Jak grzecznie poprosić, żebyśmy nie jedli lunchu w moim pierwszym dniu w nowej pracy?

Uitstellen.

Plan de viering voordat je vrienden dat doen, tot een datum waarop je geld hebt, bij voorkeur payday om het doel, de betekenis en de opwinding van de viering te behouden.

Laten we gaan vieren op mijn eerste payday, het zal geweldig zijn!

Als vriend zou ik dat respecteren en ik denk dat je vrienden dat ook zullen respecteren, een leuk extra gebaar om de boodschap kracht bij te zetten en je waardering uit te spreken voor hun steun zou zijn om ook iets voor hen te eten mee te nemen, dat zou kunnen betekenen dat je de lekkerste broodjes maakt of iets wat je voorraadkast en je kennis van je vrienden toelaat. Neem notities op met een persoonlijk tintje en overhandig ze vroeg.

“Bedankt voor alle steun, samenwerken wordt geweldig!”

Of iets persoonlijker, je kent ze beter. Als je vrienden het type mensen zijn die zich niet ongemakkelijk voelen bij het eten in voldoende openbare ruimtes zou je een picknickmand kunnen maken, en dat zou nog steeds cool zijn.

Hoewel, gezien het type vriendschap dat je beschreven hebt, ze je morgen misschien toch mee uit willen nemen, maar wie weet of ze het je zouden vertellen, neem de mand niet mee als dat het geval is om een ongewenst rimpeleffect te voorkomen, je hebt nu al laten zien dat je geen last wilt zijn en je bent bereid om hun aardige gebaren te beantwoorden**.

Een respectabele manier om met lunchtijd om te gaan als ze je toch al meenemen, zou zijn om ze gezelschap te houden**, iets goedkoops te eten en als je toevallig niet tevreden bent, nou ja, je hebt nog steeds je broodje voor je klaarliggen.

Veel succes met je gevoelige situatie en gefeliciteerd met de nieuwe baan!

Bądź szczery.

Po prostu powiedz im, że nie możesz sobie na to pozwolić.** Jeśli są twoimi przyjaciółmi, to zrozumieją.

Mogą zaoferować ci leczenie lub odroczenie, lub możesz dojść do innego rozwiązania, jak zaoferowanie im zwrotu pieniędzy. Jakkolwiek sytuacja zostanie rozwiązana, ważne jest, abyś im o tym powiedział, ponieważ może to mieć wpływ na inne ustalenia, które mogą chcieć poczynić.

Lepiej być uczciwym i odmówić komuś, jeśli zaproponuje zapłatę (lub dojdzie do jakiegoś porozumienia), niż próbować pominąć imprezę i nie oferować żadnych wyjaśnień lub wymyślać jakieś kiepskie wymówki (które mogą bardziej zaszkodzić przyjaźni niż być uczciwym, nawet kosztem jakiejś możliwej krótkoterminowej dziwactwa).

Wybierz jednego przyjaciela, tego, z którym jesteś najbliżej, i wyślij e-mail/tekst/ cokolwiek:

Hej, mogę prosić o pożyczkę gotówki? Jestem kompletnie wyczerpany przeprowadzką i wszystkim, i wiem, że to taka tradycja wychodzić na lunch pierwszego dnia i po prostu go nie mam - karta kredytowa też jest pełna. Oddam ci pieniądze w pierwszym dniu wypłaty.

Przyjaciel może odpowiedzieć “hej, jesteś dobry, pokryjemy to” lub może pożyczyć ci 20 dolarów. Tak czy inaczej, jesteście pokryci. I nikt inny nigdy nie musi wiedzieć.

Ponieważ są to twoi przyjaciele, zapytaj tylko jednego z nich lub grupę, czy może pożyczyć ci pieniądze na lunch. To pokazuje, że jesteś gotów zapłacić i nie tylko zakładasz, że oni zapłacą za ciebie, ale dajesz im znać, że nie masz teraz pieniędzy.

• Hej! Chodźmy na lunch! -
• Właściwie to nie mam w tej chwili żadnej gotówki i przyniosłem lunch. Gdyby któryś z was mógł pożyczyć mi trochę do dnia wypłaty, chętnie bym poszedł. Ewentualnie odłóżcie uroczystość do dnia zapłaty, a ja dla odmiany poczęstuję Was chłopaki -

Prośba o krótkoterminowe pożyczki w małych kwotach jest całkiem normalna, tym bardziej, że jest to coś takiego, gdzie mieliście inny plan, który nie wymagałby pożyczki. Szanse są, bazując na wcześniejszych doświadczeniach, z którymi się zetknąłeś, powiedzą ci, żebyś się nie martwił, że płacą i sytuacja zostanie rozwiązana. Następnie najprawdopodobniej jeden z nich wyłapuje pieniądze i spłaca je z powrotem.

Moje założenie jest takie, że nie masz nic przeciwko wydawaniu pieniędzy na lunch jako ogólnej zasady, po prostu nie masz w tej chwili gotówki. Chęć ograniczenia błahych wydatków (z pewnością wolę nie jeść lunchu w restauracji każdego dnia) byłaby inną kwestią.