Kto powinien się najpierw zidentyfikować przez telefon: rozmówca czy osoba dzwoniąca?

Jeśli jesteś osobą dzwoniącą, musisz podać swoje wprowadzenie, chyba że są to znani współpracownicy i krewni.

Od Etykiety telefonicznej Hiltmona :

*Do obowiązków osoby dzwoniącej należy upewnienie się, że odbiorca dokładnie wie, kto dzwoni, zanim wskoczy do rozmowy. *

Jeśli jednak jesteś odbiorcą, a dzwoniący się nie przedstawia, możesz powiedzieć coś w stylu,

Czy mogę zapytać, kto dzwoni? Źródło

Jeśli ktoś odmawia przedstawienia się lub robi to niegrzecznie, możesz zapytać o powód wywołania. Jeśli uważasz, że ten powód jest odpowiedni, możesz porozmawiać z nim później.

W biznesie telemarketing jest najczęstszym sposobem informowania ludzi o swoich produktach i usługach. I to doprowadziło do zwiększenia liczby połączeń z anonimowych numerów.

Aby się go pozbyć, skorzystałem z usługi Do-Not-Disturb, choć nie jestem pewien, czy jest ona dostępna w USA, a jeśli nadal przychodzi jakaś rozmowa, po prostu zapytałbym ich, kim oni są. Jeśli nie są one istotne, zwykle mówię im, że jestem zajęty.

Dzwoniący powinien się najpierw zidentyfikować.

To najlepsze podejście, gdy dzwoni do kogoś, kto już cię nie zna lub ma twoje nazwisko w swoich kontaktach. Ale ostatnie zmiany mogą być spowodowane tym, że:

Ludzie nowej generacji są przyzwyczajeni do posiadania identyfikatorów rozmówcy lub niektórych aplikacji, które mogą sprawdzić numery i pokazać możliwe nazwy. Albo, będąc zbyt zajęci w bardzo konkurencyjnym świecie, pomijają niektóre przyjemności lub przerywają pościg.

Może to nie być dobrze odebrane przez większość ludzi.

Mówię to na podstawie mojego doświadczenia. Jestem dopiero poniżej 30 roku życia. Czasami zapominam się przedstawić, kiedy do kogoś dzwonię, ponieważ w mojej głowie skupiałam się na tym, o co chciałam ich zapytać, a nie na tym, co polecam.

• *

Wyjątek stanowiłoby prowadzenie działalności gospodarczej. Nie chciałbyś odepchnąć potencjalnych klientów tylko dlatego, że nie przedstawili się pierwsi. Możesz zainicjować rozmowę z: “Ab2’s business/ab2 talking. Jak mogę ci pomóc?”

(1) Co ciekawe, punkty etykiety telefonicznej dotyczące kolejności oświadczeń o potwierdzeniu numeru i samookreśleniu różnią się w zależności od kultury. Czytałem, że w wielu częściach Wielkiej Brytanii ludzie rzeczywiście (kiedyś) recytują swój numer telefonu jako pierwszą odpowiedź na rozmowę telefoniczną, szczególnie na linii stacjonarnej.

Tu, w Indiach, kiedy dzwonią do osoby w domu lub na komórkę, typowym jest, aby najpierw potwierdzić, że rozmowa poszła do właściwej osoby, a dopiero potem zidentyfikować, kto dzwoni. Jest to związane z małą, ale znaczącą liczbą połączeń, które mogą przejść na prawidłowy numer , w którym to przypadku ludzie uważają, że tożsamość dzwoniącego staje się nieistotna.

[Dzwoni telefon]. I don’t like to pick up phone calls but everyone else is busy]

Me: Hello…

Caller: Hello, is that the house of Dr.K (the Father of English Student)?

Me: yes… who is speaking?

Caller: To jest So-and-so speaking, from Car Insurance Unlimited: would you want to extend your car’s insurance through our company? Mamy kilka miłych ofert itp.

(2) Masz całkowitą rację stwierdzając, że

Często dzwoniący, po rozpoczęciu niespodzianki, zidentyfikuje się. Ale niektórzy tego nie robią. Sprawiają, że inny próbuje uzyskać ab2 na linii, zanim zrezygnuje z jakichkolwiek informacji. Wydaje im się, że są zbyt ważni i zbyt spieszni, aby tracić czas na rozmowę z kimś, kto nie jest ich celem.

Otrzymujemy wiele takich połączeń, gdzie telemarketer został “wyciek” numer pozornie ważnej, finansowo zamożnej i prawdopodobnie świadomej statusu osoby, do której tylko oni mieliby jakikolwiek użytek z przedstawienia “oświadczenia o marketingu produktu” - zastanawiam się, czy to jest to, czego uczą ich szkoły biznesu, czy co? Mojemu ojcu, który kiedyś odebrał telefon mojej mamy, powiedziano ściśle, że chcą rozmawiać o “sprzedaży Madam kosztownego i wysoko statutowego pojazdu” i chcą rozmawiać _tylko z moją mamą! _

(3) Innym częstym powodem, dla którego ludzie nie identyfikują się najpierw jest to, że daje osobie odbierającej telefon szansę i wystarczająco dużo informacji, aby uniknąć lub odchylić rozmowę.

Me: Hello…

Caller: Hello, dzwonimy z dużej firmy budującej luksusowe wille na najlepszych nieruchomości. Czy to dom Dr.K., ojca studenta języka angielskiego?

Ja: Przepraszam. Zły numer.

Z należytym szacunkiem dla telemarketerów na całym świecie, takie sytuacje są irytujące tylko wtedy, gdy rozmowy telefoniczne są wykonywane bezkrytycznie i produkt wprowadzany na rynek nie jest w ogóle częścią naszych krótkoterminowych planów na przyszłość. Na przykład, pomnienie o rozszerzeniu ubezpieczenia samochodowego jest na czasie i jest bardzo cenione.

Zdaję sobie sprawę, że praktyki kulturowe i oczekiwania różnią się w USA, ale wszyscy ewoluujemy w kierunku bardziej bezpośrednich i zorientowanych na biznes społeczeństw: pojęcia etykiety stale ewoluują zgodnie z nowoczesną kulturą i nie może być już niegrzecznie, że dzwoniący nie identyfikuje się pierwszy podczas rozmowy telefonicznej.

W Holandii całkiem normalne jest odbieranie telefonu i natychmiastowe odpowiadanie “Cześć, to jest [John] mówiący, z kim rozmawiam?” (to ostatnie pytanie jest opcjonalne). Po czym rozmówca się identyfikuje.

Osobiście mówię tylko “hello?”, gdy nie rozpoznaję rozmówcy. Albo całkowicie zignorować połączenie, gdy jest to numer prywatny i nie oczekuję żadnych połączeń telefonicznych.

Dzwoniący powinien się najpierw zidentyfikować. Zainicjował połączenie, więc powinien dostarczyć “w dobrej wierze” lub przynajmniej ustalić powód połączenia, aby odbiorca poczuł się bezpiecznie. Tylko wtedy odbiorca musi zweryfikować, kim jest.

Teraz w sytuacji zawodowej, odbiorca może być pierwszym, który zidentyfikuje się powiedzmy, nazwą swojej firmy. Na przykład, “Dotarłeś do IBM. Mówi Tom Au.” To dobrze odbija się na firmie.

Ale w sytuacji rozmowy “prywatnej”, odbiorca nie ma ochrony firmy i potrzebuje dodatkowej ochrony.

Jeśli dzwoniący nie jest wystarczająco bliską osobą, aby zostać rozpoznanym bez problemu, powinien spróbować zidentyfikować siebie tak szybko, jak tylko może.

Powodem jest fakt, że dzwoniący wie, do kogo próbuje dotrzeć, jak również to, czego chce z tą osobą. Ale osoba, która odbiera połączenie nie ma żadnych informacji o dzwoniącym. Tak więc osoba dzwoniąca powinna ujawnić te informacje, aby umieścić obu rozmówców na tym samym polu gry.

Podczas odbierania telefonu uczono mnie, że jeśli dzwoniący prosi o kogoś w gospodarstwie domowym, ale się nie identyfikuje, to pyta “A kto ma powiedzieć, że dzwoni?”. Jeśli dzwoniący nie był obecny, to zazwyczaj nie rozmawiał z osobą proszoną.

Pamiętaj, że osoba dzwoniąca nie ma, zgodnie z zasadami etykiety, obowiązku przyjęcia rozmowy, a dzwoniący jest zobowiązany do zgłoszenia się. Zasady wykonywania połączeń telefonicznych zostały zapożyczone, a więc są takie same jak w przypadku faktycznych połączeń fizycznych (tzn. udania się do czyjegoś domu i zapukania do jego drzwi)

Znajduję się na terenie USA, więc te punkty etykiety mogą być specyficzne dla mojego miejsca zamieszkania.

Wydaje się, że są zbyt ważni i zbyt spieszni, by tracić czas na rozmowę z kimś, kto nie jest ich celem. Pytam tych aroganckich, czy zostali wychowani w stodole, i rozłączają się. Tłumaczę zdezorientowanym, że siedzę w swoim domu, pilnując swoich spraw, a oni przeszkadzają, więc powinni się najpierw zidentyfikować, co zwykle robią.

Inne odpowiedzi już to omówiły z punktu widzenia staromodnej etykiety. Chciałabym zagonić z drugiej strony - czuję się zupełnie odwrotnie.

Czasami odbieram telefon, który zaczyna się od “Hello to jest….. od…”. Myślę tylko “Nie obchodzi mnie to”. I w przeciwieństwie do ciebie, uważam to za brak szacunku i arogancję. Dlaczego ten facet mówi o sobie? Czy ten telefon jest w ogóle skierowany do mnie? Powiedz mi, czego ode mnie potrzebujesz, a nie o sobie.

Jeśli te szczegóły są ważne dla sprawy, zadam sobie pytanie, kim jest dzwoniący, kto podał mój numer, jakie okoliczności prowadzą do połączenia itp. Jeśli zaczynasz mówić o sobie nie dbając o to, czy muszę to wiedzieć i mieć czas na wysłuchanie tego - to jest to, co uważam za aroganckie.

Jeśli dzwonię do kogoś, staram się traktować go tak, jakbym chciał się leczyć - mówię “Cześć, dzwonię, bo …” lub “Dzień dobry, chciałem zapytać o … ”.

To zależy od kultury. W wielu krajach Europy Północnej często zdarza się odbierać telefon i natychmiast ogłaszać swoje nazwisko.

Uważam, że rozmówca powinien się najpierw zidentyfikować. Osoby dzwoniące mogą (co zrozumiałe) nie chcieć podawać swoich danych osobowych (takich jak nazwisko) nieznanym rozmówcom, którzy mogą mieć złe intencje.

Myślę, że jednym z wyjątków byłoby, gdybyś był celebrytą o bardzo rozpoznawalnym imieniu, nie chciałbyś ogłaszać swojego nazwiska, zanim nie będziesz pewien, że masz właściwą osobę po drugiej stronie linii, na wszelki wypadek, gdyby to był zły numer.

Również, jeśli dzwonisz do firmy tylko po to, aby poprosić o jakieś ogólne, publicznie dostępne informacje (takie jak godziny otwarcia restauracji), to nie byłoby potrzeby identyfikacji siebie, tak jak gdybyś pytał obcego na ulicy o drogę.

Ik ben absoluut gewend om mijn identiteit niet eerst te noemen als ik bel. Dat is gewoon uit beleefdheid.

Ik heb geleerd dat de beller zich altijd meteen herkende.

Dat is zeker de omgekeerde volgorde van de cultuur waarmee ik ben opgevoed. (Alhoewel, toegegeven, ik denk dat ik me vaag herinner dat ik gehoord heb dat de generatie van mijn grootouder misschien die verwachting had). De verwachting die ik zou hebben is:

• dat de ontvanger erachter komt wie de beller probeert te bereiken
• tenzij de ontvanger nog beleefder is door de naam van de ontvanger op te geven.
• Dan probeert de ontvanger de gewenste ontvanger aan de telefoon te krijgen, als dat mogelijk is.
• Als dat niet mogelijk is, zegt de ontvanger dat. Als de ontvanger bereid is een bericht af te geven, dan kan de ontvanger aanbieden een bericht aan te nemen.
• Als de gewenste ontvanger eenmaal aan de telefoon is en zich heeft geïdentificeerd, dan identificeert de beller zichzelf.
• Als het verwachte gespreksonderwerp niet wordt aangenomen, dan identificeert de beller waarom het gesprek wordt gevoerd.

Dit is het meest respectvolle van de tijd, met inbegrip van professionele scenario’s (zakelijke gesprekken) en minder professionele scenario’s (wanneer een kind belt voor een ander en een broer of zus in het midden bereikt). De beller heeft al de tijd genomen om te bellen, te wachten op het belsignaal en te spreken met wie dan ook. Tegen de tijd dat de gewenste ontvanger aan de telefoon is, is het “minste wat die persoon kan doen” (om minimale beleefdheid te bereiken), het zelf identificeren zodat de beller weet dat de beller de derde fase van het telefoongesprek heeft voltooid (na het kiezen en overgaan zijn de juiste mensen nu aan beide kanten van het gesprek).

Als ik een telefoon beantwoord die gedeeld wordt, vind ik het minder beleefd als de beller zich aan mij identificeert als ik geen gebruik heb van de informatie. Als John in de buurt is, waarom kan het mij dan schelen dat jouw naam Peter is? Ik wil gewoon weten dat je John probeert te bereiken, zodat ik John kan vertellen dat er een telefoontje is. Me een tweede naam geven, die ik misschien niet nodig heb, helpt me niet. Als er iets is, kan het me misschien een extra kans geven om de namen door elkaar te halen. Waarom zou je me daarmee belasten? Ik doe je een plezier door te reageren (zodat je weet dat er iemand op de plaats van bestemming is) en zal waarschijnlijk beleefd genoeg zijn om John te vertellen dat er een telefoontje is. Dus ik doe jou (als beller) een plezier. Het minste wat je kunt doen is mijn uitdaging minimaliseren.

Als ik besluit dat John er niet is, en ik bied aan om een bericht aan te nemen, dan heb ik misschien het geluk dat je “Nee bedankt” zegt. Geweldig. Dan hoefde ik niet eens een bericht aan te nemen. Ik had je naam zeker niet nodig. Bedankt voor het niet delen.

Aan de andere kant, als ik bel, is het mijn bedoeling om iemand te bereiken (wat ik duidelijk heb gemaakt door de telefoon te laten rinkelen). Door te vragen naar een persoon, maak ik duidelijk wie ik probeer te bereiken. Eerlijk gezegd maakt het niet uit wie ik ben tot ik die persoon aan de telefoon heb. Ik heb die persoon echt alleen maar nodig om een stukje informatie te hebben: Wie ik probeer te bereiken. Het geven van twee namen (wie ik wil, en ook wie ik ben) kost gewoon extra tijd van een persoon die al is begonnen met het geven van tijd door het beantwoorden van de telefoon. Ik zal me waarschijnlijk niet ruw opdringen met mijn naam, totdat het gevraagd wordt. (En, als mij gevraagd wordt voordat de persoon het fatsoenlijke ding doet om mij te laten weten of ze die persoon aan de lijn kunnen krijgen, dan heb ik me lichtelijk geërgerd aan de lichte onbeleefdheid van het gesprek.)

Als iemand mij vragen begint te stellen, zoals mijn identiteit, voordat hij enige indicatie geeft of hij gaat samenwerken met de gemeenschappelijke hoffelijkheid van het krijgen van de juiste persoon aan de telefoon, dan ben ik een beetje verbaasd over de schending van wat ik denk dat de gemeenschappelijke hoffelijkheid is (die ik zojuist heb geïdentificeerd). Op dat moment zucht ik intern en begin ik te oordelen of ik ergens naartoe ga om mijn doel te bereiken (om de informatie aan de gewenste ontvanger te kunnen vertellen), of dat deze persoon te veel van mijn tijd gaat verspillen. Als de inspanningen die van mij gevraagd worden groter zijn dan het belang van de communicatie nu, kan ik misschien gewoon stoppen met het spelen van domme spelletjes, en proberen om later contact op te nemen met de persoon, mogelijk in persoon.

Tot op de dag van vandaag beantwoord ik de meeste van mijn telefoongesprekken door het doen van het beleefde ding, dat is om mijn naam te geven aan de persoon die belt in mijn eerste begroeting. (“Hallo, dit is X.”) De enige keer dat ik de neiging heb om dat niet te doen is wanneer beller-ID aangeeft dat dit een persoon is die mijn stem zal herkennen met een eenvoudige “Hallo”, of wanneer ik een telefoonnummer beantwoord waarmee ik waarschijnlijk oproepen zal ontvangen van meerdere mensen die mij misschien kennen onder verschillende namen (aangezien, om dubbele naambotsingen te voorkomen, ik nu vooral ga door mijn middelste naam, maar veel mensen kennen mij van voordat ik de neiging had om dat te doen).

Protokół, z którym zostałem wychowany, różni się nieco od wszystkich pozostałych do tej pory: Callee mówi od razu, ale nie musi się identyfikować. Zamiast tego rozpoznają swoją lokalizację.

Jako “Moreno residence, mogę zapytać, kto dzwoni?” lub “Company X, mogę pomóc?”. Dopuszczalny jest również numer telefonu “You have reached 555-1234, who’s calling”.

Zasadniczo Callee mówi, aby wyjaśnić, że połączenie się udało, ale nie przyznaje się do żadnej konkretnej tożsamości. Daje to dzwoniącemu możliwość zorientowania się, że ma błędny numer, bez konieczności identyfikacji siebie. Jeśli dzwoniący odmawia identyfikacji siebie, Callee powinien po prostu się rozłączyć. Żadnych wyjaśnień, żadnych dodatkowych pytań (innych niż pytanie, kim są ponownie / w inny sposób) ani odpowiedzi, po prostu rozłącz się.

Kto powinien się najpierw zidentyfikować przez telefon: rozmówca czy osoba, do której dzwoniono?

To zależy.

Jeśli nazywasz romantycznym interesem (lub twoim “przyjacielem”), nie identyfikujesz się pierwszy. Z tego co wiesz, rozmawiasz z dziewczyną lub chłopakiem.

Jeśli dzwonisz do firmy, firma, do której dzwonisz, powinna się najpierw zidentyfikować.

Jeśli jednak telemarketer, komornik, oszust, ankieter lub firma, z którą właśnie robiłeś interesy, dzwoni do osoby prywatnej. Oni tak bardzo boją się, że zostaną zawieszeni przez osobę trzecią, która odebrała Twój telefon, że będą unikać mówienia jak najwięcej (a czasami mogą nawet próbować kłamać i sugerować, że jest to rozmowa osobista).

KONIEC MOJEJ FORMALNEJ ANSWERY

W USA jest to w rzeczywistości ogromny problem. Wiem, że ktoś wspomniał o “Nie dzwoń do rejestru”, ale rozmowy polityczne, sondaże polityczne i wezwania do zbierania funduszy dla organizacji pozarządowych (lub oszustów udających, że zbierają fundusze dla organizacji pozarządowych) są zwolnione, a większość z nich dzwoni z Kanady lub z połowy świata. Więc nie ma naprawdę nic, co możemy zrobić, aby przejść po nich, gdy łamią prawo.

Co gorsza, że te auto dialery i robocallers będzie również spoof ich identyfikator rozmówcy z lokalnym numerem telefonu, który jest celowo bardzo podobny do tego, który nazywają. I wiele razy, te robocallers będzie po prostu porzucić połączenie, jeśli dostanie pocztę głosową. Albo też autodialerzy porzucą wiele dzwoniących telefonów w połowie drogi, zanim dana osoba odbierze, gdy tylko jej własny ludzki operator będzie zajęty kolejnym połączeniem.

Tak więc ludzie oddzwaniają do tych numerów myśląc, że przegapili legalne połączenie. I oczywiście, ci ludzie oddzwaniający do Ciebie nie powiedzą, kim są pierwsi, ponieważ uważają, że to Ty zadzwoniłeś do nich w pierwszej kolejności (chociaż, jeśli tak się stało, to zazwyczaj można to ustalić, ponieważ będą Ci mówić: Nie, to ty zadzwoniłeś do mnie pierwszy! Ty mi powiedz, kim jesteś.)

W Europie to się po prostu nie zdarza. Jeśli masz telefon komórkowy w Europie, i jeśli wybrałeś ten sam tani plan taryfowy, który mają wszyscy inni. Kiedy telemarketer dzwoni na Twoją komórkę, to tak jakby dzwonił na numer 900, więc drogo płaci za rozmowę. W USA to po prostu nie jest możliwe. Bardzo wcześnie Kongres Stanów Zjednoczonych uchwalił prawo, które mówi, że rozmowy telefoniczne z amerykańskich telefonów komórkowych powinny kosztować dokładnie tyle samo, co rozmowy z amerykańskich telefonów stacjonarnych, co oznacza, że dla dzwoniącego prawie nic nie kosztują (ale oznacza to również, że telefony komórkowe w USA mogą mieć te same numery kierunkowe, co telefony stacjonarne).

Jest to zabawne, ponieważ Europa ma być socjalistyczna i ma zbyt wiele przepisów i niezamierzonych konsekwencji. Ale w tym przypadku to socjalistyczna, amerykańska nadmierna regulacja doprowadziła do powstania tych zerokosztowych rozmów telefonicznych, z których teraz bez skrupułów korzystają telemarketerzy, zalewając nasze linie milionami nielegalnych robali każdego dnia.

W ustawieniu osobistym, osoba odbierająca połączenie powinna odebrać telefon z pozdrowieniem, ale niekoniecznie z identyfikacją. Dzwoniący powinien zawsze najpierw się zidentyfikować. Jako osoba inicjująca połączenie do rezydencji, powinna mieć dość krótką listę osób, które mają odebrać drugi koniec. Osoba odbierająca nie ma pojęcia, kto mógłby dzwonić (może to być każdy na świecie) bez identyfikatora rozmówcy.

Wyjątek stanowi sytuacja, gdy jesteś gościem w cudzym domu i odbierasz jego telefon w jego imieniu. Jeśli odwiedzasz rodzinę Jonesów i decydujesz się odebrać ich telefon, odpowiednie powitanie byłoby po prostu: “Witaj w domu Jonesów”.

W biznesowym otoczeniu zwyczajowo jednak podczas odbierania telefonu identyfikuje się zarówno nazwę firmy, jak i swoją własną: “Witaj, Jones naprawa samochodów, Bill przy telefonie.”