nie sprzątaj go, zamiast tego zadzwoń do swojej matki do kuchni i poproś ją o jego posprzątanie. Jeśli powie Ci, żebyś poszła na wycieczkę lub powie coś o Twoim zdrowych zmysłach, powiedz jej,

Mamo, to jest dokładnie to, czego oczekujesz ode mnie (brat x i brat y). Ich bałagan jest ich obowiązkiem. Krzycz na nich, proszę, nie krzycz na mnie o tym.

Pytasz,

Jak mogę sprawić, by pociągnęła chłopców do odpowiedzialności za ich czyny/miejsca… [więc] nie musimy znowu przez to przechodzić?

Nie możesz nikogo zmusić do niczego. Możesz tylko wyznaczyć swoje własne granice. Możesz jednak spróbować: następnym razem, gdy twoja mama i tata wyjadą na wakacje, powiedz im, że zostajesz z przyjacielem przez cały czas. Jeśli będzie na ciebie krzyczeć, mówić, że nie są na tyle dorosłe, by zostać same, zaoferuj help znalezienie opiekunki do domu, którą będzie mogła opłacić za monitorowanie chłopców. Pomóż jej, sugerując dodanie do Craigslist, albo patrząc na ogłoszenia, itd.

Jeżeli się na ciebie złości, jest pewien problem, który musi z tobą rozwiązać. Nie jesteś opiekunką swoich braci i nie jesteś odpowiedzialna za ich bałagan. Przypomnij jej, jak cię traktowała ostatnim razem, gdy wróciła do domu do swojego bałaganu. Powiedz jej, że to nie w porządku, a nie pozwolisz jej znowu obwiniać cię za czyjeś zachowanie.

Najgorszy scenariusz, nie mogą wyjechać na wakacje, a twoja mama znowu obwinia cię za coś, co nie jest twoją winą.

Najlepszy scenariusz, twoja mama zdaje sobie sprawę z tego, jaki ma dar w wbudowanym ‘monitorze’, że jesteś szczęśliwy, że trzymasz ich z dala od kłopotów, ale nie jesteś szczęśliwy, że jesteś ich sługą i akceptuje twoje warunki (nie będziesz sprzątać po chłopcach)

Wyznaczanie granic jest trudne. Trzymaj się.

Hmm…

Chłopcy wiedzą jak utrzymać porządek, pomagają gdy rodzice są w domu, ale są leniwi, gdy koty są poza domem, i nie słuchają Sis.

Są tu dwa problemy…

• Chłopcy

• Mama

Skupmy się na Mamie. Usiądę z nią i poproszę, by przeszła przez to, czego od ciebie oczekuje. Konkretnie, zapytaj ją prosto z mostu: “Jeśli chłopcy nie posprzątają, oczekujesz, że ja posprzątam wszystko za nich?” Często ludzie, którzy zajmują śmieszne stanowisko, zdają sobie z tego sprawę, gdy muszą powiedzieć to głośno. Możesz kontynuować tę rozmowę… Jeśli mama** się tego spodziewa i jest skłonna powiedzieć ci to prosto w twarz, kontynuuj: “Rozumiem twoją pozycję. Chłopcy też to rozumieją i wykorzystują. Możesz mi z tym pomóc?” Uaktualnienie: Naprawdę pomaga, gdy masz z kimś problem, aby napisać że ktoś w rozwiązaniu

Naprawdę, myślę, że zasada “Rodzice chcą ciszy, a nie sprawiedliwości” ma tu zastosowanie, tylko w sensie chęci posiadania czystego domu, a nie równości w rozdzielaniu obowiązków.

Mam nadzieję, że postawienie tego na stole zachęci Twoją matkę do wypchania chłopców - oni na to zasługują.

W przeciwnym razie są dwie opcje:

• Pociągnij chłopców. Powiedz im, że codziennie ustawiasz zegar na 21:00 (lub jakąś konkretną godzinę); o tej porze wszyscy porzucamy wszystko i naprawiamy szkody dnia. Poproś mamę, aby poparła to podejście do chłopców, zanim ona i Pop odejdą.

• Jesteś dorosłą kobietą z, najwyraźniej, delikatnymi stopami. Użyj tych stóp i zostań z przyjaciółmi, gdy następnym razem rodzice odejdą. Upewnij się, że wszyscy wiedzą, że to zrobisz. Wróć trochę po rodzicach. Niech chłopcy stawią czoła gniewowi mamy.

Myślę, że błędem jest wrzucanie “chłopców” do jednego worka, oni reprezentują oddzielne sytuacje. Jeden naprawdę _jest chłopcem, drugi mężczyzną.**

22-latek jest dorosły. Usiądź z nim, z matką lub w oddzielnych rozmowach i wyjaśnij, że to niedorzeczne, seksistowskie, protekcjonalne, a ostatecznie nie dla jego własnej korzyści, żebyś sprzątał po nim lub nawet brał za niego odpowiedzialność za sprzątanie po sobie. Nalegajcie, by ponosił odpowiedzialność za swoje własne działania w przyszłości. Jeśli twoja matka lub brat nie zgadzają się, poproś ich, aby podzielili się swoimi powodami.

16-latek jest jeszcze dzieckiem. Słusznie lub niesłusznie, twoja matka wydaje się oczekiwać –jako warunek twojego życia pod ich dachem – że pomożesz mu wychować go, kiedy go nie będzie. Dlatego rób nie sprzątanie po nim, ale do wywieraj na niego presję, by sprzątał po sobie. W związku z tym, nie powinno to dotyczyć tylko ciebie, 22-latek powinien mieć równy udział w pomaganiu ci w tym. Jeżeli mają dobre relacje, to może nawet stać się to w większości odpowiedzialnością 22-latka (szczególnie jeżeli wypełniasz inne obowiązki domowe).

Oprócz wszystkich doskonałych rad, których udzielili wszyscy inni, być może warto poprosić ojca o pomoc w komunikowaniu się z matką.

Nie mam na myśli obchodzenia się z matką - jest to konflikt między wami dwoma i dlatego musi zostać rozwiązany między wami dwoma. Ale jeśli twój ojciec widzi twoją stronę sporu, może być w stanie działać jako moderator pomiędzy wami. Celem będzie przekonanie twojej matki, że ty również masz ważne punkty i przekonanie jej, aby cię wysłuchała.

Nawet jeśli nie chce być bezpośrednio zaangażowany, może być w stanie udzielić ci rady, jak sprawić, aby twoja matka cię wysłuchała.

Dobrym argumentem, którego zdawałeś się nie wychowywać, było to, że twoi bracia nie są na tyle starzy, by dbać o siebie, ale że prędzej czy później będą musieli żyć na własną rękę (22 lata raczej prędzej niż później, jak sądzę).

Kiedy ty wykonujesz całą pracę, albo twoja mama oczekuje, że to zrobisz, nie nauczą się tego. Ale muszą, np. kiedy mieszkają razem z innymi ludźmi (studentami, może dziewczyną/chłopakiem), którzy nie będą tego dobrze znosić. A jeśli mieszkają sami (od początku lub po wyrzuceniu przez innych), muszą utrzymywać swoje mieszkanie w czystości.

Jest to niezbędna umiejętność do posiadania - nie tylko społeczna, ale także myślenie o kosztach higieny, napraw itp. - i dobry sposób na nauczenie się pewnej dyscypliny. Tak więc wyjaśnij, że w najlepszym interesie twoich braci jest, aby również oni się tym zajmowali.

Na zasadzie kompromisu możesz zasugerować mamie (i braciom), abyś wyraźnie rozdzielił pracę, np. jeden z was jest odpowiedzialny za kuchnię, a drugi za łazienkę lub w inny sposób, tak aby obciążenie pracą dla wszystkich było mniej więcej takie samo (jako znak dobrej woli możesz wziąć na siebie większą część) - chodzi o to: Odpowiedzialność jest jasna i masz znacznie lepszą pozycję do spierania się, czy na przykład kuchnia była bałaganem, ale twoi bracia byli odpowiedzialni. Może nawet zrób listę obowiązków (jako przypomnienie dla wszystkich, ale z dodatkową korzyścią w postaci pozostawienia papierowego śladu).

Twoja mama prawdopodobnie wie, że to nie ty spowodowałeś ten bałagan (sama), więc nie obciąża cię za to odpowiedzialnością. Ona po prostu oczekuje, że posprzątasz i dlatego ma rację, że to była twoja odpowiedzialność (z jej punktu widzenia) - problem polega na tym, że: to nie powinna być twoja odpowiedzialność (sama).

Więc nie próbuj odwracać winy i grać w grę z obwinianiem. Postaraj się zmienić jej punkt widzenia - jest to w najlepszym interesie twoich braci, a więc także jej. Skup się na pozytywnych efektach, które ma, jeśli się tego nauczą. W ten sposób możesz prowadzić konstruktywną dyskusję.

W pełni zgadzam się z wieloma punktami, z uzupełnieniem. Będziesz musiała** usiąść i pogadać z matką. Nie doprowadzi to jednak do natychmiastowej zmiany Może trzeba będzie nad tym popracować przez dłuższy czas. Bądźcie przygotowani - może nie zmienicie jej postawy “panie domu muszą dbać o mężczyzn”, ale możecie uzyskać pewien ruch w kwestii tego, jak bardzo bracia się starają.

Jednym z najważniejszych punktów jest to, że tym razem oddaliście się do dyspozycji, aby “nadzorować” dwoje mieszkających z Wami mężczyzn-dzieci. Nie popełniaj tego błędu w najbliższym czasie.

Zdałem sobie sprawę, że jeśli będę w domu i będę nadzorował moje młodsze rodzeństwo, a coś pójdzie nie tak (nie z mojej winy), to wina będzie leżała u moich drzwi. Zaczęłam więc odchodzić, kiedy wiedziałam, że coś pójdzie na dno.

Moja pierwotna pamięć o tym, że spodziewam się mieć miły nowy rok w wigilijny z kilkoma piwami, jak mój brat oświadczył, że wychodzi. Po wyjściu rodziców, pojawili się jego przyjaciele i zaczęli przenosić delikatne rzeczy z drogi. Pachnąc szczurem, od razu wyszedłem (łapiąc za piwo w drodze!) i zadzwoniłem do znajomych, żeby zobaczyć, gdzie mogę się udać. Wróciłem o 1 nad ranem po miłym wieczorze, aby znaleźć go morocznie myjącego podłogę, ponieważ rodzice wrócili do domu i złapali go w połowie imprezy w 1230 roku. Zrobiłam kilka “Oh Joe zaprosił mnie do siebie, nie miałam pojęcia” wymówek, dlaczego mnie nie było.

Nie mam wątpliwości, że gdybym tam była, winiłabym za imprezę i bałagan, mimo że imprezowicze nie byli moimi gośćmi.

Błagam Cię - zrób to samo. “Przypadkowo” zarezerwuj wakacje. “Przypadkowo” niech przyjaciel zaprosi cię na tydzień. Tylko nie bądźcie w domu i pozwólcie kurczakom wrócić do domu, by grzęzły tam, gdzie powinny. Ponadto, odejdź na dłuższy czas, kiedy are domu, ponieważ to również ujawni, jak wiele robisz bez podpowiedzi, kiedy są one tam.

Oba prawdopodobnie będzie działać dobrze w połączeniu. Powolna zmiana postrzegania przez twoją matkę (i potencjalnie przez ojca) tego, jak wiele pracy oczekują od ciebie w porównaniu z twoim rodzeństwem, będzie wzmocniona przez to, jak wiele bałaganu muszą posprzątać, kiedy cię nie ma.

Nie lubię, gdy (a) młodsze rodzeństwo dowiaduje się, że jego starsze jest odpowiedzialne i musi być posłuszne, i (b) starsze staje się odpowiedzialne za przewinienia młodszego rodzeństwa. Jednak właśnie to się tutaj dzieje (przynajmniej w drugiej części).

Po przeczytaniu tego wszystkiego wydaje się, że twoja mama oczekuje od ciebie zarządzania braćmi i zmuszenia ich, by robili swoje, a nie wszystko sami.

Czy twoja mama wierzy, że kobieta automatycznie odpowiada za zarządzanie pracami domowymi? Spójrz na to w ten sposób: Ona cię przeżuła, nie twój ojciec.

Czy wyprowadzka jest rozwiązaniem? Nie wydaje mi się. Prawdopodobnie jest tuzin powodów dla których ty _żyjesz w domu, a coś takiego nie jest wystarczająco dużym powodem, aby odejść.

Twoja mama nie jest zainteresowana tym, kto jest winny tak bardzo, jak ona po prostu chce utrzymać to miejsce w czystości - przynajmniej wystarczająco czysto w dniu, w którym wróci.

Twoi bracia stali się bardzo zdolni do wymigiwania się od swoich obowiązków i pozwalania ci wziąć na siebie ciężar odpowiedzialności za to.

Zapytaj swoją matkę, czy wyraźnie chce, abyś zarządzał swoimi braćmi, a jeśli tak, zapytaj ją, jak to zrobić. (Może najpierw porozmawiaj ze swoim ojcem.) Jeśli masz być menedżerem, potrzebujesz umiejętności zarządzania.

Częścią zarządzania jest władza karania. Ale jeśli uziemisz jednego z twoich braci, czy będzie się tylko śmiał, kiedy będzie wychodził?

Chciałbym mieć dla ciebie lepszą odpowiedź, ale powyższe jest ramą, od której możesz zacząć.

Shift the Blame

You need to put the blame where it belongs, which is on your brathers. Jesteś nie ich matką.

Twój najstarszy brat, w wieku 22 lat, nie jest już dzieckiem. Jest dorosły i powinien umieć o siebie zadbać, bez twojego nadzoru.

Twój najmłodszy brat, w wieku 16 lat, jest jeszcze dzieckiem, ale zbliża się do dorosłości. Może on nadal potrzebować nadzoru swojego dorosłego rodzeństwa. Nie jesteś jednak jedynym dorosłym rodzeństwem - twój drugi brat też nim jest.

Jeśli jeszcze nie powiedziałeś o tym swojej matce, możesz podkreślić, że _powiedziałeś młodszemu bratu, żeby posprzątał swój bałagan. Przypomnij jej, że twój drugi brat jest dorosły i nie powinien potrzebować żadnego nadzoru, ale mimo to mu przypomniałeś. Powiedz jej też, że nie wykonywał swojej pracy w nadzorowaniu młodszego brata.

Dobrze sobie z tym poradziłeś, ale możesz potrzebować więcej informacji. To zależy od twoich zwykłych relacji, więc mogę być daleko od tego. Po pierwsze, masz 26 lat. Nawet jeśli poszedłeś na studia, to już po wszystkim. Czas, żebyś znalazł pracę i się wyprowadził. A przynajmniej taki powinien być jeden z twoich argumentów. Co stanie się z twoimi braćmi, gdy odejdziesz?

Po drugie, jaki był twój związek z matką wcześniej? Czy spodziewano się, że będziesz posłuszna, cicha, widziana i nie słyszana jakaś córka? Czy to był pierwszy raz, gdy okazywałaś jakiekolwiek oznaki niezależności? Czy wcześniej miałaś sprzątać po swoich braciach? Odpowiedź na to ostatnie pytanie brzmi: tak, w przeciwnym razie nie byłoby konfliktu.

Teraz, oto coś do przemyślenia. W niektórych kulturach oczekuje się, że kobieta będzie zajmować się domem, a mężczyzna będzie żywicielem rodziny. Tak jak w przypadku kobiety, kobieta utrzymuje dom w czystości, gotuje jedzenie i dzieci dobrze się zachowują, mężczyzna pracuje poza domem i przynosi pieniądze. W rzeczywistości te role były dominujące 30-60 lat temu. Czas, kiedy twoja mama żyła na szczycie swoich sił, czas, kiedy twoja mama dorastała i czas, kiedy twoja mama zaczęła wychowywać własną córkę, z pamięcią o dorastaniu wciąż świeżym, a dziadkowie (prawdopodobnie) wciąż żyją, aby pomóc, z ich starym sposobem myślenia. Dużo odbieramy od naszych rodziców. Może twoja mama podświadomie myśli, że nie udało jej się przygotować cię do roli w życiu. Być może, takie śliskie słowo.

Mam na myśli, miałeś utrzymywać dom w czystości, byłeś jej prawą ręką, dała ci trzymać fort swojego domu i domu jak wiele razy wcześniej i porzuciłeś swój posterunek straży! “Jak mogłeś?! Jak śmiesz przechodzić na ciemną stronę? Myślałem, że jesteś lepszy niż to! A ty mnie zdradziłeś! Nie mogę ci już z niczym ufać!” etc.

Oczywiście, to przesada. To, co powinieneś zrobić, to teraz, gdy się uspokoiła, zapytać swoją matkę, czego oczekiwała od ciebie i twoich braci, aby dojść do dna, dlaczego się na ciebie wściekła, a nie na twoich braci. Musisz porozmawiać, a co najważniejsze, musisz pomyśleć o swojej przyszłości.

Myślę, że istota problemu polega na tym, że prosi się cię o wykonanie pracy, do której nie jesteś przygotowany. Widziałem zasadniczo podobne problemy w świecie biznesu. Rodzeństwo jest jak współpracownicy, a ty jesteś wieloletnim członkiem zespołu, który niedawno awansował na kierownika grupy. Twoi bracia potrzebują presji ze strony autorytetów, aby robić to, co do nich należy. Mimo, że jesteś kilka lat starszy, rodzeństwo na ogół nie ma takiego rodzaju relacji, w których jedno postrzega drugie jako autorytet (nadal jesteś “jednym z nich”). Twoi bracia są mniej skłonni do słuchania cię, ponieważ nie masz żadnej prawdziwej zdolności do wspierania wszelkich zagrożeń.

Należy wyjaśnić, że kiedy mówisz im, co mają robić, jesteś tylko ustnikiem; polecenie ostatecznie pochodzi od szefa (twoich rodziców), a to do nich, że ostatecznie zostaną pociągnięci do odpowiedzialności. Jest to coś, co zarówno ty, jak i twoi rodzice będziecie musieli komunikować, i co twoi rodzice będą musieli kontynuować. Muszą skutecznie przekazać ci wszelkie uprawnienia/organy, których potrzebujesz, aby działać w ich imieniu, a następnie wspierać cię, gdy z nich korzystasz. W przeciwnym razie, nie dadzą ci narzędzi niezbędnych do wykonania pracy, o którą cię prosili, a ja mam trudności z obwinianiem you za to. Specyfika oczywiście zmieni się na podstawie szczegółów waszej sytuacji, więc jest to coś co musicie przedyskutować z rodzicami.

Jedna mała zmiana, której możecie spróbować to zamiast ogólnej zasady jak “każdy sprząta swój własny bałagan”, podzielcie sprzątanie na wyraźne, indywidualne obowiązki. Ta osoba jest odpowiedzialna za kuchnię, ta osoba za łazienkę, itp. Kiedy twoi rodzice wrócą, będzie oczywiste, kto zrobił to, co powinien, a kto nie (nie możesz grać w starą grę “to nie jest mój bałagan”) i każda osoba może zostać pociągnięta do odpowiedzialności za swoją część pracy. W ten sposób polecenie i odpowiedzialność są bezpośrednio związane z rodzicem, a ty tylko upominasz, aby pomóc im trzymać się z dala od kłopotów. Może to zachęcić do szalonej awantury, aby wszystko zrobić w ostatniej możliwej chwili, ale przynajmniej to się robi (zdjęcia postępu w ciągu tygodnia mogą tu pomóc).

To ja próbuję rozgryźć każdą swoją pozycję w tej sprawie. Niektóre pomysły są z innych odpowiedzi, inne są założeniami. Być może trzeba będzie je skorygować.

• Mama uważa, że jej obowiązkiem jest utrzymanie domu i kształcenie dzieci. Oczywiście jest tu także kwestia płci, którą musisz się zająć. Ona myśli o was wszystkich jako o dzieciach. Nauczyła was hierarchii, więc rozkazuje wam wszystkim, ale nie nauczyła odpowiedzialności, więc kiedy jest poza hierarchią, nie załatwiajcie spraw. Ty też jesteś dzieckiem i brzydzisz się, ale pewnie też występujesz w roli Mamy w jej oczach. Niepowodzenie, nie trzymając się jej postrzegania odpowiedzialności mamy, jest nie tylko twoją porażką jako Działającej Mamy, ale jej porażką jako Mamy, która nie nauczyła swoich dzieci w odpowiedni sposób. Znowu piętnuje cię jak dziecko.

• Starsze rodzeństwo jest dorosłe. Zna hierarchię, więc kiedy mama jest w domu, wraca do dziecka i wykonuje swoje obowiązki. Kiedy mama wychodzi i hierarchia się załamuje, znów staje się dorosły i nie zaakceptuje cię jako kogoś wyższego w hierarchii, bo on też jest dorosły. Nie zna żadnej odpowiedzialności i nie będzie wykonywał obowiązków. Co więcej, wie, że jako Dorosły Mężczyzna nie angażuje się w sprzątanie domu, ponieważ Mężczyzna nie ma takiej odpowiedzialności, a przynajmniej tego go uczono.

• Młodsze rodzeństwo to dziecko. Zna hierarchię i wykonuje swoje obowiązki, gdy mama jest w domu. Kiedy mama jest poza domem, nie staje się dorosły, ale dorasta i bawi się w dorosłego, więc wyniki są takie same. I nie przyjmie na siebie odpowiedzialności ani hiearchii, jeśli starsze rodzeństwo je odrzuci.

• Gdzie jest tata? Co on robi?

• Myślę, że musisz zająć się kwestią płci. Musisz powiedzieć swoim rodzicom, szczególnie mamie, że:

• Sprzątanie domu nie jest już jej obowiązkiem, to nie jest obowiązek mamy. Jest to odpowiedzialność każdej osoby dorosłej, w każdym domu, w którym Ty i Twoi bracia kiedykolwiek będziecie, i powinno to być również w Twoim domu (lub przynajmniej udawać, że tak jest). Dotyczy to także twojego ojca.

• Że twoi bracia tego nie rozumieją i że musi dawać im odpowiedni przykład, aby się uczyć. Że poleganie na odpowiedzialności za sprzątanie domu tylko w Twoim PO jest nie tylko niesprawiedliwe, ale całkowicie sprzeczne z tym, czego Twoi bracia muszą się nauczyć.

• Że będziesz współpracował, aby ich tego nauczyć, ale Twoi rodzice muszą współpracować. Że jeśli nie będzie krzyczeć twoim braciom, kiedy na to zasługują, lub robi to w sposób nieodpowiedni (koncentrując się na hierarchii, a nie na obowiązkach), będziesz ich krzyczeć, a ona (i tata oczywiście) musi cię wspierać. Ona (i tata oczywiście) musi cię wspierać, nawet jeśli będziesz musiał skrzywdzić swojego tatę (on też musi wziąć na siebie odpowiedzialność, a przynajmniej uznać, że twoi bracia muszą).

• Że ona (i tata) też na tym skorzystają. Że Twoi bracia, biorąc na siebie odpowiedzialność, sprawią, że dom będzie lepiej funkcjonował i przy mniejszym wysiłku dla niej (która nadal sama ponosi odpowiedzialność). Że będą lepiej przygotowani do swoich przyszłych relacji i będą mieli lepsze domy. Że będą lepiej przygotowani do opieki nad nią (i tatą), gdy się zestarzeją.

• Jeśli to wszystko się nie uda, upewnij się, że wie, że Ty OP zaakceptujesz tylko swoją część odpowiedzialności za sprzątanie domu i nie więcej, a w żadnym wypadku nie odpowiedzialność za edukację Twoich braci, z których jeden jest już dorosły, a drugi dzieckiem z tak wieloma złymi przykładami dorosłych. Że w przyszłości może uratować swoje brudy, bo ty już ich nie zaakceptujesz.

Odważne pytanie:

Zrobiłeś swoje. Teraz, daj spokój.

Zaczynam od skupienia się na tym pytaniu, które zostało zamieszczone pogrubionym tekstem:

Jak mogę sprawić, by mama zrozumiała, że nie jestem odpowiedzialna za bałagan, który znalazła, kiedy wróciła do domu? W związku z tym masz obowiązek upewnić się, że miejsce to spełnia przynajmniej pewne standardy.

Kiedy wynajmowałam mieszkanie wraz z inną osobą, “właściciel” (firma “property management”, która obsługiwała właściciela) uczyniła nas oboje odpowiedzialnymi za wynajem. Oznacza to, że jeśli mój współlokator nie zapłacił dolara czynszu, to ja nadal byłem całkowicie na haku. (Właściwie, to mówię z jakiegoś osobistego doświadczenia. Mój współlokator nie dostał takiej pracy, jakiej oczekiwał, i zdecydował, że życie przestępcze stało się ciekawsze, a on dosłownie nie zapłacił ani jednego dolara czynszu). Teraz, to jest całkowicie niesprawiedliwe. Jednak kwestia uczciwości jest naprawdę moim problemem. Niezależnie od tego, jak radzę sobie z tym współlokatorem, umowa, którą zawarłem z firmą zarządzającą nieruchomościami jest taka, że nie pozwolę, aby taka sytuacja stała się ich problemem. Powinienem sprostać oczekiwaniom.

Niezależnie od tego, kto narobił bałaganu w Twoim domu, z natury będąc w domu, dobrą rzeczą dla Ciebie jest zapewnienie, że problem jest pod opieką, nawet jeśli oznacza to, że jesteś nieszczęśliwym bohaterem, który zajmuje się sprawami.

Zasadniczo naruszyłeś tę umowę społeczną, aby bardzo jasno przedstawić sprawę swojej matce. Czy to był dobry pomysł, czy też nie, postanowiłem nie wydawać osądu. Jednak twoje główne pytanie dotyczy tego, jak poradzić sobie z tym następnym razem. A moja odpowiedź dla ciebie brzmi: nie próbuj ponownie poruszać tej samej kwestii. Mama jasno pokazała swoje stanowisko. Dobra czy zła, jak jej pozycja może być, jej pozycja wyraźnie coś pokazuje. Zrobienie tego ponownie tylko pogorszy sytuację mamy. Próba powtórzenia tego scenariusza prawdopodobnie nie przyniesie ci wiele dobrego i prawdopodobnie ponownie zbuduje negatywne konsekwencje.

Więc, jeśli możesz wymyślić naprawdę dobrą wymówkę, na przykład “Nie było mnie nawet w domu, więc nie widziałem, jak źle to było, więc nie byłem w stanie się tym zająć”, to świetnie. Jeśli nie, a ty jesteś u mamy, to weź pod uwagę aspekt nieuczciwości jako potencjalny koszt korzyści z życia u mamy i robienia tego ze spokojem. W rzeczywistości, teraz, gdy twoja uwaga została wyrażona, ona może być jeszcze bardziej doceniana, gdy pokażesz, że jesteś gotów poświęcić się, aby pozwolić jej być szczęśliwą. (Okazywanie troski o jej szczęście jest zawsze właściwe, ale szczególnie gdy aktywnie robi ci przysługę w kwestii mieszkania)

Tytułowe pytanie:

Tytuł tego pytania brzmi: “Jak mogę przestać pozwalać moim braciom na to, by moja mama nie eksplodowała?”

To zupełnie inne pytanie. Skupia się ono na twoich braciach, a nie na twojej matce.

Powyższa rada, dotycząca sprzątania domu, jest najbardziej szlachetnym sposobem działania. Wymaga ona więcej wysiłku. Z tego powodu wymaga ona poświęcenia z twojej strony. Czasami najlepszy sposób postępowania wymaga dodatkowego wysiłku. Jestem dość winny (nie my wszyscy), że czasami nie wybieram najlepszego sposobu postępowania. W interesie spokojniejszego życia, może rzeczywiście chcesz zrobić coś innego niż “najlepszy” sposób działania. Gdzie wytyczasz granicę, ile wysiłku chcesz zainwestować, aby dążyć do osiągnięcia najszlachetniejszej z pozycji, jest to wybór indywidualny, a czasami nie ma jasnych odpowiedzi na temat dokładnych konsekwencji, jeśli zdecydujesz się na jakąś pozycję w środku spektrum.

Najlepszym sposobem, aby spróbować przestać umożliwiać zachowanie braci jest… dokładnie to, co zrobiłeś. Aby powstrzymać swoją matkę przed eksplozją, być może będziesz musiał trochę interweniować, ale chciałbyś zminimalizować swoją interwencję, tak aby twoja matka została doprowadzona do wrzenia bez zaparzania się, tak aby była napalona, ale nie eksplodowała. Robienie czegoś więcej, aby uspokoić twoją matkę, zaszkodziłoby celowi, jakim jest skupienie się na braciach. Tak więc, jeśli skupienie się na braciach jest twoim głównym celem, może to doprowadzić do nieco innej odpowiedzi.

Pytanie XY:

Wiem, co ty really chcesz, jest przestać umożliwiać zachowanie twoich braci, a nie irytować mamę w ogóle. Cóż, jeśli chcesz jednocześnie dążyć do dwóch celów (dobrze uspokoić mamę i osiągnąć maksymalną sprawiedliwość rodzeństwa), które wydają się wymagać przeciwstawnych rzeczy, a następnie osiągnięcie idealnej równowagi, i uzyskanie sukcesu we wszystkich celach, znacznie skomplikuje sytuację. Najlepsza droga do sukcesu w osiągnięciu jak najdoskonalszej równowagi może znacznie różnić się od innych ludzi w podobnych sytuacjach, w oparciu o indywidualną kulturę rodzinną i konkretne osoby zaangażowane. Tak więc może nie istnieć jedna uniwersalna odpowiedź, która może skutecznie powiedzieć, jak osiągnąć wszystkie pożądane cele w tym samym czasie time.

Jeśli jednak chcesz uzyskać tylko jedną prostą odpowiedź na temat tego, jak uspokoić mamę, pierwsza część tej odpowiedzi to właśnie to. Ludzie mają tendencję do dalszego dojrzewania w późnych latach dwudziestych i trzydziestych oraz we wczesnych latach trzydziestych. Więc jest jeszcze nadzieja dla twoich braci. Jakikolwiek smutek zrobi młodsza osoba jest bardziej prawdopodobne, że zostanie jej wybaczone w miarę dojrzewania. Jakikolwiek smutek spowoduje osoba dorosła, jest bardziej prawdopodobne, że zostanie on zapamiętany na przestrzeni dziesięcioleci. Ona współpracuje z tobą, zapewniając miłe warunki życia. Na dłuższą metę, zajęcie twardej postawy będzie miało prawdopodobnie długotrwały wpływ.

Moja rada: Postaw na dobrą relację z mamą, ponieważ w nadchodzących dekadach uczucia Twojej mamy (a nawet Twoje uczucia) dotyczące nieprzyjemności pełnych śmieci mogą stracić na znaczeniu, kiedy Twoi bracia zaczną zachowywać się bardziej dojrzale (co prawdopodobnie nadal będzie miało miejsce w nadchodzących dekadach), podczas gdy uczucia Twojej mamy dotyczące bardziej dojrzałej osoby dorosłej, która nie zajmie się problemem śmieci (wraz z mniej dojrzałymi ludźmi) będą prawdopodobnie bardziej podatne na zapamiętanie. Tak więc, aby mieć najbardziej znaczący długoterminowy wpływ na ważny związek, moja rekomendacja jest następująca: spraw, aby mama była szczęśliwa.

Dziwię się, że nikt nie wspomniał, dlaczego chłopcy zachowują się tak, jak są. Są to ładne odpowiedzi, podejście filozoficzne lub idealistyczne, ale nic nie dadzą.

Powód, dla którego twoi bracia słuchają twoich rodziców, a nie ty jest przeciętny. Teraz pewnie już o tym wiesz, ale twoja mama to ignoruje; twoi rodzice zapewniają jedzenie, schronienie i inne wydatki na życie twoim braciom, gdyby nagle zaczęli się buntować, ich życie zmieniłoby się na gorsze, więc słuchają i wykonują swoje obowiązki.

Nie muszą jednak słuchać ciebie, w rzeczywistości to ostatnia rzecz, jaką chcą zrobić po znoszeniu mamusi i taty. Kiedy twoi rodzice są na wakacjach, to są to również wakacje dla twoich braci.

I’m going to propose a solution that will not only work from now on, it will also stimulate your parent’s imaginations and make them much more agreeable with you if presented right; It will bolster your image in the family and give you outright power over your siblings:

Get your parents somewhere private, maybe have some food, drink and light conversation; tell them you have an interesting proposal for them, since they’re so convinced that you’re supposed to be the one taking care of your brothers: Powiedz im, aby dali ci kontrolę nad wszystkimi wydatkami twoich braci_, wszystko , przez co najmniej miesiąc przed i miesiąc po ich wakacjach, z zastrzeżeniem przedłużenia, jeśli zachowanie twoich braci poprawi się i wszyscy się dogadacie. Jeśli się sprzeciwią lub potraktują to jako żart, powiedz im, aby przynajmniej udawali, że to właśnie dzieje się na razie, tylko po to, aby zobaczyć, czy eksperyment może mieć pozytywny efekt.

Jestem więcej niż przekonany, że uznają tę propozycję za wartą spróbowania, i to sprawi, że będą myśleć o tym, jak naprawdę nie możesz zmusić ludzi do zrobienia czegoś bez pewnej motywacji (a strach jest najlepszym motywatorem).

Jeśli to się uda, zyskasz szacunek całej rodziny na dającą się przewidzieć przyszłość. Jeśli nie, przynajmniej twoja mama będzie musiała zmierzyć się z faktem, że w rzeczywistości nie możesz kontrolować tego, co robią twoi bracia bez żadnej motywacji.

Jeśli nie masz nic przeciwko temu, aby zająć się mentalnym zarządzaniem zadaniami (patrząc na to, co trzeba zrobić, przypominając braciom, aby zrobili swoje), a jedynym celem jest skłonienie ich do pracy w grupie, twórz rodzinny czat grupowy z wszystkimi w.

Upewnij się, że mama i tata są tam, nawet jeśli nie mogą od razu przeczytać wiadomości. Teraz za każdym razem, gdy coś trzeba zrobić, daj znać odpowiedzialnej osobie ustnie i zaraz potem wyślij wiadomość do grupy, zgodnie z zasadami: “Poproś Jamiego o posprzątanie kuchni”. Następnie dołącz zdjęcie nieporządanej kuchni.

Jeśli twoi bracia próbują kłamać mówiąc, że już to zrobili, prosisz ich o przesłanie zdjęć czystej kuchni. Jeśli wykonują gównianą robotę, zrób sobie zdjęcie i wyślij je.

Możesz również dodać swoje własne zadania (z opcjonalnym zdjęciem przed/po).

W ten sposób Twoja mama zobaczy, że wykonujesz zadanie, którego oczekuje od Ciebie – co wydaje się zmuszać innych do podporządkowania się, zamiast robić to samemu – a jeśli chłopcy nie wykonują zadań, będą mieli dziennik do udowodnienia. Z tego powodu nie ma też znaczenia, czy twoja mama dostanie wiadomości od razu. Dziennik jest tym, co ważne.

Jeśli na czacie grupowym jest dużo narzekania, będzie to również służyło udowodnieniu, że twoja walka z zachowaniem brata jest prawdziwa, gdy mamy nie ma.

Możesz wtedy wykorzystać te wydarzenia do zadania twojej mamie pomocy w ustaleniu twojego autorytetu, gdy jej nie ma. Przecież jeśli oczekuje, że będziesz robił to samo, co ona, potrzebujesz przynajmniej tych samych środków.

Po pewnym czasie prawdopodobnie zaczną robić rzeczy, jak tylko ich poprosisz i zawsze możesz mieć grupę, która będzie kapować, jeśli tego nie zrobi.

Pierwszym krokiem, jaki bym zrobił, jest rozważenie możliwości, że tak naprawdę to ja byłem odpowiedzialny za to, co zrobili moi bracia. To brzmi dziwnie, prawda? Od tyłu? Ale jeśli możesz rozważyć tę możliwość, możesz zacząć używać jej do przejęcia kontroli od swojej matki.

Zacznijmy od pytania, czy jesteś odpowiedzialny, czy nie, jako nieznany. Nie zamierzamy zakładać, że tak czy inaczej. Zbadamy każdą stronę i znajdziemy spójne rozwiązanie.

Pierwszą możliwością jest to, że nie jesteś odpowiedzialny, w tym przypadku wszystkie Twoje argumenty są dobrze uzasadnione. Najwyraźniej nie muszę Ci doradzać, jak sobie z tą możliwością poradzić. Masz to już za sobą. Skupmy się więc na drugiej możliwości: że jesteś odpowiedzialny.

Odpowiedzialność to nie zawsze “fair”. Możesz być pociągnięty do odpowiedzialności za rzeczy, nad którymi nie masz żadnej kontroli. Taka jest rzeczywistość świata. Jednak w każdej racjonalnej dyskusji na temat odpowiedzialności przyjmuje się, że odpowiedzialność i władza muszą iść w parze. Jest oczywiście mnóstwo irracjonalnych ludzi, którzy będą przypisywać odpowiedzialność bez autorytetu. Z tego co wiem, twoja mama może być jedną z nich. Ale aby mieć nadzieję, że będziesz w stanie sprostać odpowiedzialności, jaką nakłada na ciebie twoja mama, musisz otrzymać upoważnienie, aby to urzeczywistnić.

Czego potrzebujesz, aby wykonać tę pracę? Czy potrzebujesz umiejętności uziemienia swojego rodzeństwa? Dock ich zasiłek? Przydzielić im dodatkowe obowiązki, które będą wykonywane po powrocie mamy do domu? Jakiego rodzaju uprawnienia musisz otrzymać (od swojej matki), aby móc sprostać odpowiedzialności (od matki).

Następnie, gdy już będziesz czuł się komfortowo z tymi dwoma rezultatami, zwróć się do swojej matki. Daj jej znać, że nie czujesz, że powinieneś być odpowiedzialny za swoich braci, ale jeśli jesteś odpowiedzialny za całe gospodarstwo domowe, to musisz jej przekazać władzę potrzebną do tego, aby to urzeczywistnić. Wtedy możesz pozwolić her zdecydować, czy chce cię pociągnąć do odpowiedzialności za gospodarstwo domowe, czy nie.

Wynikająca z tego odpowiedzialność może nadal wymagać od ciebie sprzątania bałaganu. Jeżeli ty byłeś nadzorcą przy fast foodową restauracją, i twój pracownicy zawiedli przy czyścić łazienkę, ty czyścisz je. Jest to twoja odpowiedzialność. To nie jest ładne. Jednakże, jeżeli ty masz wystarczający autorytet wtedy ty możesz także zaczynać proces zmieniać sytuację. Oczywiście, w przeciwieństwie do przełożonego, nie możesz zwolnić swoich braci. Ale miejmy nadzieję, że potrafimy zidentyfikować konkretny autorytet, którego potrzebujemy od rodziców, aby zrównoważyć odpowiedzialność z autorytetem.

Czy mógłbyś zorganizować wyjście z domu na jakiś lub cały czas, kiedy twoi rodzice są poza domem?

Musiałabyś jednak najpierw zgodzić się na to mamie, zanim to zrobisz. Kiedy wszyscy wracacie do domu, a w tym miejscu jest bałagan, nie możecie być pociągnięci do odpowiedzialności i możecie powiedzieć coś w stylu “Mówiłem wam”, ale może powiedzieć więcej w stylu “to jest coś, z czym muszę sobie poradzić, kiedy tu jestem - jestem całkiem pewien, że mogą posprzątać swój własny bałagan, ale wolą zostawić to mnie”.

Oczywiście możesz się przekonać, że ten “backfire” i twoi bracia sprawiają, że to miejsce jest nieskazitelne 10 minut przed powrotem twoich rodziców do domu. Jednak w takim przypadku możesz powiedzieć “oh wow - oni naprawdę potrafią posprzątać po sobie i nie potrzebują mnie dokuczać, żeby to zrobić. Cóż, następnym razem, gdy wyjedziesz, bo powinienem mieć z tego o wiele łatwiejszy czas”.

[w odpowiedzi na komentarz] To podejście zasadniczo wymusza jeden z dwóch efektów, z których każdy jest dla ciebie korzystny. Nie ma takiego wyniku, który by ci nie pomógł, więc nie ma niebezpieczeństwa, że wrócisz do domu i twoja mama powie: “Nie wiem, o co ci chodziło, twoi bracia są aniołami!”. (lub cokolwiek innego).

Jednakże, to tylko “prezentuje” raz i tak wymaga od mamy, aby była tego świadoma (lub może po prostu pomyśleć, że to “jednorazowe” i nie rozważyć tego wystarczająco dokładnie). Ponadto, ostrzegając mamę, podkreślasz, że dostrzegasz problem, z którym zmagasz się bezpośrednio i że potrzebujesz jej pomocy w jego rozwiązaniu. Wszystko to jeszcze bardziej wzmacnia znaczenie tego, co dzieje się, gdy wszyscy wracacie do domu po nieobecności rodziców.

You’re fighting the wrong battle

I’ve read every answer so far and even if it got approved and has so many upvotes I don’t get how @anongoodnurse ‘s anwer can be thought to be good. Jak powiedziałeś, jesteś zazwyczaj dobry w rozmowie z matką i nie dałeś żadnej wskazówki o kłopotach w związku z naszą matką. Konfrontacja z Twoją matką w ten sposób może doprowadzić Cię do wygrania tej walki, ale szczerze mówiąc będziesz walczyć w złej walce i może Cię to wiele kosztować w związku z Twoimi relacjami z mamą.

Fakty :

1. Zostałeś odpowiedzialny
2. Twoi bracia nic nie zrobili

Nie rozumiem dlaczego wszyscy biorą tu twoją stronę, mimo że rozumiem jak źle to jest, Twój brat był leworęczny. Oznacza to, że jeśli nie możesz zmusić swoich braci do wykonywania ich obowiązków, musisz znaleźć rozwiązanie, ale obowiązki muszą być wykonane. Jak dotąd zrobiłeś to sam, co jest złym rozwiązaniem. Twój błąd tutaj i to, co denerwuje twoją mamę, to fakt, że POKONANAŁA TWOJĄ SIĘ, aby zrobić wszystko, co było konieczne do utrzymania jej domu w czystości, gdy była poza domem, a ty nie zrobiłeś tego, aby zademonstrować jakiś punkt. Punkt, który starałeś się zademonstrować jest właściwie czymś, ale głównym punktem jest to, że musiałeś zmusić swoich braci do wykonywania ich pracy jako dorosły kierownik, a tego nie zrobiłeś. Jej zachowanie, nawet jeśli jest trochę przesadzone, jest nadal słuszne. To twój błąd przed czymkolwiek innym.

Fault vs Responsibility

Jeśli to pomoże ci wyobrazić sobie ten przypadek w inny sposób wyobrazić sobie bycie w pracy. Zespół i Ty masz oprogramowanie, które musisz stworzyć, kierownik projektu musi monitorować wszystko, aby wszyscy pracowali razem i aby projekt dotrzymał terminu. Jeśli (z jakiegokolwiek możliwego powodu) projekt się spóźni, będzie to należało do obowiązków kierownika. Być może nie jest to jego wina, ale będzie to jego odpowiedzialność i te dwie rzeczy są zupełnie inne.

Solutions

1. Znajdź sposób, aby Twoi bracia wykonali swoją pracę (może zamknij moc, jeśli cały dzień oglądają telewizję, czy coś takiego).
2. Znajdź sposób, aby radzić sobie z braćmi, którzy nie wykonują swojej pracy (zrób to sam, zapłać za sprzątankę i zagrozić braciom, że zapłacą jej swoimi oszczędnościami, itp.
3. Znajdź sposób, aby następnym razem nie być tym, który będzie odpowiedzialny (powiedz mamie, że też wyjedziesz w ten weekend i nie ma możliwości negocjacji).