Kiedyś poszedłem na pogrzeb dalekiego krewnego mojego młodego siostrzeńca, on zapytał mnie, dlaczego poszedłem na pogrzeb, bo nawet nie znałem osoby, która zmarła. Moja odpowiedź była prosta:

Przyszedłem dla ciebie, a nie dla niej.

Może powinieneś odwiedzić swoją babcię nie dlatego, że ci na niej zależy, ale dlatego, że kochasz swoją matkę. Twoja matka jest tą, która oczekuje twojego wsparcia. Nie odwiedzając babci, odmawiasz wsparcia, którego potrzebuje twoja matka. Teraz, mając to na uwadze, możesz zapytać swoją matkę.

Nie czuję się komfortowo w pobliżu mojej babci. Jak się z tym czujesz?

Najpierw wysłuchaj jej, a potem zdecyduj, co powiedzieć dalej. Może najlepiej będzie powiedzieć, że odwiedzisz ją tylko wtedy, gdy mama poczuje się lepiej.

Aby bezpośrednio odpowiedzieć na twoje pytanie:

Jak mogę powiedzieć mojej Mamie, że nie zależy mi na jej matce, nie denerwując jej?

Nie możesz. Nie możesz oczekiwać, że powiesz krewnemu, że nie dbasz o osobę, na której mu zależy, nie sprawiając mu przykrości.

Jednakże, nie będę obcesowy. Mam wrażenie, że pytasz:

Jak mogę wspierać moją matkę bez poświęcania moich własnych uczuć względem jej matki?

Ponieważ próbujesz uniknąć zdenerwowania własnej matki, założę, że zależy Ci na niej i jej uczuciach.

Mówisz, że nie działasz pod wpływem emocji, ale tak jest. Próbujesz uniknąć zdenerwowania swojej matki. To jest pragnienie emocjonalne. Chcesz trzymać się z daleka od babci, mimo że nie obchodzi Cię, co ona mówi. Jest w tym element emocjonalny.

Oto rzecz: nie ma absolutnie nic złego w braniu pod uwagę emocjonalnego aspektu rzeczy. Twój stan emocjonalny ma wpływ na Twoje samopoczucie fizyczne i psychiczne. Zaprzeczanie emocjom jako wymiarowi podejmowania decyzji jest w najlepszym wypadku kontrproduktywne.

Zamiast tego obejmij i uznaj elementy emocjonalne. Kiedy mówisz o tym, co robisz, skup się na swoich decyzjach (zamiast mówić źle o innych).

Nie aprobujesz zachowań swojej babci. Widziałeś, jak szkodzi bliskim Ci osobom. Wiesz, że ona źle o Tobie mówi. Nie chcesz być blisko kogoś, kto zachowuje się tak jak ona w stosunku do innych.

Spróbuj wyjaśnić matce, dlaczego nie chcesz odwiedzać babci w ten sposób. Przyznaj, że twoja matka bardzo kocha swoją matkę. Nie próbuj jej przekonywać, że powinna czuć się tak jak ty w stosunku do babci. Zaoferuj matce wsparcie w każdy inny sposób, w jaki możesz.

Nie przekonasz jej, że rozsądnie jest nie troszczyć się o zdrowie własnej matki. Być może uda Ci się ją przekonać, że Twoja wizyta u babci nie wchodzi w grę z powodów wymienionych powyżej.

Simple Answer: You Can’t.

Zgadzam się z radą udzieloną przez Santiago i Dancrumb. Nie byłoby produktywne po prostu powiedzieć twojej matce, że nie dbasz o babcię, ale byłoby dobrze, gdybyś wyjaśnił, dlaczego nie chcesz odwiedzić babci.

Sugerowałbym również, jeśli możesz, pójście z matką w odwiedziny do babci. To pokaże, że troszczysz się o matkę i wspierasz ją. Czas spędzony z babcią może być nieprzyjemny, ale czas spędzony z matką przed i po będzie wyjątkowo cenny. Nie sugerowałbym jednak używania go do wyjaśniania swoich uczuć wobec babci; zamiast tego odczekaj trochę zanim poruszysz ten temat, a twoja matka będzie prawdopodobnie bardziej otwarta, ponieważ pokazałeś, że nie jesteś bezdusznym lub nadętym dzieckiem.

Relevant Stories

Jest kilka historii, którymi chciałbym się podzielić, ponieważ czuję, że są one istotne.

“Nie jestem smutna”

Moja babcia ze strony matki (mama mamy) odeszła, kiedy byłam nastolatką. Niedługo potem zmarł jeden z naszych rodzinnych psów - ulubieniec mojej mamy. Mój brat i ja rozmawialiśmy o naszych uczuciach i stwierdziliśmy, że żadne z nas nie było szczególnie zmartwione tymi wydarzeniami. Popełniliśmy jednak błąd, prowadząc tę rozmowę tuż przed mamą! Była wyraźnie zdenerwowana tą wymianą zdań.

Lekcja : Bądź świadomy tego, z kim rozmawiasz, kiedy mówisz, że cię to nie obchodzi, nie jesteś zdenerwowany, lub masz inne myśli lub uczucia, które mogą sugerować, że ktoś lub coś nie jest dla ciebie ważne. Ludzie, którym zależy, nie przyjmą tego dobrze, szczególnie jeśli ostatnio wydarzyło się coś przykrego. Niewielu jest w stanie przyjąć takie stwierdzenia z ulgą.

“Byłoby nielogiczne, gdybym cię pocieszał.”

Miałam kiedyś kota, który był chory. Martwiłem się o jego zdrowie, ale odkryłem, że kobieta z którą się wtedy spotykałem była zupełnie niesympatyczna. Jej usprawiedliwieniem było to, że mój kot wcześniej się drapał. Jej tok rozumowania był taki, że ponieważ kot ją skrzywdził, nie mogła mu okazywać współczucia; nie mogła też okazywać mi współczucia w tej sprawie, ponieważ byłoby to pośrednie dawanie współczucia mojemu kotu. Zgodnie z jej logiką, okazywanie współczucia komuś, kto nie naprawił krzywd, które jej wyrządził, usprawiedliwiałoby wszystkie krzywdy, które jej wyrządzono.

Była zdenerwowana na mojego ojca za coś, co kiedyś powiedział, więc zapytałem ją… czy okazałaby mi współczucie, gdyby mój ojciec umarł? Jej odpowiedź brzmiała “Nie”.

Mogłem jedynie stwierdzić, że ból i cierpienie zadane jej w młodości sprawiły, że stała się niezwykle defensywna. Uszkodziły jej zdolność do zaufania i empatii, czego dowodem była odmowa kontaktu z kimkolwiek, kto nie spełniał jej surowych standardów. Zawsze usprawiedliwiała swoje zachowanie logicznymi argumentami i odmawiała uznania emocjonalnych aspektów konfliktu. (Dla niej zawsze istniało jasne dobro i zło.)

Lekcja : Wszyscy mamy emocje i to one wpływają na nasze decyzje. Jeśli nie uznajemy tego faktu, możemy używać logiki, aby usprawiedliwić działania, które są krzywdzące dla innych i wcale nie są logiczne.

Byłem w podobnej sytuacji jak Ty, z tym, że mój ojciec przyjmuje rolę Twojej babci. Pomijając anegdoty, ja odłączyłem się od ojca całkowicie, ale moja matka nie i pragnie nie tylko mieć relację z nim i ze mną, ale także, aby on i ja mieliśmy relację.

Znalezienie równowagi zajęło lata i nigdy nie znajdziesz takiej, w której każdy dostanie dokładnie to, czego chce. Uważam jednak, że istnieje równowaga, którą należy zachować.

Jak powiedzieć mojej mamie, że nie zależy mi na kimś bez denerwowania jej?

Teraz chcę być szczery z moją mamą i powiedzieć jej, że naprawdę nie obchodzi mnie stan zdrowia jej matki, nie raniąc przy tym jej uczuć.

Jeśli rzecz, którą próbujesz jej powiedzieć ją denerwuje, to logicznie rzecz biorąc nie możesz uniknąć zdenerwowania jej, kiedy o tym mówisz. Nie mówienie o tym może zadziałać w pojedynczej rozmowie, ale nie zadziała na dłuższą metę.

To, co musisz zrobić, to przeprowadzić z matką jasną rozmowę, w której uznasz zarówno jej uczucia, jak i swoje. Ważne jest, aby dać matce platformę do wyrażenia tego, co ją denerwuje, ale równie ważne jest, abyś miała platformę do powiedzenia matce, że twoje uczucia różnią się od jej i nie powinny być ignorowane.

Ponieważ chodzi o twoją matkę, sugeruję, abyś najpierw pozwolił jej mówić. Rodzice, którzy chcą pomóc swoim dzieciom (co jest dobrą rzeczą), czasami kończą się nadrzędnymi życzeniami swoich dorosłych dzieci (nieumyślnie). Konfliktu można uniknąć (lub przynajmniej zmniejszyć), jeśli pozwoli się matce najpierw wyrazić siebie, a potem odpowiedzieć na swoje uczucia. Będzie mniej skłonna do uchylania się od odpowiedzi, jeśli wcześniej otrzyma platformę, na której będzie mogła powiedzieć wszystko, co chciała powiedzieć.

Jak Twoja matka na to zareaguje, nie mogę wiedzieć. Z moich osobistych doświadczeń, kiedy rozmawiałem z krewnymi o sprawach między mną a moim ojcem, twoja matka może trzymać się swoich broni:

• Niektórzy ludzie nigdy nie odchodzą od argumentu “ale to twoja rodzina” - bez względu na to, co zrobił członek rodziny.
• Niektórzy ludzie nigdy nie wierzą, że ktoś z ich bliskich zrobił coś złego - nawet gdy przedstawi się im niezaprzeczalne dowody.

Jeśli twoja matka należy do któregoś z tych obozów (lub podobnych), to niewiele możesz zrobić, aby przekonać ją, że zachowanie babci jest dla ciebie nie do przyjęcia. Zamiast tego, powinieneś odwrócić uwagę od tego, co zrobiła twoja babcia i skupić się na tym, że jest to twoja osobista decyzja, a co ważniejsze, że wolno ci podejmować osobiste decyzje bez potrzeby ich uzasadniania (ponieważ twoja matka i tak nigdy nie zgodzi się z uzasadnieniem - ale nie mów tego głośno, bo to prowokuje do dalszej dyskusji).

Coś w stylu:

Postanowiłem nie dążyć już do związku między mną a moją babcią. To jest moja osobista decyzja. Ty i ja możemy się nie zgadzać co do wydarzeń, które miały miejsce w przeszłości lub co do tego, jak należy na nie zareagować, i masz prawo do własnej opinii; ale ja również mam i chciałbym prosić, abyś uszanował decyzję, którą podjąłem.

Rozsądna osoba powinna to zaakceptować.

Jeśli Twoja matka tego nie robi, to znaczy, że nie szanuje Twoich osobistych granic i to może stać się problemem między Tobą a Twoją matką. To jest niestety nieuniknione, jeśli twoja matka zdecyduje się zrobić z tego problem.

Jednak weź odpowiedź swojej matki z przymrużeniem oka. Kiedy ludzie zmagają się z akceptacją przewinień bliskiej osoby, jest to częściej kwestia próby czynienia dobra (wiary w dobroć lub odkupienie osoby) niż próby złośliwego i świadomego utrwalania przewinień bliskiej osoby.

Podczas gdy Twoja matka może nigdy nie powiedzieć wprost, że oddalenie się od babci jest do zaakceptowania, nie zawsze oznacza to, że unieważni Twoją decyzję. Czasami ludzie pozwalają, aby coś się działo, nawet jeśli nie są w stanie stwierdzić, że akceptują to, co się dzieje. Aby zachować swoje relacje z matką, być może lepiej pozwolić temu szczególnemu śpiącemu psu leżeć.

Jestem bardzo przywiązany do mojej matki i w zasadzie zawsze toczę z nią tę małą walkę, kiedy nie chcę iść do domu moich dziadków macierzystych. I to jest podejście, które generalnie przyjmuję. To jest moja pierwsza odpowiedź, ponieważ mogę łatwo odnieść się do tego, co czujesz, ponieważ nawet ja nie lubię kłamać i zawsze staram się być szczera w każdej sytuacji i wobec ludzi :)

To, co jest dla mnie ważne, to być szczerym z każdym, nigdy nie kłamać i nigdy nie udawać kogoś, kim nie jestem

To jasno określa, że musisz mieć doświadczenie w mówieniu ludziom rzeczy w bezpośredni sposób. To z kolei oznacza, że wiesz również jak ludzie na to zareagują. Dodatkowo jest to twoja matka, więc dobrze wiesz, że istnieje większa szansa, że jeśli to powiesz, ona zostanie zraniona. Dlatego właśnie zadajesz to pytanie, ponieważ wiesz, że nie ma lepszego sposobu bez ranienia uczuć.

Ponieważ wierzysz w bycie szczerym i chcesz trzymać się tej zasady, to możesz spróbować powiedzieć mamie w grzeczny sposób, że:

Tak właśnie się czuję. Nie mam ochoty na wizytę w szpitalu, wiem, że to może cię zaboleć, ale jeśli pójdę, to będzie to wbrew mojej woli i skończę myśląc o tym zbyt wiele. Czy masz jakieś pomysły, jak możemy to rozwiązać, abyśmy oboje byli szczęśliwi?

Myślę, że Twoja mama jest osobą, która może dać Ci najlepszą radę w tej sprawie i myślę, że ona może lepiej zrozumieć Ciebie i sytuację.

W każdej historii jest zawsze więcej wątków i bardzo trudno jest poznać uczucia innych i reakcje na działania ludzi.

Ludzie mają różne powody, by robić to, co robią. To, co robi twoja babcia, może być jedynym sposobem, w jaki nauczyła się wchodzić w interakcje ze światem. Nie jest to usprawiedliwione, ale może to być jedyny sposób, jaki zna.

Kiedy brakuje Ci siły fizycznej w porównaniu do ludzi, z którymi musisz się zmierzyć, czasami przyzwyczajasz się do zdobywania tego, czego chcesz w pośredni sposób, jak kłamstwa, spiski, itp. To dlatego niektóre starsze kobiety, które żyły w bardzo toksycznych środowiskach, gdy były młode, same są tak toksyczne. Nie możesz mieć nadziei, że pokonasz swojego męża pięściami, ale może uda ci się uzyskać to, czego potrzebujesz lub chcesz w inny sposób. To jest smutne, ale to prawda.

Mówię ci to, więc może znajdziesz to w swoim sercu, aby nie być tak złym na tę panią. Moja babcia ze strony mojego taty była dość przypadkowa, nienawidziła mnie od kiedy miałem 4 lata, myślę, że całe moje życie. Raz zagroziła, że uderzy mnie swoją bardzo solidną laską, na szczęście moja mama tam była. Wykorzystywała każdą okazję, żeby sprawić, że poczuję się źle. Była też bardzo niemiła dla mojej mamy. A ja zawsze broniłam mamy, więc to nie pomagało.

W końcu tacy ludzie odpychają wszystkich, więc kończą samotnie. Przez całe życie dowiadywałam się, jakie okropne życie miała moja babcia. To sprawiło, że była bardzo pokręcona. Zauważ, że nie usprawiedliwiam jej, ja ją tylko rozumiem.

W późnych latach, po tym jak zdołała wyrządzić wiele szkód wszystkim w mojej rodzinie, była zupełnie sama. Nawet ludzie, których darzyła sympatią, zostawili ją samą.

Moja mama bardzo się nią opiekowała, a kiedy była tak chora, że znalazła się w szpitalu, moja mama pojechała do niej i tam też się nią opiekowała. Robiła to ze względu na mojego ojca. Ale też dlatego, że litowała się nad tą kobietą, która miała tak straszne doświadczenia w młodości i na koniec została sama, po tym jak tyle dała swoim dzieciom. Jestem pewna, że gdyby moja babcia nie żyła, kiedy się urodziłam, moje życie byłoby o wiele lepsze, a jednak pojechałam do niej do szpitala.

Nie czułam nic poza litością dla mojej babci, dlatego poszłam się z nią zobaczyć. To zabawne, ale na swój sposób przeprosiła mnie i moją mamę, powiedziała, że ludzie, o których nigdy by nie pomyślała, że będą przy niej, byli przy niej na końcu. To było smutne, mogłaby mieć takie lepsze życie, gdyby była dla nas milsza, zamiast tych ciągłych małych wojenek i aktów agresji.

Tak czy inaczej, mówiłeś, że opierasz swoje działania na logice, a nie na emocjach. Ale dla mnie nie jesteś logiczny, wybierasz drogę największego oporu. Pójście tam i powiedzenie “tam, tam, szybko wyzdrowiej” byłoby najbardziej logiczne. Poszedłem do babci, żeby pomóc mamie i okazać umierającej babci trochę wsparcia, ale emocjonalnie mnie to nie dotknęło. Zrobiłem to jako akt miłosierdzia dla osoby w potrzebie, a nie dla babci. Ponadto, mój tata troszczył się o swoją mamę, więc to również sprawiło, że czuł się dobrze.

Dla mnie, moja istota, ja sam jestem uprzejmy i staram się być miły. Więc nawet jeśli nie dbałem o moją babcię, jako babcia była ona człowiekiem w bólu, więc mogłem się z nią utożsamić i starałem się być pomocny. Nie zdradziłam siebie, idąc tam. Bo taka właśnie jestem. Możesz być kimś, kto zdecyduje się powiedzieć: “Nie idę tam, bo ta osoba jest okropna i nie zasługuje na to, żebym tam poszła”. I to też jest ważne stanowisko. Tylko upewnij się, że naprawdę działasz w ten sposób, aby być prawdziwym sobą, a nie z gniewu lub urazy do niej, abyś nie żałował tego później.

Nigdy nie musiałem powiedzieć dokładnie tego, co chcesz powiedzieć, ale powiedziałem ludziom moje uczucia na temat kilku krewnych, którzy zachowywali się w ten sposób i udało mi się to w taki sposób, że przynajmniej nie było łez, może nie zgodzili się ze mną, ale zrozumieli moje stanowisko.

Jak wszyscy zauważyli, jeśli powiesz coś takiego, co chcesz powiedzieć, prawdopodobnie zranisz swoją mamę. Jednak rodziny mają wspólną historię. Twoja mama wie o twojej babci i wie o rzeczach, które robi i wie o rzeczach, które ci zrobiła. Więc po prostu musisz jej powiedzieć:

Nie poszedłem, ponieważ czuję się nieswojo w jej pobliżu, ponieważ zrobiła X i Y. Nie czuję, że pójście tam sprawi, że poczuje się lepiej i ja też nie poczuję się lepiej, ponieważ będę pamiętał, co zrobiła i będę się martwił o to, co zrobi w przyszłości przez moją obecność.

To przekazuje jak się czujesz i dlaczego i właściwie nie mówisz nic strasznego twoja mama będzie zszokowana lub zaskoczona. Nie przesadzaj z tym, chodzi o to, żeby nie mówić źle o babci tylko o tym jak się czujesz. Jeśli ona nalega, możesz wspomnieć coś w rodzaju:

W przeszłości mówiła te rzeczy, które sprawiały, że czułaś się naprawdę źle i martwiłaś się o mnie. Jeśli tam pójdę, myślę, że ona może to powtórzyć. Nie sądzę, że to jest to, czego potrzebujesz.

Jeśli ona nadal będzie nalegać, musisz po prostu obrócić tę samą koncepcję wokół własnej osi i powiedzieć, że to sprawia, że czujesz się niekomfortowo i że będzie to dla ciebie coś gorszego. Jednakże, Ja… Radzę ci powiedzieć mamie coś takiego i pójść, jeśli cię o to poprosi. Ale to jest opcjonalne.

Mamo, naprawdę nie chcę iść, jak już mówiłem, ona mnie krępuje, ale jeśli będziesz mnie tam potrzebować, będę tam dla Ciebie. Chcę tylko, żebyś była świadoma, że ona może zacząć mówić o mnie źle i nie chcę, żeby to był dla ciebie problem.

W końcu zależy Ci na Twojej mamie i nie chcesz, żeby czuła się źle. Więc jeśli to zrobisz, zrób to dla niej. Mówisz, że twoja mama kocha wszystkich, ale może wie o twojej babci rzeczy, których ty nie wiesz, czasami rodziny ukrywają mroczne rzeczy. I może właśnie dlatego ona tam jest. Tak samo jak twoja mama jest twoją mamą, jej mama jest jej mamą. A to więź, którą niewiarygodnie trudno zerwać, jeśli była utrzymywana przez całe życie, bez względu na to, jak paskudna okazała się matka, o której mowa.

Wreszcie, nie musisz chodzić codziennie, możesz chodzić raz na jakiś czas. Pomyśl o tym jak o inwestycji. Poświęć trochę swojego czasu, aby twoja mama poczuła się lepiej.

Przykro mi, ale to, o co prosisz, jest prawdopodobnie niemożliwe. Dla wielu ludzi nie ma sposobu, aby powiedzieć im “nie obchodzi mnie twoja matka” bez zdenerwowania ich. Jeśli twoja babcia jest bardzo stara i bardzo chora, może to być nawet “Nie obchodzi mnie, czy twoja matka umrze”, co jest szczególnie przykre.

Kiedy działamy logicznie, tak naprawdę wciąż chodzi o uczucia. Możesz (i powinieneś!) logicznie przeanalizować wybory, jakie masz do wyboru, aby dowiedzieć się, jakie są ich prawdopodobne rezultaty, ale to uczucia decydują o tym, jakie rezultaty są lepsze lub gorsze. Uczucia są tym, co motywuje każdego, naprawdę. Aby to jeszcze bardziej zagmatwać, czasami możesz być zmuszony do wyboru pomiędzy wynikiem, który jest lepszy teraz, a wynikiem, który będzie lepszy później, co jest trudne dla młodych ludzi i prawie niemożliwe dla ludzi w bardzo stresujących sytuacjach.

Czy uważasz, że ważniejsze jest czerpanie satysfakcji z własnej otwartości i szczerości, sprawienie, by matka cię polubiła, czy uniknięcie babci, której nienawidzisz? Nie wygląda na to, że uda ci się osiągnąć wszystkie trzy. Prawdopodobnie będziesz musiał teraz pójść na kompromis w jednej z tych rzeczy.

Kiedy mi się to przytrafiło, odwiedziłem babcię na kilka miesięcy przed jej śmiercią. Nie lubiłem jej odwiedzać, ponieważ czasami mówiła złe rzeczy o grubych ludziach i lesbijkach. Kiedy widziałam ją po raz ostatni, skomentowała to, jak grubi jesteśmy ja i moja dziewczyna. Wizyta u niej nie sprawiła, że od razu poczułam się dobrze, ale mojej mamie podobało się, że to zrobiłam, a później czułam się dobrze, że sprawiłam mamie przyjemność. Nigdy nie powiedziałam mamie, jak podła była moja babcia, bo nie chciałam, żeby mama źle się czuła, ale też nie kłamałam. Po prostu nic o tym nie mówiłam. Szczególnie nie sprzeciwiłem się mojej matce na stypie, kiedy mówiła o tym, jaką dobrą osobą według niej była moja babcia.

Możesz zrobić to samo, lub nie, jeśli twoja babcia jest bardziej wredna niż moja, lub nie masz miłych relacji ze swoją matką, tak jak ja mam z moją. Nie jestem w stanie zdecydować, co jest dla Ciebie najlepsze.

Zerwałam kontakt z moją babcią macierzystą zanim zrobiła to moja matka. Oto dlaczego i co zrobiłam.

Moja babcia uważa, że jest idealna. Jej dzieci są prawie idealne, a jeśli w jakiś sposób nie są idealne, to ta wada pochodzi od ich ojca. Jej wnuki są w większości doskonałe, a każda wada pochodzi oczywiście od ich ojców. A ich ojcowie są wadliwi. Żaden mężczyzna nie jest wystarczająco dobry dla jej córek. Jej jedyny syn ma żonę z wyższym wykształceniem. Ona jest w porządku, nie idealna, ale w porządku. Wzięłam to wszystko. Była moją babcią i kochałem ją. Bardziej od niej kochałem mojego ojca, ale wybaczyłem jej, bo ona oczywiście bardzo kochała moją mamę. Nie mogłam jej jednak wybaczyć, gdy zdradzała mojego dziadka, gdy był na łożu śmierci.

Moja mama i większość rodziny jakoś jej wybaczyła, ale ja nie mogłam. Powiedziałem to mojej mamie. Powiedziałam jej, że rozumiem, że była jej matką, ale nie była moją matką. I powiedziałam matce, że kocham ją i kocham mojego ojca i kocham mojego dziadka i że moja babcia, jej matka, skrzywdziła tych wszystkich ludzi. Jeśli chciałam ją odwiedzić, musiałam odwiedzić mężczyznę, z którym zdradzała mojego dziadka, bo z nim zamieszkała. Powiedziałam jej, że nie chcę ich odwiedzać. Ten człowiek nie był moim dziadkiem i wybierając go, straciła mnie. Powiedziałam mamie, że będę ją wspierać, jeśli będzie chciała odwiedzić swoją mamę, bo to w końcu jej mama, ale nie zniosę odwiedzin kogoś, kto tak bardzo skrzywdził moją rodzinę. Moja mama zrozumiała. Kilka lat później ona również zerwała kontakt.

Na tej podstawie sugeruję, aby:

• Nie skupiaj się na braku troski. Skup się na zranieniu.
  
• Skup się na tym jak bardzo kochasz swoją mamę.
• Skup się na różnicy w relacji między matką i dzieckiem a babcią i dzieckiem.

Powodzenia.