Jak mogę przestać zmuszać ludzi do skakania w domu i w pracy?

Nie widząc cię “w akcji”, naprawdę trudno jest nam wiedzieć, o co może chodzić. Miałam zamiar zasugerować, że możesz być bardzo cicho, ale próbowałeś kroczyć głośno i nadal masz te same wyniki. Zastanawiałam się również, czy twoi przyjaciele i współpracownicy nie zrobili już “czegoś” i czy nie skaczą teraz, nawet jeśli słyszą, że przychodzisz jako żart. Ale mówisz, że stało się to ostatnio z kimś, kogo nie znałeś, więc…

Myślę, że najbardziej prawdopodobnym winowajcą jest nadal to, że jesteś bardzo cichy (nie tylko w hałasie, ale w obecności), a więc ludzie są zaskoczeni, ponieważ nie słyszą cię i nie widzą, że nadchodzisz. Jestem kimś, kto jest dość nerwowy, więc jeśli nie usłyszę, jak przychodzisz i nie dotkniesz mnie lub nie odezwiesz się, kiedy jesteś blisko mnie (a nie spodziewałem się, że ktoś będzie tak blisko), skoczę. Mój mieszkający w domu chłopak jest tym, z którym zdarza się to najbardziej, ale nie sądzę, że to dlatego, że robi coś wyjątkowego, ale dlatego, że mieszkamy razem.

Więc spróbuj jeszcze raz zrobić więcej hałasu, kiedy zbliżasz się do ludzi. Nie tup się, spróbuj więcej, aby uzyskać naturalny dźwięk, jak kaszel i potrząsanie stopami. Wydawanie nienaturalnie dużych dźwięków może nie rejestrować się w ludzkim mózgu jako “ktoś się zbliża”. Ponadto, kiedy chcesz z kimś porozmawiać, zrób pierwszy krok do tyłu. To może być ktoś, kto ma mniejszą przestrzeń osobistą, a więc łatwiej wkraczasz na cudze? Więc kiedy podchodzisz do kogoś, postaraj się zachować nieco większy dystans podczas ogłaszania siebie. I jeśli to możliwe, spróbuj wejść w ich pole widzenia przed mówieniem, nie przychodź od tyłu.

Na przykład w pracy, jeśli muszę porozmawiać z kolegą, pójdę na bok jego biurka, aby upewnić się, że przynajmniej ma o mnie dobre wyczucie w swojej wizji peryferyjnej. Ludzie są często skoncentrowani na swojej pracy, więc będą mniej zaskoczeni, jeśli najpierw poczują obecność. Jeśli mają założone słuchawki, macham ręką, aż się odwrócą, by mnie zobaczyć (znów łapię ich widzenie peryferyjne i trzymam się z daleka, nie kładź ręki tuż przed ich twarzą). To nie jest nauka ścisła, będziesz musiał się z nią bawić, jeśli spróbujesz. Ale widzę, że to jest również rodzaj rzeczy, które robią moi koledzy (jak stanie przy czyimś biurku przed rozmową).

Ale to wszystko są ujęcia w ciemności, bo nie widząc ciebie nie możemy być pewni, co robisz, to jest niezwykłe. Najlepiej zapytać bliskich Ci ludzi. Zapytaj swoją żonę, przyjaciół, współpracowników. Spójrz też na ludzi wokół ciebie. Myślę, że w pracy byłoby łatwiej: patrzeć, jak ludzie przykuwają do siebie uwagę i widzieć, co robisz inaczej. Zgaduję, że jest to mieszanka powyższego: jesteś cichy, za blisko, kiedy mówisz do siebie, i podchodzisz pod kątem, w którym nie mogliby cię zobaczyć.

Mam też tę zdolność do straszenia ludzi, ponieważ poruszam się cicho i bez hałasu, więc opracowałem serię działań, które przyciągną uwagę ludzi:

1) Pukanie do ościeżnicy/ściany przy wchodzeniu do pokoju

Ten dźwięk jest związany z wejściem ludzi. Tupanie nogami może być mylone z sąsiadami i zazwyczaj są strojone. Dźwięk pukania jest jednak zazwyczaj kojarzony z drzwiami, co przekłada się na prośbę osoby o audiencję.

2) Poczekaj na kontakt wzrokowy

Jest to uniwersalne potwierdzenie. Jeśli osoba nawiązała kontakt wzrokowy, jest oczywiście świadoma Twojej obecności i gotowa do wysłuchania Cię. Nawet jeśli ludzie są w stanie** “usłyszeć” Ciebie bez patrzenia na Ciebie, to nie tak działa rozmowa. Prawidłowa rozmowa powinna mieć kontakt wzrokowy i dobrze jest poczekać na kontakt wzrokowy przed użyciem słów, które mają krytyczne informacje.

3) Zrób odgłos oczyszczenia gardła, lub mały kaszel, przed rozpoczęciem mówienia

Ponownie, jest to jeden z tych dźwięków, które są związane z osobą starającą się zwrócić uwagę. Jeśli wydałeś tylko ten dźwięk, to jest on w rzeczywistości trochę niegrzeczny, ale jeśli kontynuujesz z użyciem słów, to jest w porządku.

Podstawową rzeczą, którą robisz źle, jest rozmowa z ludźmi zanim się zorientują, że tam jesteś.

Skąd wiesz, że tam jesteś? Proste: obserwujesz, kiedy patrzą na ciebie. Nie musisz wydawać odgłosów, itd. Po prostu ustaw się tak, abyś był w zasięgu wzroku danej osoby i czekaj.

Ludzkie widzenie peryferyjne ewoluowało, aby chronić ludzi przed zagrożeniami podkradającymi się do nich bez ich wiedzy. Jest to bardzo niska jakość, jeśli chodzi o pokazywanie szczegółów, ale bardzo dobrze jest zauważyć, gdy coś zmienia się na granicy twojego zasięgu widzenia. Nawet jeśli ktoś jest najwyraźniej całkowicie załamany patrzeniem na ekran komputera lub cokolwiek innego, w ciągu kilku sekund jego mózg dostanie wiadomość, że coś w pobliżu w środowisku się zmieniło i odwróci głowę, aby lepiej na to spojrzeć i zobaczyć co to jest.

Jeśli ktoś nie zauważy cię w ciągu kilku sekund, po prostu poruszaj się powoli. Widzenie obwodowe jest dobre w wykrywaniu ruchu i rozpoznawaniu go jako czegoś, co trzeba zbadać, aby zobaczyć, czy jest on zagrożeniem, czy nie.

Kiedy druga osoba patrzy na Ciebie, możesz zadać swoje pytanie bez przerażania ich - nawet jeśli natychmiast przestanie na Ciebie patrzeć i wróci do tego, co robiła wcześniej.

Sam miałem ten problem w przeszłości.

Najłatwiejszym i najmniej natarczywym sposobem na uświadomienie komuś swojej obecności jest wibracja; jeśli siedzi przy biurku, po prostu puka kilka razy w górę biurka, jakby drzwi działały jak urok. (To może być arbitralnie moderowane, jeśli nawet to powoduje, że ludzie skaczą; jeden z moich kolegów z drużyny zazwyczaj zwraca moją uwagę, delikatnie stukając paznokciami w moje biurko). Upewnij się, że jesteś fizycznie tak daleko od osoby, jak to tylko możliwe, być może odchylając się do tyłu bardzo nieznacznie, jak to robisz; pokonałoby to punkt, gdybyś nad nimi nadjeżdżał, gdy gwałciłeś na biurku. Musisz dać im wystarczająco dużo miejsca, aby ich wewnętrzny jaszczurkowy mózg nie rozpoznał Cię od razu jako zagrożenie.

Jeśli chodzi o dom, rozważ ogłoszenie swojej obecności werbalnie jakiś czas przed wejściem do pokoju: po prostu zacznij mówić (głośno) cokolwiek zamierzałeś powiedzieć, zanim całkiem dojdziesz do pokoju. Z mojego doświadczenia wynika, że to fizyczna obecność przeraża ludzi; mówienie przed przyjazdem jest dosłownym zapowiadaniem swojej obecności, prowadząc rozmówcę do oczekiwania, że się pojawi. Jeśli nie zamierzasz nic powiedzieć, możesz to zrobić również z pewnym rodzajem delikatnego kaszlu.

Nie mam takiego problemu, ale jestem świadomy potencjału, jaki drzemie w moich czasach. Najczęściej zdarza się to, gdy wychodzę na spacer i wchodzę za wolniejszym pieszym. Na pewno nie chcę dać starszym ludziom zawału serca, wyprzedzając ich “znikąd”.

Więc gwiżdżę.

Kilka żółtodziobów, barów, jakbym szedł i gwizdał cały dzień, daje delikatny sygnał jednemu i wszystkim. (Moje hasło to “Piotruś i wilk”)

I dobrze służy mi w sytuacjach biurowych, gdy schodzę z korytarza.

Trudne pytanie, nie sądzę, aby istniał jakiś szczególny zestaw działań, które można zrobić, aby upewnić się, że druga osoba nie skoczy. W rzeczywistości myślę, że ma to o wiele mniej wspólnego z czymś, co robisz, a o wiele więcej z innymi ludźmi.

Dorastając, nie sądzę, aby jedna osoba skakała. Nigdy. Mógłbym schować się w szafie, a potem zrzucić bombę na łóżko tuż za kimś, jak będzie zasypiał i wszystko, co bym dostał, to “znowu, Jesse?”. (slight exaggeration but you get my point)

Fast forward to when I lived with my ciotka and it was the exact opposite. Gdyby czytała, nie było ani jednego sposobu, abym mógł zwrócić jej uwagę bez robienia jej skoku. Próbowałam wielu różnych rzeczy. Pukania? Kaszleć? Stój przy drzwiach? Zeskrobać stopy podczas chodzenia? Wyjdź na zewnątrz, wykrzyknij jej imię, a potem wejdź jeszcze raz, upewniając się, że robi tyle hałasu, ile się da.

Więc dla ciebie, zrobię kilka założeń i powiem, że ci ludzie nie spodziewali się, że ktoś “kaszle za nimi” lub “przywitasz się”, czy cokolwiek zrobiłeś, co sprawiło, że skoczyli. Więc podczas używania wibracji, dźwięku lub dystansu, aby dać komuś znać, że jesteś, mogą być generalnie pomocne sugestie, aby biernie dać mu znać, że jesteś tam, myślę, że mniej o tej technice, a więcej o tym, że po prostu dowiedzieć się, czego oczekują. W pracy jestem przyzwyczajony do ludzi pukających do moich drzwi, więc pukanie do drzwi, aby zwrócić moją uwagę, nie zmusiłoby mnie do skoku. Tak samo jest z krzykiem mojego imienia w domu, kaszlem w pociągu… masz pomysł.

Więc kiedy rozmawiam z kimś nowym, myślę, że wystarczy krótki moment namysłu, jak oczekują, że zostanie przerwany. W ogromnej większości sytuacji wszystko sprowadza się do hałasu, ruchu lub alarmu, że jesteś tam przed rozpoczęciem rozmowy z nimi. Dla kilku osób z zewnątrz nie martw się o to, przynajmniej próbowałeś.

Dla twoich bliskich przyjaciół i dziewczyny mam jednak inną sugestię. To znaczy, żeby się spodziewać zachowania. Rozumiem, jak to jest mieć ukochaną osobę, która ciągle się boi, kiedy tylko chcesz się przywitać, czułam się dość zraniona i zaczęłam myśleć, że to coś, czego boi się moja ciotka, a nie tylko skakać na nieoczekiwany dźwięk. Nie martw się, rozwiązanie jest łatwe. Powtarzające się zachowanie. Chociaż ona skoczyła kilka pierwszych razy, kiedy zapukałem do ściany, po tym jak robiła to samo przez cały rok, bez względu na to, co robiła, zapukała do ściany było czymś znajomym i oczekiwanym, a jej skakanie już dawno przestało być problemem.

Jeśli więc twoja dziewczyna jest tak płochliwa jak moja ciotka, to nie mogę zasugerować ci wystarczająco dużo, żebyś po prostu wybrał jakiś konkretny sposób, żeby dać jej znać, że tam jesteś. Nie ma znaczenia co to jest, ale łagodniejszy sposób ostrzegania jest prawdopodobnie łatwiejszy. Mógłbyś spojrzeć na niektóre z innych rozwiązań tutaj dla pomysłów. Jeśli zrobisz to samo 100 razy, prawie nie sądzę, że to sprawi, że będzie już skakać.

Miałem podobne problemy. Dorastając, mój ojciec pracował na nocnych zmianach, a ja musiałam być cicho w domu, podczas gdy on spał w ciągu dnia. Dorastając, brałem bycie cichym jako część mojej osobowości i nie zauważyłem tego, dopóki nie zacząłem mieszkać z moim partnerem. Ona mówi mi off regularnie za przestraszyć ją, kiedy wchodzę po schodach i nie słyszy mnie. Niektóre z lekarstw, których próbowałam z różnym skutkiem, to między innymi:

• Cięższe kroki
• Nucenie podczas przechodzenia do kogoś, kogo zamierzam zobaczyć
• Delikatne stukanie w drzwi/ramkę przy wejściu do pokoju
• Przywitanie się z ludźmi podczas przekazywania ich w drodze do kogoś (jest to odmiana środka na nucenie)
• Wysyłanie tekstu/IM z pytaniem, czy są dostępni na czacie

W skrócie, Musisz ujawnić swoją obecność w sposób, który nie wywołuje szoku ani nie przyłapuje ludzi.

Środki zaradcze, które zasugerowałem, są dość wymyślne, ale wydaje się, że jesteś w podobnej sytuacji jak ja i uważasz bycie cichym za naturalną część siebie. Nie ma jednego natychmiastowego rozwiązania i nie ma czegoś, co mogłoby zadziałać dla wszystkich. Spróbuj tego, co zasugerowałem i zobacz, co dla ciebie działa. Może nawet znajdziesz inne sposoby, aby w subtelny sposób wyrazić swoją obecność. Będę wdzięczny za Twoją opinię, jeśli znajdziesz coś, o czym nie wspomniałem, a co działa dla Ciebie. Powodzenia!

Jestem dość cicha na nogach, do tego stopnia, że w miękkich butach robię mniej hałasu krokami niż klucze w kieszeni. W połączeniu z byciem wysokim, łatwo jest zakradać się do ludzi, nie mając zamiaru potem nad nimi stać. Noszenie butów z twardszymi podeszwami pomaga, podobnie jak wyjmowanie kluczy, gdy zbliżam się do drzwi (laboratoryjnych/biurowych), nawet jeśli wiem, że są odblokowane. Możliwe jest nawet lekkie stuknięcie drzwiami o klamkę przed ich otwarciem - jeśli drzwi są otwarte. Są to naturalne odgłosy, które wskazują na to, że się zbliżasz; pukanie do drzwi może być sporym zaskoczeniem, jeśli ktoś się koncentruje, a ty tak naprawdę nie chcesz .

Pozdrowienie kogoś z dalszej odległości i łagodniejszym głosem niż wydaje się to normalne jest również łatwym sposobem na bycie niewzruszonym. Przy zdenerwowanych ludziach nawet to powinno być zrobione w dobrym momencie, a nie (na przykład) podczas wlewania wrzątku do herbaty lub składania czegoś delikatnego. Musisz więc być świadomy tego, co się dzieje. Cicha pierwsza sylaba przed główną częścią powitania (“Ah, hello”) może być przydatna w niektórych przypadkach.

Słuchawki na nerwowych ludzi nie są dobrym połączeniem. Wtedy pomaga nie zbliżyć się zbytnio przed wejściem do ich peryferyjnego widzenia - co może być dość wąskie pole, jeśli koncentrują się na czymś na biurku przed nimi.

Nie mówię, że tłum ludzi lub pełzanie na nich, ale jeśli spróbujesz dać im znać, że jesteś tam o tempo dalej niż obecnie, to będzie dużo pomóc. Nawet wtedy niektórzy ludzie w niektórych sytuacjach zawsze będą zaskoczeni.

Reakcja startowa jest odruchem, sposobem na przygotowanie mózgu do obrony przed podkradaniem się do ciebie zagrożenia. Ludzie zaskakują się, gdy 1. nie zdają sobie sprawy, że Ty tam jesteś i 2. nagle wydają dźwięk 3. w stosunkowo bliskiej odległości. Wyeliminowanie jednego z tych trzech czynników powinno rozwiązać Twój problem.

W wielu przypadkach pierwszy z nich jest najłatwiejszy do rozwiązania. Podejdź do nich pod innym kątem, który umieszcza Cię obok lub przed nimi, a nie za nimi. Dźwięk nie wystraszy kogoś, jeśli będzie widział głośnik. Nagłe ześlizgnięcie się w czyjeś widzenie peryferyjne z bliskiej odległości _może być jednak zaskakujące, więc postaraj się, aby ktoś Cię widział, gdy jesteś jeszcze 2-3 ramiona dalej. Nawet widzenie Twojego cienia lub odbicia może być dla nich wystarczające, aby podświadomie wykryć Twoją obecność i być mniej skłonnym do wystukiwania.

W przypadku drugiego czynnika warto zauważyć, że ktoś jest mniej skłonny do wystukiwania, jeśli dźwięk, który wydajesz, jest od razu poprzedzony cichszym dźwiękiem (to znaczy, że jest mniejszy kontrast między Twoimi wypowiedziami a poziomem hałasu w tle). W środowisku pracy można to często osiągnąć poprzez delikatne pukanie do drzwi/ściany/biurka. Odniosłem przyzwoity sukces, trzymając kilka monet w tej samej kieszeni co klucze. Wydają one na tyle dużo dźwięków, że jestem wykrywalny na 6-10 kroków, ale nie na tyle głośno, aby być irytującym. Mój były menadżer nosił twarde buty i rozwinął dość wyraźny sposób podejścia. Trudno to opisać, ale kiedy podszedł do ciebie i przestał chodzić, jego ostatni krok z każdą nogą był całkowicie płaskostopie (zamiast uderzyć piętą - pierwszy). Wydawał miękki dźwięk clomp clomp, który był głośniejszy niż normalny szum w tle przechodzących ludzi, ale nie tak głośny, by można go było usłyszeć poza bezpośrednim otoczeniem. Wszystko, co możesz zrobić, aby wytworzyć małą ilość szumu w miarę zbliżania się, będzie działać. Weź ze sobą chowany długopis i kliknij przycisk na nim podczas spaceru. Załóż biżuterię lub smycz identyfikacyjną, która dżongluje trochę podczas ruchu.

W przypadku trzeciego czynnika, pamiętaj, że odruch startowy polega na reagowaniu na niebezpieczeństwo. Mówienie, gdy jesteś w zasięgu ręki, prawdopodobnie wystraszyłoby kogoś, ale mówienie z tą samą głośnością w odległości 6-8 stóp jest znacznie mniej zaskakujące (prawdopodobnie dlatego, że jesteś na tyle daleko, że mózg nie uważa cię za bezpośrednie zagrożenie). Jeśli jesteś zmuszony podejść do kogoś od tyłu, mów do niego od drzwi, zamiast iść aż do niego. Nawet jeśli nadal będziesz ich zaskakiwać, mniej prawdopodobne jest, że wywołasz odruch przesterkowy.

Bądź czujny na ludzi, którzy celowo stawiają się w sytuacjach, w których łatwo przestraszyć. Na przykład, kogoś, kto stoi twarzą do rogu i pracuje z włączonymi słuchawkami, lub kogoś, kto jest pochłonięty filmem z włączoną głośnością. Będziesz musiał zrobić dla nich podwójny wysiłek.