Czy to niegrzeczne proponować moje miejsce w komunikacji miejskiej komuś, kto jest dużo starszy ode mnie, ale jeszcze nie jest seniorem?

Nie - nie jest niegrzecznie oferować swoje miejsce. Każdemu.

Jeśli dana osoba postanowi się obrazić, to jej sprawa, ale masz prawo zwolnić swoje miejsce z dowolnego powodu. Może dlatego, że spodobał Ci się ich uśmiech. Może chciałeś po prostu trochę wstać. To naprawdę nie ma znaczenia.

Nie zastanawiaj się nad tym, po prostu zwolnij swoje miejsce, jeśli chcesz, i przyjmij podziękowania z uśmiechem.

To nie jest niegrzeczne, to jest miłe. Jednak jako 55-letnia kobieta wolę, żeby ludzie nie ustępowali mi miejsca, bo naprawdę chcę być traktowana jak inni. Noszę dżinsy, jestem w świetnej formie i nie wyglądam na zmęczoną. Ustępuję miejsca młodszym kobietom, które mają nadwagę i/lub wyglądają na zmęczone, a zwłaszcza jeśli mają dziecko.

Jeśli nie jest to zbyt skomplikowane, spróbuj ocenić, czy kobieta chce zająć miejsce. Jeśli ona, tak jak ja, nie patrzy nikomu w oczy siedząc na zarezerwowanym miejscu, to prawdopodobnie nie chce miejsca.

Mogę mówić jako zwolennik kanadyjskiej jazdy tranzytem publicznym.

Ja również otrzymywałem protekcjonalne/obrażone spojrzenia za to, że to robię, nawet od ludzi niosących dużo rzeczy. Kanadyjska uprzejmość (“Nie, ty weź to, ja nalegam”), osobista duma i prawie brytyjska postawa keep-your-eyes-to-yourself w transporcie publicznym są tutaj w grze.

Moim rozwiązaniem jest często zwolnienie miejsca bez fanfar i rycerskości, tzn. po prostu wstać i przesunąć się o kilka kroków tak, aby być najbliższą osobą na zwolnionym miejscu. W ten sposób nie wymuszasz na nich reakcji: to ich wybór, czy potraktują to jako ofertę, otworzą z tobą dialog, czy też całkowicie zignorują to jako chęć rozciągnięcia się.

Moja własna polityka jest taka, że gdy siedzę, a w pojeździe nie ma wolnych miejsc (lub nie ma ich w pobliżu), a jest osoba, która najwyraźniej potrzebuje tego miejsca bardziej niż ja - z powodu wieku, kondycji fizycznej, dzieci (w środku lub na zewnątrz), lub z jakiegokolwiek innego powodu - wstaję i podchodzę bliżej drzwi. Nie informuję tej osoby o mojej opinii na jej temat, ani o moich motywach.

Pewnego razu w BART, młoda kobieta powiedziała do mnie: “Przepraszam, jestem w ciąży. Czy miałby pan coś przeciwko, gdybym zajęła pana miejsce?”.

Oczywiście, rzuciłem się na nogi, ale gdy usiadła, zauważyłem, że była całkiem lita, wcale nie była w ciąży, aby na nią spojrzeć. “Więc,” zapytałem. “Jak długo jesteś w ciąży?”

“Około pół godziny,” odpowiedziała słodko, “i chłopcze, jestem pooped.”

Mój dziadek, nawet kiedy miał ponad 90 lat (!) powiedział mi, że nie lubi, kiedy ludzie oferują mu swoje miejsce w autobusie, a on odmawia. Myślę, że nie lubił, gdy przypominano mu o jego starości.

Tak więc jest to bardzo subiektywna rzecz, ponieważ nie ma “reguły” lub sposobu na przewidzenie reakcji osoby, której oferujesz miejsce, na podstawie jej widocznych cech fizycznych.

To, co robię, to po prostu zwalniam miejsce, nic nie mówiąc. Wtedy nie ma presji na osobę, nie ma emocji i może ona naprawdę dokonać prawdziwego wyboru, czy chce usiąść czy nie.

Zakładam, że w przypadku mojego dziadka, gdyby ktoś po prostu zwolnił miejsce bez mówienia czegokolwiek, usiadłby. Tak więc ta technika może być nawet bardziej skuteczna, aby pomóc tym, którzy mają trudności, zamiast komplikować im sprawy uprzejmością.

Jeśli to ma znaczenie, mówię o Izraelu. Jazda autobusem staje się gorąca i wyboista.

Myślę, że to by zależało od sytuacji. Nawet gdybym zobaczył kogoś w moim wieku, kto miałby przy sobie mnóstwo rzeczy, zaoferowałbym swoje miejsce. To samo dla każdego, kto wyglądał na poobijanego i zmęczonego ciężką pracą. Ludzie są różni, bez względu na wszystko, więc nie możesz wiedzieć lub zakładać, co pomyślą lub jak zareagują.

Niektórzy ludzie mogą Ci podziękować, inni mogą się obrazić. Ale tak czy inaczej, to nie ma znaczenia. Tak długo, jak jesteś z siebie zadowolony. Większość ludzi nawet by o tym nie pomyślała, więc domyślnie jesteś lepszy od większości. lol

Nie mogę mówić dokładnie o Kanadzie, ale być może jest to zbliżone do Wielkiej Brytanii, gdzie jestem. Tutaj robię to bez zastanowienia.

Przypuszczalnie zastanawiasz się, czy to nie sugeruje, że są oni starzy lub słabi. Jeśli uważasz, że ktoś inny może skorzystać z siedzenia bardziej niż ty, to idź za tym!

Podzielę się tym, jak ja sobie z tym radzę, głównie w metrze:

• Opcja 1

W pewnym sensie czekam, aż ta osoba zbliży się do mojego miejsca na tyle blisko, że kiedy wstanę, będzie oczywiste, że powinna mieć do niego prawo. Wtedy wstaję powoli, dając do zrozumienia, że zamierzam to zrobić, aby pozwolić tej osobie zbliżyć się i zająć miejsce, z zachowaniem kontaktu wzrokowego między nami.

• Opcja 2

Po prostu pytam “pociąg zaraz przyjedzie na moją stację, czy chciałbyś zająć miejsce?”. Jeśli tak, po prostu wychodzę poza zasięg wzroku, aby nie czuli się zobowiązani, ponieważ wstałem wiele stacji/przystanków przed moim spadkiem.

Z drugiej opcji korzystam, gdy jestem pewien, że ktoś inny może zająć miejsce przed “celem”, co czasami się zdarza.

Myślę, że zaoferowanie swojego miejsca innej osobie z powodów, które sugerujesz, jest miłym gestem. Pamiętam lata temu, kiedy byłem trzydziestolatkiem, moja sześćdziesięciokilkuletnia mama była ze mną w Jiffy Lube. Wszystkie krzesła w poczekalni były zajęte. Wszyscy siedzący z wyjątkiem matki i córki (zakładam) byli starszymi paniami. Starsza pani weszła i rozejrzała się raczej zaniepokojona w poszukiwaniu pustego krzesła. Matka i córka, o których wspomniałam, patrzyły na nią spode łba, jakby były od niej lepsze, i NIE wstawały za nią. Powiedziałam: “Proszę pani, może pani wziąć moje krzesło”. Wstałem, poszedłem do stołu piknikowego przed domem i wypaliłem kilka papierosów. Nigdy nie zapomniałem tych dwóch nieuprzejmych stworzeń.

Jestem mężczyzną i mam 65 lat i prawdopodobnie na tyle wyglądam. 5 lat temu byłem naprawdę wdzięczny, gdy ktoś oferował mi miejsce siedzące, ponieważ moje biodra były w złym stanie. Teraz, po wymianie stawu biodrowego, mogę wygodnie stać przez godzinę, jeśli muszę. Ale wyglądam tak samo. Tak więc: naprawdę nie można stwierdzić, czy ktoś potrzebuje usiąść, patrząc tylko na niego.

Pozostaje więc pytanie, czy ktoś się obrazi, jeśli zaproponujesz mu miejsce, a jest on w rzeczywistości młody i sprawny? Cóż, zdarzyło mi się to po raz pierwszy, gdy miałem około 50 lat i (zwłaszcza, że ofertę składała dziewczyna) daje ci to do zrozumienia, że musisz się starzeć, ale byłaby to bardzo głupia osoba, która by się na to obraziła.

Nie, to nie jest niegrzeczne. Mam “tylko” 60 lat i nie uważam się za “seniora” - ale artretyzm w moich kolanach ma wyraźne i negatywne opinie na temat stania lub chodzenia. (I żeby pokazać, że jestem kompletnym głupcem - nawet zaoferuję swoje miejsce komuś starszemu od siebie lub młodszemu, jeśli wygląda na to, że tego potrzebuje (np. ciężarna lub z małymi dziećmi) - przyzwyczajenie :-). Jeśli zauważysz, że ktoś, nawet tak młody jak ja, wydaje się nie czuć się komfortowo stojąc, śmiało zaproponuj mu swoje miejsce.