Czy dopuszczalne jest publiczne naruszanie manier przy stole z powodu mojej niepełnosprawności?

Czy można publicznie naruszać maniery przy stole? Oczywiście, że możesz. Każdy może. W rzeczywistości, dopóki ktoś się ich nie nauczy, jest prawdopodobne, że będzie je naruszał nieumyślnie.

Stołowe maniery to skodyfikowane oczekiwania wobec zachowania, zwykle uważane za część “grzecznego społeczeństwa”. Jest to wzajemne oczekiwanie. Nie można przeciwstawiać się czyimś złym manierom, jeśli samemu nie zachowujesz się grzecznie. Oczekiwanie od kogoś czegoś, czego nie jest w stanie zrobić, jest niewiarygodnym naruszeniem manier. Z tego powodu istnieje oczekiwanie, że ludzie będą rozsądnie dostosowywać się do różnic między ludźmi.

Podczas gdy możesz naruszać skodyfikowane oczekiwania dotyczące manier przy stole, ponieważ nie jesteś w stanie spełnić tego standardu i rozsądnie dostosowywać się do Twoich wstrząsów (wybór potraw, które są łatwiejsze do zjedzenia, napiwki dodatkowe, gdy robisz bałagan), dobre maniery nakazują, że niestosowanie się do konkretnych oczekiwań dotyczących dobrego jedzenia powinno być traktowane jako nie problem.

Tak. W rzeczywistości “maniery przy stole” są kwestią okoliczności, jak powinien to powiedzieć każdy, kto ma doświadczenie w etykiecie.

Nie jest fizycznie możliwe, abyś dostosował się do mojego sposobu jedzenia, więc byłbym zobowiązany albo dostosować się do twojego, albo grzecznie zignorować twój, w zależności od specyfiki sprawy. Dla każdego, kto znajduje się poza obrębem twojego stołu, robienie miny lub mówienie czegokolwiek byłoby szczytem niegrzeczności, szczególnie jeśli dzielisz posiłek z kimś, komu nie przeszkadza twoje zachowanie.

Szczerze mówiąc, nie brzmi to tak, jakby tworzyło spektakl, nawet na małą skalę. Wątpię, żebym zauważył, gdybym siedział 3 stopy od Ciebie przy innym stole, chyba że byłbym wścibskim sąsiadem, a wtedy każde wykroczenie, które mógłbym poczuć, byłoby naprawdę na mnie, a nie na Ciebie.

“Stołowe maniery” to tylko jeden mały podzbiór ogólnych “dobrych manier”. Cechą charakterystyczną dobrych manier jest cierpliwość i szacunek oraz chęć zapewnienia innym wygody w Twojej obecności.

Ktoś wykazujący się dobrymi manierami nie skomentuje na przykład Twojej niepełnosprawności _bez względu na to, że sam ją wychowałeś. On może wydawać się nawet nie zauważać twój drżenie lub twój use twój ręki podczas jedzenia, i naprawdę traktowałby ciebie jak każdy inny stołowy towarzysz.

• Znajdź podobieństwa, zanim zaczniesz myśleć o różnicach.
• Nie zakładaj, że postrzega swoją niepełnosprawność jako tragedię.
• Zapytaj, czy potrzebuje pomocy przed jej udzieleniem.

i różnych innych. Wiele z nich to po prostu zdrowy rozsądek dla kogoś, kto ma dobre maniery.

Rzecz w tym, że każdy, kto wydaje się obrażony twoimi “manierami przy stole”, sam wykazuje ogólny brak “dobrych manier”. Prawdopodobnie ironia przejdzie im przez głowę; mimo to, nie ma powodu, dla którego sam nie powinieneś być grzeczny. Jeśli zajdzie taka potrzeba, podaj krótkie wyjaśnienie, może coś w stylu:

Przepraszam, mam drżenie neurologiczne i nie mogę trzymać stałego widelca, gdy jem.

Nigdy nie powinieneś czuć się tak, jakbyś sam zrobił coś złego, ponieważ to właśnie ich brak dobrych manier jest problemem. Po prostu rekompensujesz to, pomagając im poczuć się bardziej swobodnie.

Mam bliskiego członka rodziny, który miał ten problem (dopóki nie dostał stymulatora mózgu, co jest zupełnie inną historią…). Najgorsze były kubki po kawie, zwłaszcza gdy drżenie zrobiło się tak duże, że zawartość zaczęła lecieć.

Sądząc po tym, że i tak masz pełne ręce roboty z innymi problemami, a maniery czy wrażenie, które pozostawiasz, powinny być najmniejszym z twoich zmartwień. Z tego doświadczenia wiem, że dla ludzi wokół ciebie jest to bardzo oczywiste, co się dzieje. To nie jest tak, że spotykasz się z buntownikiem lub kimś, kto nie nauczył się manier. Nikt bez tej niepełnosprawności nie próbowałby spożywać jedzenia w ten sposób. Tzn. nie pomylisz się, powiedzmy, z nastolatkiem, który robi to w ten sposób z przekory.

Jeśli chcesz, aby było to jeszcze bardziej jasne, to moim zdaniem najwięcej mógłbyś zrobić, aby utrzymać rest maniery (nie związane z twoimi rękami) w dobrych warunkach pracy. Tzn. dobra pozycja ciała, odpowiednie dźwięki żucia, używanie właściwych narzędzi we właściwym czasie, i tak dalej.

Oczywiście, jeśli Twoje drżenie jest w ogóle związane z napięciem ciała, skoncentruj się na relaksie - zwłaszcza na tym, co inni mogą o Tobie myśleć. Jeśli źle myślą o kimś, kto ma mimowolne, cielesne kalectwo, to nie chcesz tak bardzo przejmować się jego opinią, jak sądzę.

Inni już udzielili wyczerpujących odpowiedzi, ale i tak będę ważył.

Zawsze byłem raczej stronniczy wobec frazy

“Ci, którzy mają znaczenie, nie będą mieli nic przeciwko, a ci, którzy mają znaczenie, nie mają”

Ostatecznie nakrycia stołowe mogą być lekceważone tak bardzo lub mało, jak chcesz, to tylko konwencja, taka, która przychodzi po własnych potrzebach. Rób, co możesz, ignoruj to, czego nie możesz. Jeśli musisz upuścić naczynia i użyć rąk, zrób to pewnie.

Jeśli jednak chcesz, aby Twoje zachowanie wyglądało na bardziej zadbane, wówczas podejmowanie widocznych kroków, takich jak używanie serwetki na kolanach / wkładanie jej do kołnierzyka, sprawi, że Twoje zachowanie będzie wyglądało na bardziej sumienne, a jeśli będziesz jadł z kimś, kto wcześniej nie był świadomy Twoich potrzeb, możesz skorzystać z możliwości powiedzenia czegoś w stylu

“Przepraszam za używanie palców, moje ręce mają tendencję do potrząsania się zbyt mocno jak na widelec”

Zauważ, że to sformułowanie nie jest przeprosinami. Nie próbowałabym nawet przepraszać, gdybyś musiała się tłumaczyć. Nie ma w tym wstydu i nie ma czego bronić.

Powiedziałbym, że absolutnie. Takie maniery są małymi regułami społecznymi i nie mają wpływu na nikogo oprócz siebie. Rzeczy takie jak łokcie na stole, używanie telefonów przy stole, jedzenie rękoma, itp. Większość ludzi nie będzie się troszczyć, a ludzie, którzy będą się troszczyć mogą nie być tymi, których chcesz uspokoić, jeśli to ma sens.

Poszedłeś do tej restauracji i zapłaciłeś dobre pieniądze za posiłek, a niepełnosprawność uniemożliwia ci nadążanie za drobnymi konstrukcjami społecznymi. Zasługujesz na to, aby cieszyć się tym posiłkiem tak samo jak wszyscy inni, i nie ma znaczenia, w jaki sposób musisz wykonać tę pracę.

Jeśli ktoś cię skomentuje lub skrytykuje, cóż, mogę polecić dwa słowa i gest ręką, który sprawi, że będą pamiętać o swoich własnych manierach…

Maniery są ostatecznie kwestią ochrony prawa niektórych ludzi do tego, by nie przeszkadzały im inne osoby. W skali praw człowieka, ważę maniery jako dość niski priorytet. To, co wydaje się mieć znacznie wyższy priorytet, to prawo każdego z nas do pełnego uczestnictwa w życiu.

Być może można to wyjaśnić, rozważając, czego chcieliby Państwo od innych w podobnej sytuacji… Weź pod uwagę osobę z trudnościami w oddychaniu, która sprawia, że jedzenie jest nieco głośniejsze niż większość. Nie za bardzo, ale z większym trzaskiem warg i sporadycznym chrząknięciem. Czy chciałbyś, żeby ta osoba mogła wychodzić i jeść publicznie, rozumiejąc, że gdyby kiedyś usiadła obok ciebie, to mogłoby to być rozpraszające? A może chciałbyś, aby nie wchodzili do publicznych restauracji i nie ryzykowali, że będą ci przeszkadzać?

Mam nadzieję, że uznasz to za drobną sprawę i będziesz chciał, aby ta osoba mogła cieszyć się restauracją jak każdy inny. Jeśli tak, weź pod uwagę, że to co opisujesz jest jeszcze mniej rozpraszające niż to. Jest tylko kilka rodzajów osób, które miałyby kłopoty z powodu drżenia podczas jedzenia palcami… Te z niską empatią lub niską zdolnością umysłową, które jeszcze nie rozumieją kruchości naszej ludzkiej kondycji. I tych z ekstremalnym egoizmem, którzy czują, że ich pragnienie określonego rodzaju zazdrości podczas jedzenia powinno przeważać nad zdolnością innej osoby do swobodnego i normalnego życia.

Joning innych ludzi tutaj, powiedziałbym, że robisz to, co musisz zrobić, aby cieszyć się swoim posiłkiem.

Jednakże, chciałbym zaoferować twist: można użyć kawałek chleba, jak sugerowano powyżej, lub nawet serwetkę, jak pomóc sobie trzymać się sałatki.

Pokaże to każdemu, kto zauważy, że nie chwytasz jedzenia palcami - oczywiście włożyłeś w to jakąś myśl.

Oczywiście, wyrażanie jakiejkolwiek opinii na temat trudności, z jakimi borykają się Twoi koledzy, jest samo w sobie szczytem nieczystości, jak zauważono w innych odpowiedziach. Ale użycie innego narzędzia, by pomóc sobie samemu, pomogłoby twoim kolegom uniknąć takiej niegrzeczności.

Tak więc, wiele odpowiedzi dotyczy twojej specyficznej sytuacji, pomyślałem, że podejdę do niej z ogólnego stanowiska.

Czy możesz ignorować dobre maniery z powodu niepełnosprawności? Prawdziwa odpowiedź brzmi: nie, ale z zastrzeżeniem, że te dobre maniery to umowa społeczna, przeznaczona na konkretną okoliczność, czas i miejsce.

Użyjmy innego przykładu. Czy tutaj na Florydzie uważa się za dość kiepskie maniery trzymanie drzwi do czyjegoś domu lub firmy otwartych, jeśli następna wchodząca osoba nie robi tego natychmiast. Inne części kraju uznałyby to za dziwne. Ale powodem tego jest to, że jest tu gorąco i wilgotno. Jeśli płacisz rachunek za prąd na 350 dolarów, nie chcesz, aby ktoś stał z szeroko otwartymi drzwiami przez kilka chwil. Chcesz, aby drzwi były otwarte i zamknięte.

Innym przykładem może być modlitwa. Grzecznie jest stanąć do modlitwy, gdy wszyscy inni są, nawet jeśli nie wierzysz. Ale nikt nie oczekuje, że ktoś na wózku inwalidzkim będzie stał.

Jednak zdarzają się sytuacje, w których osoby niepełnosprawne stanowią “problem manieralny”. Na przykład, za niegrzeczne uważa się słuchanie laptopa tak głośno, że przeszkadza on osobom z otoczenia. Nadal byłoby niegrzeczne, nawet jeśli słuchacz używałby większej głośności z powodu problemów ze słuchem.

Podobnie, za niegrzeczne uważa się krzyczeć w restauracji. I nadal byłoby niegrzeczne, nawet jeśli krzyczałbyś na kogoś, kto ma problemy ze słuchem.

Kluczem do dobrych manier jest pamiętanie o swoim wpływie na otoczenie. Jeśli wpływ jest niewielki lub żaden, to łamanie “zasady dobrych manier” po prostu nie ma znaczenia, jeśli robisz to dlatego, że jesteś niepełnosprawny. Jeśli łamiesz zasadę tylko dlatego, że jesteś leniwy, to wtedy jest ona uważana za niegrzeczną.

Jeśli jednak wpływ na innych jest duży, to prawdopodobnie nadal jest uważany za niegrzeczny.

Ostatecznie, twój komfort z manierami przy stole jest twoją własną decyzją. Czy możesz naruszać maniery przy stole w miejscach publicznych z powodu swojej niepełnosprawności? Tak. Możesz je naruszać nawet bez niepełnosprawności. Nie ma przeciwko temu prawa.

Jeśli obawiasz się, że właściciel restauracji wyrzuci Cię z domu, porozmawiaj z nim. Oni to docenią.

Jeśli martwisz się spojrzeniami obcych ludzi na boki, nie mogę zapewnić, że widzenie, jak jesz rękami, nikomu nie będzie przeszkadzało. Pewnie niektórym będzie przeszkadzało. Ale znasz swoje powody. Jeśli obcy nie ma nic lepszego do roboty niż mieszkanie przy normalnym wyglądzie osoby stojącej obok, która wydaje się pomagać sobie rękami, pozwól jej zamieszkać przy tym.

Myślę o innym podejściu:

Użyj dedykowanego narzędzia (jak niektóre szczypce cukrowe)

Cóż, jestem typowym starszym dużym białym człowiekiem (nie azjatyckim i nic azjatyckiego o mnie), ale ja po prostu lubię używać pałeczek do jedzenia. Zabieram ze sobą moje pałeczki, idę do restauracji (lub w ogóle), zamawiam, kroję mięso widelcem i nożem na małe kawałki, jem zupę z łyżką i jem posiłek głównie z pałeczkami, czasami przechodzę na widelce/nóż jako wygodne dla mnie. (Jem w ten sposób nie tylko rosół, ale także ziemniaki, spaghetty, steki, kiełbaski, ogórek, groch, marchew, sałatkę, cebulę… nazywasz to, po prostu pokrojone na jeden kęs)

Mogę uzyskać czasem ciekawy wygląd (tak, to JEST niezwykłe), ale nie dostałem negatywnej reakcji w całym moim życiu.

Mogę sobie wyobrazić, że chopstics są trudne w obsłudze dla Ciebie, ale posiadanie czegoś w rodzaju (oversized?) sugar szczypce może też zadziałać dla Ciebie - możesz dać mu wiele prób złapania kawałka, a kiedy się uda dać mu twardy chwyt, więc nie spadnie. Twoje narzędzie może mieć małe “zęby” na końcu, aby jeszcze lepiej trzymać jedzenie. Możesz kupić coś w sklepie, lub mieć to w zwyczaju, możesz mieć na to ładny futerał i bez żadnego wyjaśnienia będziesz wyglądać jak ktoś trochę ekstrawagancki, ale akceptowalny dla prawie każdego. A jeśli ktoś zapyta, dlaczego nie używasz tylko zwykłej kombinacji widelca i noża, możesz wytłumaczyć, że schorzenie utrudnia Ci jedzenie gołymi rękoma, co nie jest tak “przyjemne zarówno dla Ciebie jak i dla innych”, jak użycie mało nietypowego narzędzia.

Edit: jak skomentował @Lord Farquaad, pytanie brzmi, czy dopuszczalne jest naruszanie manier przy stole i jak wiele innych osób odpowiedziało, to jest w porządku, jeśli to konieczne, ale lepiej powiedzieć jakoś, że naruszasz je z powodu chorób, a nie dlatego, że “po prostu ignorujesz/nie wiesz/nie nauczyłeś się ich”.

Chciałem zasugerować, jak zmienić “naruszając je z zapowiedzianym dobrym powodem”, aby “nie naruszać ich przecież, po prostu być ekscentrycznym”, myśląc nieszablonowo i znajdując alternatywne podejścia, jeśli to możliwe i wygodne.

I podzielić się moim doświadczeniem, że używanie czegoś innego, niż zwykła łyżka + widelec+nóż jest zwykle akceptowane jako “nie naruszanie” w normalnych warunkach (cóż, kolacja z królową Anglii jest innym przypadkiem).

Kiedy zamawiasz posiłek, poproś serwer o dodatkowe serwetki, mówiąc coś w stylu:

Przepraszam, ale mam problem z rękami, które utrudniają mi schludne jedzenie, czy mogę mieć jakieś dodatkowe serwetki?

To pozwala serwerowi, i ogólnie personelowi, przez ekstrapolację, wiedzieć, że istnieje współczujący powód, dla którego jesz inaczej.

(Będziesz musiał wymyślić inną małą prośbę, jeśli jesteś w restauracji, która ma dozownik serwetek przy każdym stole. Być może kilka kromek chleba, aby pomóc w utrzymaniu jedzenia, jak sugeruje inna odpowiedź. Możesz również poprosić serwer o sugestie dotyczące tego, jakie potrawy najłatwiej jest zjeść niestabilnymi rękoma. “Czy ta kanapka jest łatwa do schludnego jedzenia? Mam pewne problemy z rękami”)

Przekształca Cię to z “dziwnej osoby łamiącej normy społeczne i być może robiącej coś uciążliwego lub niebezpiecznego” na “osobę niepełnosprawną, którą powinniśmy przynajmniej udawać, że ją akceptujemy”

Źródło rad: wyblakłe wspomnienie kogoś, kto przyprowadził niepełnosprawne dziecko, gdy pracowałem w gastronomii.

Dodano:

Wczorajszej nocy miałem wypadek, który mógł dostarczyć mi dodatkowych wskazówek.

W mojej okolicy biblioteki publiczne są szeroko wykorzystywane jako miejsca pracy społecznej - ludzie przychodzą z laptopami i telefonami i korzystają z darmowego WiFi, klimatyzacji, wygodnych toalet, itp. Jak kawiarnia bez kawy.

Współpracowałem z przyjacielem z problemami natury fizycznej; siedziałem na krześle, a on leżał na dywanie z nogami na krześle. Wpadł do mnie bibliotekarz i powiedział mu, że krzesła są do siedzenia i że musi zmienić pozycję. Zanim on odpowiedział, powiedziałam mu po prostu “ma złe plecy”, a bibliotekarz po cichu powiedział “oh” i odszedł.

Wystarczyło przedstawić to jako problem związany z niepełnosprawnością, żeby zdjąć z niego presję.

Czy należy to robić publicznie, czy nie powinienem nic jeść, chyba że mogę to zrobić rozsądnie grzecznie?

Nie widzę w tym żadnego problemu. Na pewno nie są to maniery obiadowe Royalty, ale nie jest to obraźliwe ani niegrzeczne robić to publicznie.

Jednakże… nie ma tu potrzeby naruszać manier… Właściwą i praktyczną rzeczą do zrobienia byłoby **użycie noża Jeśli jesteś w restauracji, na pewno możesz o niego poprosić, albo dobrze, że możesz przynieść go z domu.

Wtedy możesz użyć noża w podobny sposób, jak palcami lub serwetką (jak sugeruje inna odpowiedź). Nie musisz obchodzić się z nożem jak z chirurgiem, po prostu użyj go, aby popchnąć sałatkę do widelca, aby móc ją łatwo uszczypnąć.

W ten sposób nie będziesz musiał używać do tego palców, wykazywać dobrych manier i móc cieszyć się posiłkiem bez obaw.

Od kiedy protokół dobrego zachowania powinien stać na przeszkodzie podstawowej funkcji człowieka: jedzenia? Maniery to wytyczne, a nie twarde i szybkie zasady. Dzieci płaczą podczas kazań, a ludzie kichają do opery. Dla OP jest to dość delikatne z waszego punktu widzenia, aby uważać na kelnerów, a jeszcze bardziej delikatne, aby uważać na kolegów z pracy. Jednak wasze odchylenie od norm jest z opisu minimalne. Nie robisz czegoś, co zostałoby uznane za odrażające. Myślę, że twoje obawy podczas jedzenia jest źle usytuowany, i należy skupić się na posiłku i firmy. Zasady etykiety są wytycznymi, a nie wyryte w skalnej tabliczce. Ciesz się swoim posiłkiem, swoim towarzystwem i tolerancją otaczającego Cię świata.

Jedyne narzędzie pomocy, które potrzebujesz, już masz, i leży między uszami.