Jak powiedzieć mojej GF jestem gotów jej słuchać, ale pozostawiając jej opcję, aby powiedzieć nie?

Jak mogę jej powiedzieć, że jestem gotów jej wysłuchać, jeśli będzie chciała porozmawiać?

Zrobiłeś już coś bardzo ważnego: “Wszystko, co mogłem wymyślić, to przytulić ją i pocałować.” Pokazałeś jej, że ci zależy. Ale słowa nie pomogły…

Czasami cisza jest o wiele potężniejsza niż słowa. Dodaj obecność jego ukochanej (ty). Bądź miły. Zachowuj się “normalnie”. Stwórz “ciepłą / przyjazną” atmosferę (tzn. unikaj sensownych tematów, jeśli musisz mówić, mów mniej, szanuj jej milczenie, zrób kolację, zrób cokolwiek, co zapewni Tobie i/lub jej zajęcie. Coś lekkiego, nie tak ważnego, “rutynowego”, itp.)

Rób wszystko, żeby czuła, że jesteś tu dla niej, ale nie zawracasz jej głowy. Jest to pierwszy krok “mówiący” jej, że jesteś tu, aby ją wspierać.

Posługując się obrazem, jesteś drewnianym słupem, który widzi i którego może się trzymać, jesteś krzesłem, na którym może usiąść i odpocząć. Pokaż, że jesteś tutaj i chcesz pomóc. Nie mów tego słowami, dopóki nie jest to konieczne lub jeśli czujesz, że jest to potrzebne/mile widziane. Istoty ludzkie zazwyczaj wolą rozmawiać, kiedy nie są zestresowane/wkurzone/smutne itp. Poczekaj, aż poczujesz, że jest bardziej zrelaksowana.

Jeśli naprawdę musisz użyć słów, poczekałbym, aż skończymy jakieś przypadkowe zadanie, usiądź na kanapie i powiedz coś w stylu: “wow, wykonaliśmy dobrą robotę. Powinniśmy zrobić sobie kilka minut przerwy zanim zrobimy X/Y/Z. Usiądź ze mną [jakieś miłosne słowo tutaj]? chcesz o czymś porozmawiać?”.

Jeśli ona jest chętna do rozmowy z tobą, będzie wiedziała, że jesteś otwarty, aby jej wysłuchać. Jeśli ona tylko się przytula lub nic nie mówi, cóż, wie, że jesteś, ale nie chce rozmawiać. To kolejny język ciała.

Żałoba

Jest to poczucie straty, które trwa latami. Nie ma szans na poprawę, chodzi o przepracowanie swoich uczuć i stanie się inną osobą.

Kluczową kwestią jest okazanie wsparcia, emocjonalnego współczucia i empatii, odczuwanie smutku i współpraca z osobą, która pogodziła się ze stratą.

To jest jak utrata ręki lub nogi. Część tego, kim jesteś, odeszła i wiesz, że już nigdy nie wróci. W sferze emocjonalnej ważne jest, aby uznać swoje uczucia i pozwolić, aby proces odpuszczania i żałoby miał miejsce.

Istnieje wiele książek i pomocy, które pomogą Ci zrozumieć sytuację i co jest właściwe https://www.helpguide.org/articles/grief/coping-with-grief-and-loss.htm

Po prostu, już to masz:

Jedyne co mogłem wymyślić to przytulić ją i pocałować, a te kilka słów, które powiedziałem nie pomogły jej aż tak bardzo.

Nuh-uh. Nie masz prawa mówić, że to nie pomogło - bo tak będzie. To, że ona nie wygląda jakby wszystko było w porządku i nie prowadzi swojego dnia normalnie, nie oznacza, że to nie pomogło.

W takich chwilach, kiedy ona się zmaga i potrzebuje pomocy, ona ją otrzymuje. Pokazujesz wsparcie, towarzystwo, będąc tam i oferując jej to na jej warunkach. Nie topisz jej w tym, co mogę ci powiedzieć, że nie jest pomocne, więc zrelaksuj się - już robisz to, co możesz.

Chciałem dać jej znać, że jestem przy niej, jeśli chce porozmawiać o matce lub o swoich uczuciach, ale nie chciałem, żeby czuła się tak, jakbym ją zmuszał do rozmowy o tym.

I tak masz - ona wie, że jesteś przy niej, jeśli będzie chciała o tym z Tobą porozmawiać, zrobi to. Może to zająć trochę czasu, albo rozmowa, która jest istotna i wyjdzie na jaw, kto wie - ale jeśli będzie chciała, to to zrobi. Nie ma w tym żadnego przymuszania, więc nie martw się o to.

Byłam w podobnej sytuacji, kiedy straciłam mojego Ojca, gdy byłam w wieku 20 lat - poradziłam sobie z tym płacząc przez cały pogrzeb, absolutnie wypychając się po nim i pijąc butelkę wina, rzucając się w około 3 miesiące intensywnej pracy, zanim w końcu pozwoliłam sobie wrócić do normalności. Rozmawiałam o tym z wieloletnią przyjaciółką i z nikim innym - ale tego właśnie potrzebowałam, tak sobie z tym poradziłam i tyle.

Ale pamiętaj, każdy radzi sobie z żałobą na swój własny sposób - niektórzy lubią żyć dalej i zatracać się w pracy, inni są pełni żalu i smutku przez wiele miesięcy - każdy ma swój własny sposób. Może być tak, że ona nie chce o tym rozmawiać i ma prawo tak się czuć, jeśli za rok nie będzie inaczej, ale będzie “w porządku”, nie ma powodu, aby naciskać, ale możesz jej przypomnieć, że nadal jesteś przy niej, jeśli poczuje, że zmieni zdanie.

Kontynuuj tak jak do tej pory i po prostu bądź przy niej. Daj jej komfort i towarzystwo, którego potrzebuje, kiedy tylko możesz. To wciąż jest dla niej świeże i surowe, daj jej czas i daj jej szansę.

Odpowiedź dosłowna

Jak mogę jej powiedzieć, że jestem gotów jej wysłuchać, jeśli chce porozmawiać o swojej matce, ale pozostawić jej możliwość powiedzenia “nie”?

Wybierz moment, kiedy masz zamiar wyjść (najlepiej taki, w którym mógłbyś zostać, ponieważ wyjście jest opcjonalne; np. bieg do sklepu spożywczego zamiast wychodzenia do pracy) i powiedz jej wtedy. Po angielsku, a nie po hiszpańsku, mógłbym powiedzieć

Hej, wychodzę do [cokolwiek]. Nie chcę cię zmuszać do niczego, czego nie chcesz robić, ale chcę, żebyś wiedziała, że jeśli chcesz porozmawiać o swojej matce, jestem tu, żeby cię wysłuchać.

Następnie pocałuj ją w czoło (lub w jakiś inny akt fizycznej czułości, który jest kulturowo i osobiście odpowiedni) i wyjdź.

Jeśli wydaje się chętna do rozmowy, możesz zostać i posłuchać. Ale w ten sposób nie ma już presji. Ona może po prostu pozwolić Ci odejść, jeśli nie chce w danej chwili rozmawiać.

Kiedy wrócisz, nie musisz nic mówić, ale upewnij się, że ponownie wyrazisz fizycznie swoją sympatię (pocałunek, uścisk, cokolwiek poczujesz), a ona będzie wiedziała, że wróciłeś. Może wtedy będzie chciała porozmawiać. Miała trochę czasu na przemyślenie tego. Jeśli jest coś, co chce powiedzieć, jesteś przy niej. Jeśli nie, nadal tam jesteś.

Inne możliwości

Zwróć uwagę na niedrogie rzeczy, które możesz kupić jako przypadkowe prezenty. Ideałem jest coś, co jest fiskalnie tanie, ale dobrze dopasowane do jej zainteresowań. Na przykład, jeśli jest wielką fanką jednorożców, kup jej figurkę jednorożca lub plakat. “Zobaczyłem to i pomyślałem o tobie”. Chodzi o to, aby wyrazić, że ją cenisz. Spędzasz swój czas, kiedy nie jesteś z nią, myśląc o niej.

Jeśli masz jakichś zmarłych krewnych, rozważ odwiedzenie ich grobów. Zapytaj ją, czy chciałaby pójść.

Myślałem ostatnio o [jakimkolwiek krewnym] i chciałbym odwiedzić jego grób w [gdziekolwiek]. Czy chciałabyś pójść ze mną?

Jeśli ona pójdzie z Tobą, możecie położyć kwiaty na grobie lub cokolwiek innego, co jest kulturowo właściwe. Ona może zaproponować zatrzymanie się również przy grobie swojej matki, a ty możesz pójść z nią. To może zadziałać, ponieważ to ty ją obciążasz, więc ona może czuć się bardziej komfortowo obciążając cię z powrotem.

Po tym, odłóż na bok odpowiednie czasy, kiedy oboje jesteście wolni. Zapytaj ją, co chce zrobić z tym czasem. W niektórych przypadkach może chcieć odwiedzić grób matki. Chodzi o to, aby ten czas przeznaczyć na bycie razem, aby nie czuła, że obciąża cię swoją żałobą. A jeśli ona chce oglądać telewizję lub grać w gry wideo, to też jest w porządku. Pozostaw sprawę otwartą, żeby to ona wybierała. Jeśli nic nie wybierze, po prostu spędzaj z nią czas, aż zacznie coś robić. Wtedy pomóż jej w tym.

Możesz również wymyślić kilka anegdot na temat tego krewnego. W ten sposób, jeśli ona się otworzy, zacznie mówić, a potem przestanie, będziesz miał coś, co podtrzyma rozmowę. Postaraj się dopasować do jej emocji. Jeśli opowiada wesołe anegdoty, podziel się własną. Jeśli czuje się winna, spróbuj przytoczyć anegdotę, w której sam zrobiłeś coś podobnego. Podejście brzmi: “Myślę, że każdy ma takie problemy”. Jeśli czuje się przestraszona bez matki, do której może się odwołać, podziel się z nią swoimi życiowymi zmartwieniami (nie o niej).

Jeśli martwi się, że jest dla ciebie ciężarem, poszukaj zadań, w których mogłabyś skorzystać z jej pomocy. Do tradycyjnych dla płci zadań należy gotowanie i sprzątanie. Np. upiecz ciasteczka, które zabierzesz do pracy, aby się nimi podzielić. To może, ale nie musi być odpowiednie w tym przypadku. Nie znam jej, więc nie mogę powiedzieć dokładnie. Ale poszukaj rzeczy, w których jest lepsza od ciebie i postaraj się stworzyć sytuacje, w których wypada ci poprosić ją o pomoc. Powinieneś jednak nadal wykonywać większość pracy, a nie tylko dawać jej dodatkowe zadania.

Rozważ zgłoszenie się gdzieś na ochotnika, aby zrobić coś, co ona uzna za dobro społeczne. Poproś ją, by poszła z Tobą. Grupy kościelne często mogą pomóc w takich sprawach, ale są też grupy niekościelne (np. ekolodzy lub inne sprawy polityczne). Ponownie, powinno to być coś, co będzie dla niej satysfakcjonujące. Ja nie wiem, co to jest, ale mam nadzieję, że ty wiesz. Jeśli nie, rozważ poproszenie jej przyjaciela lub krewnego. Celem jest sprawienie, by poczuła się wartościowa dla świata. By myślała o problemach wykraczających poza jej własne.