Waham się, czy nie zasugerować, by oskubać ją tak, jak sugerują inne odpowiedzi. It seems like it might work, but it also seems like it could be traumatic for her.

A little about autism

I think it’s worth knowing a little about how she may see the problem. Opiera się to na moim własnym doświadczeniu z autyzmem, które prawdopodobnie nie jest dokładnie takie samo jak jej, ale może dać pewien wgląd.

Aby rozwinąć kilka komentarzy przeczytałem:

Tak, to jest dziecinne zachowanie. Nie, to nie jest niezwykłe. Autyzm to zaburzenie rozwoju, które spowalnia rozwój umysłowy i emocjonalny. Podczas gdy Alice może wydawać się na pozór dorosła, jest jeszcze dzieckiem w środku[2], a jej zachowanie ma o wiele większy sens, gdy zrozumiesz, że jej wiek fizyczny i emocjonalny jest inny. Alice obecnie nakłada na ciebie klasyczną karę “Jesteś wielką meanie, więc już nigdy więcej nie będę z tobą rozmawiać”. Jedyną różnicą jest to, że teraz jej pamięć jest na tyle długa, że drzemka nie naprawi problemu.

Jako ktoś, kto sam jest autystyczny, mogę łatwo zobaczyć, jak zachowywałabym się tak samo, gdybym była trochę dalej w tym spektrum. Myślę, że aspekt autyzmu jest ważny.

Myślę, że niesprawiedliwe jest oczekiwanie od niej, by “wiedziała lepiej” jak wszyscy inni.

• Zakłada się, że jest świadoma, że jest autystyczna, co niekoniecznie jest prawdą. Niedawno wyjaśniłem komuś moją sytuację, a on powiedział mi, że jego syn jest bardzo podobny i teraz zastanawia się, czy on też jest autystyczny. Jego syn ma 40 lat. Diagnoza zdarza się cały czas późno - zwłaszcza u kobiet, ponieważ, jak wskazuje @bigbadmouse, lepiej maskują swój autyzm. OP wie, że Alice jest autystyczna, ale nie wyjaśnił, czy Alice powiedziała to sama, czy po prostu złożyła dwa i dwa razem i odkryła to bez udziału Alice. (Update: Comments say she’s aware of her autism, so this won’t apply to her, but may to others.)
• It assumes she accept she’s autistic. Spędziłam lata na zaprzeczaniu samej sobie.
• Zakłada, że ona akceptuje to jako problem. Kiedy uderzyłem w akceptację, po prostu wzruszyłem się i zignorowałem ją, bo myślałem, że to nic wielkiego.
• Zakłada, że wie, że jest pomocna. Kiedy postawiono mi diagnozę, wszyscy byli tak zajęci walką, że nigdy nie przeszkadzało im to w zrobieniu czegokolwiek. Nie miałam pojęcia, że pomoc nawet istnieje.
• Zakłada, że ona _akceptowała tę pomoc. Jest duża szansa, że odrzuciłabym wszelkie próby udzielenia mi pomocy, ponieważ trudno mi było zaufać komukolwiek i pomyśleć, że mogłabym to zrobić sama. Wciąż to robię w pewnym stopniu.
• Zakłada, że pomoc, którą otrzymała, była rzeczywiście skuteczna. Często tak nie jest. Spędziłam dwa lata na terapii nie wprowadzając żadnych ulepszeń, zanim poddałam się frustracji.

Za tym twierdzeniem kryje się wiele chwiejnych założeń i kilka potencjalnych min przeciwpiechotnych do jego podjęcia.

Będąc autystyczną, jednym z moich największych problemów jest samotność. Chodzę do szkoły na kilka godzin dziennie i na zajęcia w kościele dwa razy w tygodniu. Rozmawiam nawet z ludźmi, gdy tam jestem. Nadal nie mam nikogo, kogo bym uważał za przyjaciela. [1]

Niepokoi mnie to, że może być w tej samej sytuacji: Mimo, że chodzi na imprezy towarzyskie i rozmawia z twoimi przyjaciółmi, nadal może czuć się często opuszczona. Nie byłoby to zbyt zaskakujące, gdyby Twoje środowisko (i być może niektórzy z jej współpracowników kateringowych) byli wszystkimi przyjaciółmi, których ma.

Co byś zrobił, gdyby całe Twoje środowisko nagle zebrało się i zaczęło Cię ignorować? Co byś zrobił, gdybyś nie miał pojęcia, skąd w ogóle wziął się ten krąg? Jak byś sobie z tym poradził, gdybyś nie mógł ich zastąpić? Jak byś zareagował “wiedząc”, że wszyscy Twoi przyjaciele Cię teraz nienawidzą i to wszystko wina jednej osoby?

Gdybym był na jej miejscu wyjaśniając dlaczego byłem zdenerwowany, mógłbym Ci powiedzieć coś takiego:

Spędziłem wiele z mojego wczesnego życia samotnie i pominąłem. Pewnego dnia wreszcie pokonałam wszystkie lęki i trudności i dostałam pracę. Ku mojemu zadowoleniu, niektórzy z moich współpracowników polubili mnie i zaprzyjaźnili się. Zaprosili mnie nawet na spotkania towarzyskie! Byłam w niebie.

Każdy jest szczególnie miły dla gospodarza. Chciałam, żeby byli też dla mnie mili, żebym mogła czuć się lubiana i ważna. Obserwowałam uważnie gospodarzy na kilku imprezach i kiedy czułam się szczególnie odważna, ogłosiłam, że też będę gościć jedną z nich. Byłam bardzo ostrożna, aby robić wszystko dokładnie tak jak inni gospodarze i wszystko było super! Byłam taka szczęśliwa!

Pierwsza impreza poszła tak dobrze, że gościłam kolejną. Ostrożnie zrobiłem dokładnie to samo, aby upewnić się, że wszystko poszło dobrze i tak też było. Tak dobrze mi szło, że zrobiłam to jeszcze trzy razy. To było niesamowite być w centrum uwagi dla odmiany, zamiast być cały czas ignorowanym.

Wszystko szło dobrze, więc zrobiłem to jeszcze raz. Ostatnio zajmowałam się cateringiem i wszyscy naprawdę je lubili, więc dostałam taką samą ofertę cateringową na moją imprezę, ponieważ sprawiają, że ludzie ją lubią. Ale tym razem Tinkeringbell powiedział, że nie może przyjść. To nie miało się stać. Sprawdziłam podwójnie i potrójnie.wszystko i upewnił się, że wszystko jest dokładnie takie samo jak ostatnim razem (oprócz ulepszeń), ale nie zadziałało. Byłem tak zniechęcony, że nie mogłem nic zrobić dobrze i cała impreza była kompletną porażką. Wszystko poszło źle. Nic już nie było do przewidzenia.

Nie dostałem swojej imprezy i to całkowicie zrujnowało moją rutynę. Byłam zdezorientowana, zestresowana, przygnębiona i sfrustrowana. Przegapiłam mój czas towarzyski, który był dla mnie naprawdę ważny. Spałam tak dużo w następnym tygodniu, żeby wyzdrowieć, że nie przywitałam się z uroczym chłopakiem w pracy przez całe dwa dni z rzędu, a teraz boję się znowu z nim porozmawiać, bo pewnie zapomniał, kim teraz jestem. Tinkeringbell jest najgorszą osobą w historii.

Byłbyś jednak pod presją wyciągając to ze mnie. Więc oto kilka rzeczy, o których należy pamiętać:

• Implicit jest złe; explicit jest dobre. Jeśli kiedykolwiek napisałeś książkę, posiadanie postaci mówiącej “Jestem zły!” jest strasznym pisaniem. Chyba że rozmawiają z osobą autystyczną. O wiele łatwiej jest przetworzyć swój stan emocjonalny, jeśli jest on wyrażony wprost, zamiast zakładać, że mogę go wybrać domyślnie. Jestem zła w subtelności. Szczególnie w komunikacji niewerbalnej.
• Zasady są dobre. Chcę znać zasady, których należy przestrzegać, aby odnieść sukces. Nie obchodzi mnie, czy uważasz je za szalenie złożone i specyficzne dla danej sytuacji. Chcę szczegółowych instrukcji. To albo to, albo godziny wyczerpującej praktyki z ludźmi, których się boję w sytuacjach, w których czuję się niekomfortowo. Dobra wiadomość jest taka, że potrafię żonglować o wiele większą ilością szczegółów niż większość (nie jestem pewien, czy to typowe dla autyzmu) (aktualizacja: najwyraźniej jest to bardzo powszechne).
• Komunikowanie się jest trudne. Podczas gdy ty cieszysz się relaksującą rozmową o najnowszych wiadomościach, ja szaleńczo trzęsę się, aby nadążyć za zalewem informacji, które rzucasz na mnie. Ogromną różnicę w moim życiu zrobiłoby to, gdyby ludzie aktywnie zachęcali mnie do tego, żebym brał to znacznie wolniej niż norma i upewnił się, że wiem, że to lubią, gdy to robię.
• Przewidywalność jest królem. Czy wybrałeś to w powyższym cytacie? Wiele osób z autyzmem podąża za powtarzającymi się rutynami aż do momentu obsesji. Osobiście muszę zaplanować małe przerwy w mojej codziennej rutynie z co najmniej kilkugodzinnym wyprzedzeniem i przypominać sobie wielokrotnie, w przeciwnym razie po prostu pójdę do przodu i zrobię to, co zawsze. I tak mogę po prostu robić to, co zawsze. Tak jest bezpieczniej. Nawet kiedy podejmuję ryzyko i robię coś nieco innego, czasami jest to tak traumatyczne, że nigdy nie robię tego ponownie.

Dlaczego bezpośrednia konfrontacja jest zła

Jak zauważyłeś, Twoim systemem radzenia sobie z konfliktem jest skonfrontowanie się z kimś i bezpośrednie zapytanie co jest nie tak. Kiedy ludzie mi to robią, tworzy to natychmiastowy konflikt. Widzę, że inni ludzie radzą sobie z tym, reagując natychmiast, i chcę być jak inni ludzie, więc też chcę reagować natychmiast. Ale mój umysł jest wciąż o kilka sekund do kilku minut opóźniony w przetwarzaniu zalewu niewerbalnych informacji, z którymi właśnie się zetknąłem. Moja reakcja jest zazwyczaj na panikę, wypluć to, co słabo przemyślana odpowiedź wpadnie mi najpierw do głowy, i mam nadzieję, że pójdziesz porozmawiać z kimś innym, abym mógł wyzdrowieć. [3]

Minuty do godzin później, w końcu opracuję dobrze przemyślaną odpowiedź na Twoją prośbę.

Rozmowy w czasie rzeczywistym są trudne.

Co robić

Szczerze mówiąc, brzmi to tak, jakbyś już wiedział, dlaczego ona jest zdenerwowana: Nie poszedłeś na jej imprezę. Pominięcie imprezy mogło wydawać się zupełnie zwyczajną i rozsądną rzeczą do zrobienia (każdy robi to od czasu do czasu, prawda?), ale Alice nie była przygotowana, by sobie z tym poradzić i w rezultacie została ranna. Niezależnie od tego, czy to, co zrobiłeś, było “uzasadnione” z twojego punktu widzenia, czy też nie, właściwa odpowiedź jest wciąż taka sama: Przyznaj, że ją skrzywdziłeś, upewnij ją, że czujesz się źle, spróbuj jej to wynagrodzić i podejmij działania, które zapobiegną ponownemu wystąpieniu tego zjawiska w przyszłości.

Ponieważ pominięcie imprezy ją skrzywdziło, może uda ci się pomóc jej poczuć się lepiej, wybierając się na jedno z nich. I pamiętając o jej sytuacji możesz osiągnąć więcej sukcesów. Mniej stresującym podejściem byłoby danie jej zamiast tego listu. Nie ma tu przytłaczającej, niewerbalnej informacji, z którą mogłaby sobie poradzić i nikt nie oczekuje od niej natychmiastowej odpowiedzi na listy, więc może się nad tym zastanowić. Coś takiego byłoby dobre:

Przepraszam, że cię zraniłem. Czuję się bardzo źle i chcę ci to wynagrodzić. Jeśli powiesz mi co najmniej dwa tygodnie przed następną imprezą, żebym mógł zaoszczędzić wystarczająco dużo pieniędzy i oczyścić dla ciebie mój grafik, obiecuję, że przyjdę tym razem. –Tinkeringbell

Krótko, wyraźnie, i do rzeczy. Daje też proste, przewidywalne zasady.

Poświęć trochę czasu, aby wyglądało to ładnie. Napisz to na dobrym telefonie stacjonarnym w ładnej kopercie. Prawdopodobnie użyłbym zwykłego czerwonego lub niebieskiego, z klapką, która pozostaje zamknięta, ale nie jest zaklejona. Następnie podejdź do niej na następnym zebraniu, na którym jest obecna (najlepiej pod koniec po tym, jak zdąży się z nią spotkać), daj jej list, poproś, aby przeczytała go, gdy nie jest zajęta, i zostaw ją. be.

Daj jej dużo czasu na wchłonięcie i przemyślenie tego, a będzie o wiele bardziej skłonna dać Ci przemyślaną odpowiedź. Nie naciskaj jednak na nią, by udzieliła Ci odpowiedzi - pozwól, by dała Ci ją w swoim czasie.

Plan awaryjny

Jeśli list nie wyjdzie (a może nawet jeśli tak się stanie), możesz rozważyć skorzystanie z pomocy przyjaciół, by zmusić ją do opuszczenia Twojego kręgu znajomych. Ona lubi imprezy dla uwagi i uznania, więc jeśli możesz dać jej lepszą alternatywę, może zamiast tego dążyć do tego (lub przynajmniej podzielić jej wysiłki i uczestniczyć w mniejszej liczbie imprez).

Kiedy byłam mała, zgłosiłam się na ochotnika do biblioteki w mojej szkole. Co drugi dzień, dokładnie w tym samym czasie, wchodziłam i ustawiałam wszystkie książki na krawędzi półki, a następnie odkładałam je na wózek do sortowania. Nie było żadnych strasznych niespodzianek, zasady były dobrze zrozumiałe, a ich przestrzeganie rzetelnie zdobyło mi uznanie bibliotekarza. Praca w bibliotece jest nadal jednym z moich najlepszych wspomnień ze szkoły.

Niektóre miejsca (jak np. biblioteki) w dużym stopniu polegają na wolontariuszach, którzy pomagają w ich rutynowej konserwacji. Wiele z nich “płaci” swoim wolontariuszom stosami pochwał i podziękowań. Jeśli ty lub twoi przyjaciele możecie (i jesteście gotowi poświęcić wysiłek) zaangażować ją w jedną (lub lepiej, kilka) z nich, prawdopodobnie poczuje się jak w domu w środowisku z łatwymi zasadami, które niezawodnie zwrócą jej uwagę, na którą ma ochotę. Prawdopodobnie spodoba jej się to bardziej niż imprezy i odwróci jej uwagę od ciągłego prześladowania Ciebie. Zapraszanie jej do przyłączenia się do Ciebie na wizyty do nich kilka razy, a następnie zapewnienie jej może iść na własną rękę też prawdopodobnie będzie działać dobrze.

Posiadanie wielu aktywnych kręgów społecznych byłoby również duża poprawa jej zdrowia emocjonalnego. Łatwiej będzie jej dalej chodzić i szukać zastępstw za niezdrowe kręgi, jeśli w międzyczasie będzie mogła zwrócić się do kilku innych osób o wsparcie.

Następnym razem

Następnym razem (jeśli da Ci kolejną szansę), możesz spróbować być wrażliwy na fakt, że jest powód jej imprez: są one próbą uwagi; próbą dopasowania się i bycia lubianym przez ludzi, których rozpaczliwie potrzebuje, ale którzy często ją krzywdzą i mylą. Nie oznacza to, że zawsze musisz iść, ale przynajmniej upewnij ją, że jesteś szczęśliwy, że cię zaprosiła i doceniasz jej troskę o ciebie. Upewnij się, że odniesie some sukces, nawet jeśli nie pójdzie dokładnie zgodnie z planem.

Również, może warto przedstawić jej kilka innych łatwych sposobów na przyciągnięcie uwagi, które są mniej prawdopodobne do odrzucenia. Na przykład przynoszenie wypieków na spotkania towarzyskie. Inwestycja potrzebna do wzięcia ciasteczka i podziękowania jest niewielka, więc ma szanse na częste powodzenie. Nauczenie jej różnych strategii i zachęcenie jej do wybrania innej za każdym razem pomoże jej uniknąć zbyt wielu powtórzeń.

Shunning?

@JarkoDubbeldam naprawdę opisał niebezpieczeństwo shunning ładnie w jednym z komentarzy:

Z mojego własnego doświadczenia, negatywne doświadczenia trzymają się o wiele dłużej niż pozytywne i może łatwo je przytłoczyć. Mnie osobiście jest naprawdę trudno wybaczyć. Negatywne doświadczenie stworzyłoby reakcję, a w przyszłych odniesieniach do tego negatywnego doświadczenia (w tym przykładzie możesz być tym odniesieniem) bardzo łatwo jest domyślnie do tej samej reakcji, do tego samego uczucia. Nawet jeśli w pewnym momencie nie jest to już w ogóle właściwe. Domyślna “reguła” jest po prostu tak upieczona, że trudno się od niej oderwać. Nawet przyznać, że może to nie być właściwe.

Zauważ, że nie aprobuję tego zachowania, ale raczej podaję punkt widzenia, dlaczego ktoś mógłby się tak zachowywać.

– Jarko Dubbeldam

Jest to połączenie Efektu Recencji i Samospełniającej się Przepowiedni. Najnowsze doświadczenia ludzi z czymś mają nieproporcjonalnie dużą wagę w ich ogólnym wrażeniu[4], więc kiedy ostatnie doświadczenie jest złe, skazuje całe wrażenie. Wtedy _spodziewają się, że następne spotkanie będzie złe, powodując paranoję na każdy mały problem, w wyniku czego staje się on naprawdę zły tylko dlatego, że się tego spodziewali. Złe ostatnie wrażenia zabijają wiele relacji.

Bycie często zdezorientowanym i przytłoczonym przez świat dało mi wiele niepewności, co sprawia, że ryzyko złego ostatniego wrażenia jest dla mnie wspólnym doświadczeniem. Kiedy reguły w moim odczuciu nagle zmieniają się spod mnie (zdarza się to regularnie), negatywne doświadczenie ma silną tendencję do tego, aby po prostu unikać sytuacji, a nie próbować ponownie. Lepiej trzymać się tego, co przewidywalne i bezpieczne.

Myślę, że najlepiej byłoby, gdyby została poinformowana o zmianie jak najszybciej i otrzymała nową “regułę”, aby mogła się do niej dostosować. Ułatwienie dostosowania się nie zawsze działa, ale pomaga. Po raz pierwszy,

Alice, denerwuję się, gdy przerywasz moją rozmowę z Tinkeringbell. Byłam cierpliwa przez długi czas bo lubię cię i myślałem, że jej wybaczysz i znów będziesz przyjaciółką, ale jesteś taki od dawna i zaczynam się denerwować. Jeśli nie chcesz dzielić się rozmową, poczekaj, aż skończę, a ja z chęcią porozmawiam z Tobą następnym razem.

Użyj tego raz na przyjaciela, a potem pomiń to.

Zwróć uwagę na wyjaśnienie, dlaczego Alice mogła złamać regułę w przeszłości (mówca ją lubi i miał nadzieję, że wybaczy) i dlaczego to się teraz zmienia (nie wybaczyła przez długi czas, a mówca jest sfrustrowany). Postawienie jej w ramce jako rozszerzenie reguł, które już zna, zamiast je odwoływać, pokazuje jej, że się nie zmieniły, a może da jej nadzieję, że nadal będą zrozumiałe.

Wyraźne określenie, że mówca nadal ją lubi i chce z nią rozmawiać, jest również ważne. Pomaga jej to wiedzieć, że nie zrujnowała jeszcze wszystkiego i że wciąż jest nadzieja na wyzdrowienie.

Następnym razem,

Alice, jeśli nie chcesz dzielić się rozmową, poczekaj, aż skończę i chętnie porozmawiam z Tobą.

I wreszcie,

Alice, zaczynasz mnie frustracjonować. Jeśli nadal będziesz przerywać, przestanę zwracać na ciebie uwagę, dopóki nie skończę. Dam ci szansę, gdy skończę rozmawiać z Tinkeringbell.

Następnie zignoruj kolejne próby.

Może się domyślić, że dotyczy to każdej przyjaciółki po usłyszeniu tego od pierwszej, ale dałbym jej korzyść w postaci wątpliwości i dałbym jej pierwsze ostrzeżenie od każdej przyjaciółki.

Istnieje ryzyko, że zostanie zniechęcona przez odrzucenie, opuści imprezę i uniknie odrzucenia przyjaciela (lub całej grupy) po tym. Prawdopodobnie bardzo jej to pomoże, jeśli ktoś, z kim się jeszcze przyjaźni, szybko ją przechwyci i zamiast tego zaprosi ją do rozmowy, bo to by ją uspokoiło, że ktoś jeszcze ją lubi. Byłoby również bardzo pomocne, jeśli odrzucający przyjaciel specjalnie szuka Alice się po rozmowie z tobą i pyta ją, co chciała powiedzieć, więc wie, że odrzucenie było tymczasowe i odrzucający przyjaciel nadal chce mieć jej towarzystwo.

Ona może dać terse odpowiedzi z powodu utrzymujących się złych uczuć, ale po prostu zachować sondowanie i okazywanie zainteresowania, dopóki nie otworzy lub daje wyraźne odrzucenie.

Pozytywne wzmocnienie dobrego zachowania byłoby dobrym pomysłem zbyt. Ja jest zawsze zachęcający słuchać ciebie robić dobrą rzecz, nawet jeśli ja był ciężki lub ty no znałeś czy ja był dobry. Podczas podejścia, powiedz przepraszam za to, że kazałeś jej czekać i podziękuj jej za cierpliwość, kiedy znów ją znajdziesz.

Rodzice?

Nie poszedłbym do jej rodziców za jej plecami, jak sugerowali niektórzy. Nie masz pojęcia, jaki jest jej związek z nimi. Osobiście, bardzo lubię moją rodzinę, ale jestem bardzo niepewny, że omówię z nimi mój autyzm. Je¶li podniósł go z moich rodziców, I’d be extremely embar embargoed i pretty mad.

Je¶li można poci±gn±ć go off, lepszy pomysł byłoby zorganizowanie bardzo małe przyjęcie z tob±, jej i kilku bliskich przyjaciół. Zrób z tego “Parent Party”. Powiedz wszystkim, żeby przyprowadzili rodzica lub dwóch (ona może nie mieć dwóch). Podaj wiele szczegółów na temat miejsc, czasu i tego, co planujesz robić (oczywiście coś dobrego na spotkania towarzyskie). Upewnij się, że wszyscy zdają się niecierpliwie czekać na specjalną imprezę i zapraszać swoich rodziców. Jeżeli ona jest wygodna mieszać jej rodziców i przyjaciół, prawdopodobnie naśladuje everyone innego i przynosi rodzica (lub dwa) zbyt.

Jeżeli ty jesteś szczęściarzem, jej rodzice widzieli jej zachowanie w kierunku ty kilka czasów już, wybierać je od razu i pomagać ciebie rozwiązywać je nawet przed pytaniem.

Zapobieganie

@Dzyann wskazywał że nawet gdy ty dostajesz z powrotem na Alice dobrej stronie, to prawdopodobnie zdarza się znowu następnym razem gdy ty musisz pomijać jeden jej przyjęcia. To sprawia, że jesteś pod dużą presją i ustawia ją na porażkę.

Ustawienie kilku podstawowych zasad prawdopodobnie by pomogło. W powyższym liście, na przykład, poprosiłem o dwutygodniowe wypowiedzenie, aby mieć dużo czasu na zmianę harmonogramu.

Ponieważ Alice przeszła przez okres czasu, w którym nie mogła sobie pozwolić na uczestnictwo w imprezach, prawdopodobnie zrozumie, kiedy wytłumaczysz, że teraz przechodzisz przez okres, w którym nie masz dużo pieniędzy i nie możesz sobie pozwolić na uczestnictwo w imprezach albo. Ja jest ewentualny ona może decydować rozwiązywać problem oferować płacić twój część sposób ty pomagałeś płacić jej.

Inny dobry podejście był zapraszać ona pomagać w planowaniu twój przyjęcia i tamto twój przyjaciele. Możliwe, że uważa, że reszta z Was jest w tym przynajmniej “lepsza” od niej, więc propozycja, aby pozwoliła jej zobaczyć, jak to robisz, może jej się spodobać. Jeśli nie będzie uważała, że jesteś lepszy, to i tak będzie jej się to podobać, ponieważ wydaje się, że lubi imprezy. Będzie o wiele mniej skłonna całkowicie Cię zignorować, jeśli będzie to oznaczało utratę szansy na wspólne zabawne zajęcia.

Ludzie mają również tendencję do ukrywania swoich więc łatwo jest autystykom odnieść wrażenie, że wszyscy inni są idealni i nigdy w niczym nie zawodzą. Pozwalając jej zobaczyć, że próbujesz, nie, wyrażasz frustrację i wyzdrowiejesz podczas organizowania imprez lub wykonywania innych czynności, dostanie bardziej realistyczny pogląd, że niepowodzenia są normalne. Ona również dostanie zobaczyć systemy odzyskiwania w akcji i może zacząć zatrudniać tych w jej własnych partii dla większego sukcesu.

• *

[1] Uważam, że wszyscy, których znam, są znajomymi, ponieważ głównie omawiamy pracę w szkole i nigdy nie wychodzić do niczego razem. Nigdy nie miałam nikogo, kogo bym uważała za przyjaciela.

[2] Autyzm jest jedną z tych rzeczy, które z czasem stają się lepsze. W końcu “normalni” ludzie w pełni dojrzeli i w zasadzie przestają się rozwijać psychicznie i emocjonalnie, dając autystycznym szansę na nadrobienie zaległości. Łatwo powiedzieć, kiedy dziesięciolatek gra pięć, ale o wiele trudniej rozpoznać czterdziestolatka grającego dwadzieścia. Zależnie od stopnia ich autyzmu może to trochę potrwać, ale w ciągu życia wiele się poprawia. Ktoś zasugerował mi, że dobrą zasadą jest to, że wiek emocjonalny autystyków wynosi zazwyczaj około 2/3 ich wieku fizycznego.

[3] Kiedyś powiedziałem komuś, że mam dziś na sobie czarną koszulę, ponieważ nie mogłem znaleźć nic poza koszulami myśliwskimi, co oznacza, że sprawdziłem każdy sklep w całym mieście. Sprawdziłem każdy sklep w mieście (i 500 stron wyników wyszukiwania w Amazonii), ale znalazłem o wiele więcej niż koszulki myśliwskie. Jestem szczerze zaskoczony, że wziął to tak, jak zrobił - może nie zwracał na to uwagi.

[4] Ludzie są również mocno stronniczy wobec pierwszego wrażenia (efekt pierwszeństwa). Ogólne wrażenia składają się zazwyczaj z pierwszego wrażenia, ostatniego wrażenia i wszystkiego innego. Ponieważ “wszystko inne” jest dużo większą kategorią, indywidualne doświadczenia w niej mają zwykle nieproporcjonalnie niską wagę.

Nie rozmawiam z nią na przyjęciach, ani nie zbliżam się do niej. Ale ona nadal wydaje się mieć zamiar zrujnować imprezę dla mnie, rujnując rozmowy, które prowadzę, porywając je, a następnie udając, że nie istnieję, zachowując się tak, jakby właśnie rozpoczęli rozmowę z inną osobą, która nie prowadziła rozmowy na początku.

Po prostu ignorowanie Ciebie jest czymś, co możesz wybrać, aby poradzić sobie samemu. Aktywne przerywanie Twoich rozmów wymaga, aby Twoi przyjaciele zaczęli się za Tobą wstawiać.

Jak reagują Twoi przyjaciele, gdy Alice przerywa? Czy przestają z Tobą rozmawiać i zaczynają z nią rozmawiać? To ją tylko zachęca. Muszą w jakiś sposób przerwać rozmowę z Alice. Porozmawiaj z przyjaciółmi z wyprzedzeniem, aby wyjaśnić, jak się z tym czujesz i wymyślić plan działania. Jeśli Alice przerwie, Twój przyjaciel może powiedzieć,

Alice, próbuję porozmawiać z Alice. Możesz do nas dołączyć, ale tylko wtedy, gdy będziesz chciała włączyć ją do rozmowy.

Jeśli Alice próbuje kontynuować rozmowę i Cię ignorować, Twoja przyjaciółka musi być wytrwała i odmówić zaangażowania. Jak Sachin zasugerował możesz odejść i kontynuować rozmowę gdzie indziej.

Jeśli Alice nadal będzie się tak zachowywać, nie będziesz mogła cieszyć się czasem ze swoimi przyjaciółmi, chyba że będą się za Ciebie wstawiać. Jeśli Twoi przyjaciele Cię nie wspierają, to odejdź i powiedz im dokładnie, dlaczego odchodzisz.

Jen, odchodzę. Kiedy tu jestem, nie mogę z nikim rozmawiać, bo Alice ciągle przerywa. Wiem, że ona mnie teraz nie szanuje, ale kiedy pozwalasz jej tak mnie traktować, czuję, że ty też mnie nie szanujesz. Nie czuję, że nikt mnie tu nie chce, więc idę do domu.

Jak wspomina Ilmari Karonen w komentarzu , jeśli nie chcesz wywołać sceny na imprezie, może lepiej będzie wyjaśnić, dlaczego musisz wyjść przed czasem. Wtedy kiedy już wyjdziesz, możesz po prostu powiedzieć: “Już wyjaśniłem, dlaczego muszę wyjść teraz. Porozmawiam z tobą później”

Być może będziesz musiał porozmawiać z nimi później i postawić bardziej wyraźne ultimatum. Jeśli chcą spędzić z tobą czas, muszą się za tobą wstawić. Jeśli nie będą chcieli wstawić się za Tobą, powiedz im, że nie będziesz brał udziału w żadnych wydarzeniach, na których Alice jest obecna. Dokonywanie przez przyjaciół wyboru między wami zwykle nie jest dobrym pomysłem i powinno być używane tylko w ostateczności. Miejmy nadzieję, że nie dojdziecie do tego etapu, ponieważ prawdopodobnie będzie to oznaczać koniec wielu przyjaźni.

Nie próbujecie naprawiać swoich relacji z Alice w tym momencie i nie prosicie swoich przyjaciół, aby próbowali naprawiać rzeczy za Was. Chcesz po prostu móc spędzać czas z ludźmi, nie będąc przy tym traktowana jako osoba mniej niż ludzka.

Nie mogę udzielić odpowiedzi, ponieważ Twój przyjaciel ma autyzm, ponieważ niewiele o tym wiem.

Więc pewnego dnia, Alice postanawia zacząć zachowywać się w ten sposób po tym, jak odmówisz jednego z jej zaproszeń na imprezę. Odkąd chodziłeś na jej poprzednie przyjęcia, wydaje się to dziwne, chyba że już zapłaciła za ciebie przed potwierdzeniem, czy mogłeś przyjść czy nie, ale wciąż trzymanie się takiej urazy z tego powodu nie ma większego sensu. Nie wiem, czy masz płacić z góry za grilla. Tak czy inaczej, jej zachowanie nie jest łatwe do ustalenia. Wydaje się dziecinne i bierne-agresywne lub ktoś, kto wie więcej o autyzmie, może nie uznać tego za niezwykłe.

Aby odpowiedzieć na Twoje główne pytanie, możesz nie być w stanie zbliżyć się do niej w tym momencie. Pokazała, że nie chce być traktowana przez sposób, w jaki działa wokół Ciebie i wobec Ciebie. Z perspektywy behawioralnej, (z tego co pamiętam z klasy behawioralnej modyfikacji na uniwersytecie), im więcej uwagi poświęcasz jej zachowaniu, tym bardziej będzie ona nadal działać tak, jak ona to robi. Nie zdając sobie z tego sprawy, wzmacniasz negatywne zachowanie.

Na tyle, na ile może to być trudne dla Ciebie, lub na tyle, na ile chcesz wiedzieć lub są ciekawi powodu, spróbuj nie skupiać się na tym, ale zamiast skupić się na tym, jak można się bawić, nie pozwalając jej zachowanie zrujnować go. Na razie.

Jeżeli to możliwe, zignoruj jej zachowanie. Robiąc to, zniechęcasz ją. A zniechęcając ją istnieje szansa, że przestanie, lub że przynajmniej uzyskasz jakieś wyjaśnienie, czy to jest to, co myślisz, czy coś innego.

Jest to zachowanie, które musi być ignorowane przez wszystkich, nie tylko przez Ciebie. Więc poproś swoich przyjaciół, aby zrobili to samo. Uważam, że Ty i Twoi przyjaciele powinniście być po tej samej stronie. Powinni Ci pomóc, nie pozwalając jej działać w ten sposób wobec żadnego z Was.

Rozmawiaj z przyjaciółmi i poproś o podjęcie decyzji w grupie. Być może jeden z tych przyjaciół mógłby jej powiedzieć, że jeśli kontynuuje to zachowanie, którego nie chce wyjaśnić i które rujnuje nastrój wszystkich na imprezach (chyba, że reszta pozostaje bez zmian - w tym przypadku jest to trudniejsze do rozwiązania i sprawia, że zastanawiam się nad innymi przyjaciółmi), zmusza ich do zaprzestania zapraszania jej, chyba że ta sprawa zostanie rozwiązana.

Posiadanie autyzmu oznacza, że trudniej jest ci rozpoznać wskazówki społeczne, a nie, że nie jesteś w stanie nauczyć się zasad społecznych. Faktem jest, że Alice łamie zasady towarzyskie, a twoi przyjaciele pozwalają jej na to.

To ona ma prawo być na ciebie zła z jakiegokolwiek powodu. To jej prawo do wycofania się z ciebie. To nie jest jej prawo do wtrącania się w interakcję z tobą innych. To jest po prostu nie zrobione.

Alicja może potrzebować tej szczególnej zasady określonej dla niej wprost (przez jednego z przyjaciół, z którymi nadal rozmawia). Kiedy już to zrobisz, Twoi przyjaciele powinni reagować na jej chamskie zachowanie w taki sam sposób, w jaki zareagowaliby na nie inni: dziwne spojrzenie, wycofanie się, wznowienie rozmowy z Tobą i powtórzenie zachowania unikania Alicji.

Najlepiej jest teraz przestać się z nią komunikować, czy to pytając o to, czym dokładnie jest zdenerwowana, czy też próbując się z nią przespać.

Fakt, że ona ignoruje Cię wystarczająco aktywnie, aby ludzie wokół Ciebie zauważyli, oznacza, że ona chce, abyś z nią nie rozmawiał (może nawet czuł się źle / winny)

Również fakt, że ona lekceważy prośby innych współpracowników, aby porozmawiać / posortować różnice między wami dwoma wskazuje, że może być mądre, aby przestać próbować w ogóle i pozwolić jej być.

Może po pewnym czasie (mogą to być dni/tygodnie/miesiące w zależności od niej), kiedy zobaczysz, że jej gniew opadł, możesz spróbować się do niej zbliżyć. Ale na razie, mówię tylko oglądać ją z daleka i powstrzymać się od wszelkiej komunikacji.

To nie jest tylko o niej, ale także o swoim spokoju ducha. Rozumiem, że wy, ludzie, jesteście przyjaciółmi i cokolwiek by to było, spowodowałoby jakiś ból, ale najlepiej dla obu, żebyście poczekali na jej ochłonięcie. Jeśli wykaże ona jakieś oznaki chęci do łatania, zrób to.

EDIT1: Wspomniałeś, że przerywa Twoje bieżące rozmowy. Możesz poprosić znajomych (dzwoniących po imieniu), na przykład: “Hej, A, B i C, wyjdźmy na zewnątrz (lub gdzieś indziej) i porozmawiajmy”, żebyś mógł jej uniknąć. Jeśli ona nadal będzie się do was zbliżać, możecie być pewni, że jest tam tylko po to, by puścić waszego ducha w ruch. Wtedy rzeczywiście rezygnujesz z łatania lub nawet zastanawiasz się nad byciem jej przyjacielem.

Jednakże, jeśli naprawdę chcesz uzyskać kilka odpowiedzi (powiedziałeś, że możesz zaangażować jej rodziców), dobrze byłoby zapytać ich, czy jej rodzice wiedzą cokolwiek o incydencie, w którym wszystko poszło źle. Chociaż nie jestem pewien, jak ona zareaguje, gdy dowie się, że zwróciłeś się do jej rodziców. Zrób to na własne ryzyko.

Bardzo się boję, że stałeś się “wrogiem”._

Twoja akcja zdecydowanie umieściła cię w tej kategorii. Będzie cię traktować jako niebezpiecznego, a to się nie skończy. Konwencja społeczna, przepraszanie i takie tam…_

Ogólnie rzecz biorąc, autyzm utrudnia Ci interpretację ludzkich motywów i sprawia, że procesy społeczne stają się polem minowym, które może wyrządzić wielką krzywdę pozornie znikąd.

Zachowanie Alicji może wydawać się nieproporcjonalne i sztywne, ale jest to spowodowane “mówieniem innym językiem”, a nie wrogością z zewnątrz. Ona widzi części i bity, ma wiele kłopotów z zrobieniem z tego całości i musi radzić sobie z tymi bardzo nieprzewidywalnymi istotami ludzkimi, cały czas.

Jeśli znajdziesz sposób, aby powiedzieć, że chcę być przyjacielem, będę tam dla Ciebie, będziesz musiał zasygnalizować, że w sposób, który ona może zrozumieć.

Niektórzy ludzie z autyzmem trzymają się jednej osoby, którą “wpuszczają” jak to jest to, co jest dla nich najbardziej wygodne. Alicja wydaje się być o wiele bardziej otwarta na świat niż to; to dobrze dla niej! Ale nadal upuszczanie osoby, która naruszyła jej przepis na przyjaźń będzie łatwiejsze niż wpuszczanie z powrotem tej samej osoby.

Co robić?

Może trzeba dać tutaj trochę kwiatów, a może trzeba uratować jej życie i umrzeć w próbie zanim przestaniesz być wrogiem i stać się częścią jej zespołu ponownie. Ponieważ jej wartość będzie trudna do określenia, być może najlepiej podejdziesz do kogoś, kto zna ją od dawna, aby ocenić, czy sytuację można w ogóle uratować, a jeśli tak, to co zadziała, to co przemówi do niej jako gest.

Mam wielką nadzieję, że się uda!

Nie tak dawno temu miałem taką sytuację. Mam naprawdę wspaniałego przyjaciela, który jest tam ze mną od 10 lat… Jedyną rzeczą, która sprawiła, że mój przyjaciel pogodził się z naszym problemem, było to, że zacząłem naśladować wszystkie jego działania. Od: udawania, że mnie tam nie ma, kiedy nasza grupa rozmawia, do: rozmawiania za jego plecami, kiedy go tam nie było. A ja nawet nie powiedziałem o nim złych rzeczy. Po prostu rozmawiałam o nim z innymi ludźmi.(Zwykle zadawałam o nim pytania, ponieważ nie rozmawialiśmy) Był tak sfrustrowany, że w końcu poprosił mnie o spotkanie i uporządkowanie spraw.

Więc moja opinia jest taka: Zrób dokładnie to, co twój przyjaciel robi z tobą, miejmy nadzieję, że przyjdzie do zmysłów i zdasz sobie sprawę z tego, jakim jest palantem dla ciebie.

P.S. Idąc za jej plecami i rozmawiając z jej rodzicami może nie być dobrym pomysłem, ponieważ oboje jesteście wystarczająco dojrzali i to sprawi, że będzie miała więcej powodów, aby nie rozmawiać z tobą.

Dzięki