Odrzucenie prób odbudowy przyjaźni podejmowanych przez byłego przyjaciela (obecnie skazanego za przestępstwo)

Pamiętaj, że jest to krok, od którego oboje nie możecie się cofnąć. Załóżmy, że za 10 lub 20 lat on będzie chciał się do Ciebie odezwać. Czy nadal będziesz miała mu to za złe? Jeśli nie, to zdecydowane zerwanie więzi może nie być najlepszą decyzją.

Ale powiedzmy, że tak jest. Chcesz już nigdy więcej nie być kojarzony z tym przyjacielem. Myślę, że najskuteczniejszym sposobem na to jest powiedzenie: “Muszę być z tobą szczery. Zostałeś skazany za [x]. Bez względu na okoliczności, uważam to za odrażające i nie mogę przejść obok tego obojętnie. Przykro mi, ale muszę zerwać nasze więzi”.
To mówi mu dlaczego i jakie kroki podejmiesz.

Jeśli to jest to, co chcesz zrobić, przestań czytać tutaj.

Ja jednak postawiłbym sobie wyzwanie, aby być jego przyjacielem. Spróbowałbym poznać jego wersję wydarzeń. Nie wszystkie oskarżenia są niesprawiedliwe (i powiedziałbym, że większość z nich jest sprawiedliwa i właściwa), ale jest wystarczająco dużo anegdot o nadgorliwych prokuratorach i złych obrońcach, że chciałbym to zrobić dla przyjaciela. Zanim wypiszę kogoś z mojego życia, chcę mieć absolutną pewność, że podejmuję właściwą decyzję. Może zdecyduję się wziąć trochę czasu dla siebie, aby przetworzyć te informacje. Mogę zdecydować, że on potrzebuje przyjaciela bardziej niż ostracyzmu. Jest kilka zmiennych, którymi osobiście chciałbym się zająć.

Kiedy ktoś popełnia przestępstwo, jest kara, a potem są konsekwencje. Te dwie rzeczy są bardzo różne.

Karanie jest ograniczone i bez wdawania się w dyskusję na temat tego, czy wyroki są wystarczające, czy zbyt łagodne, najważniejsze jest to, że po zakończeniu kary więzienia lub zapłaceniu grzywny przestępca “spłacił swój dług wobec społeczeństwa” i na tym sprawa się kończy.

Konsekwencje mogą być jednak ciągłe. Każde działanie ma konsekwencje, a te niekoniecznie kończą się wraz z zakończeniem kary. Na przykład (i nie sugeruję, że jest to przestępstwo, za które Twój przyjaciel został skazany) pedofil może odbyć karę i zostać uznany za zresocjalizowanego, ale nakaz sądowy może uniemożliwić mu pracę z dziećmi do końca życia.

Jeśli przestępstwo, za które skazano Twojego byłego przyjaciela jest dla Ciebie odrażające, to zrozumiałe jest, że nie chcesz przebywać w jego otoczeniu. To jest konsekwencja jego czynów i on musi z tym żyć.

Zwracam na to uwagę, ponieważ duża część twoich trudności w powiedzeniu mu tego, co chcesz mu powiedzieć, wynika prawdopodobnie z tego, że odczuwasz pewnego rodzaju winę za to, że nie jesteś w stanie mu “wybaczyć”, ale jeśli szczegóły jego zbrodni wpływają na jakikolwiek poziom, nie masz powodu, aby czuć się winnym z tego powodu. Większość przestępców podlega jakiemuś programowi resocjalizacyjnemu i prawdopodobnie on również został o tym poinformowany.

Ponieważ nie znamy szczegółów jego przestępstwa, a ja nie chcę wysyłać Cię na bezpośrednią konfrontację, która mogłaby być niebezpieczna lub niewskazana, masz możliwość ignorowania / blokowania jego komunikacji. Niektórzy będą twierdzić, że nie jest to rozwiązanie “interpersonalne”, ale myślę, że wysyła ono bardzo jasny “niewerbalny” komunikat.

Ale jeśli musisz odbyć z nim ostateczną rozmowę, to po prostu bądź szczera i uczciwa. Być może powiedz:

Zdałem sobie sprawę z powodu, dla którego się wyprowadziłeś. Doceniam to, że zapłacił Pan teraz cenę za swoje przestępstwo, ale obawiam się, że nie chcę być z Panem kojarzony w wyniku tego przestępstwa. Mam nadzieję, że uda Ci się odmienić swoje życie, ale proszę, abyś więcej się ze mną nie kontaktował.

ale chciałbym mieć sposób, aby stanowczo zerwać z nim więzi następnym razem, gdy wyciągnie rękę, nie będąc przy tym obraźliwym.

Prosisz o niemożliwe. Nie ma powodu, aby ta osoba _ nie_ była obrażana. Wydajesz osobisty osąd na temat ich zachowania i celowo zrywasz z nimi wszelkie kontakty w rezultacie. Nie ma sposobu, aby to ubrać.

Twoje opcje są następujące:

• Po prostu zignoruj jego podejścia. To pozostawia otwarte opcje na wypadek, gdybyś kiedyś w przyszłości zmienił zdanie.
• Wyjaśnij mu, dlaczego nie chcesz mieć z nim dalszego kontaktu, akceptując fakt, że może to być denerwujące.

Biorąc pod uwagę, że Twój były przyjaciel został za coś skazany, i biorąc pod uwagę, że to skazanie jest tym, co Cię niepokoi, miałoby sens, abyś do niego podszedł i szczerze powiedział, skąd pochodzisz.

Słyszałem, że zostałeś skazany za blah? Osobiście uważam, że takie zachowanie jest naganne i wolałbym nie mieć z tobą nic więcej do czynienia.

Powiedziawszy to, najprawdopodobniej miał on dużo czasu, aby przemyśleć i odpokutować swoje czyny. Ponieważ nie jest on (według Twojego opisu) bardzo otwartym typem osoby i był zamknięty przez jakiś czas, istnieje prawdopodobieństwo, że ma bardzo niewielu “przyjaciół”. Stąd, danie mu drugiej szansy może być korzystne dla wszystkich (uwaga, to zależy od tego, jakie przestępstwo popełnił).

Sugerowałbym, żebyś powiedziała wprost, że nie chcesz się z nim więcej spotykać, ale przedstaw to jako “Obecnie interesują mnie inne rzeczy. Naprawdę nie mamy już ze sobą nic wspólnego”. W ten sposób unikniesz rozmowy o prawdziwym problemie, ponieważ jeśli to wyjdzie na jaw, może się to skończyć sytuacją, w której on będzie próbował usprawiedliwić swoje działania, a z Twojego postu jasno wynika, że nie chcesz rozmawiać o działalności przestępczej.

Z mojego doświadczenia wynika, że próba odłożenia trudnej dyskusji na później poprzez powiedzenie, że jesteś zajęta, to po prostu pozostawienie otwartych drzwi dla niego, który powie “a może w takim razie w przyszłym tygodniu?” i skończycie na karuzeli.

Nie mam żadnego doświadczenia z autystycznymi mężczyznami, ale jest tu sporo innych tematów, które wspominają o autyzmie i mogą być dla Ciebie pomocne. Jedna z odpowiedzi w tym temacie - Radzenie sobie z kimś, kto ignoruje moje istnienie - wyjaśnia całkiem sporo na temat sposobu przetwarzania informacji i sugeruje, że pisemna odpowiedź może być bardziej skuteczna niż rozmowa z daną osobą.

Jestem w podobnej sytuacji i zmagałem się z sobą trochę przed zamieszczeniem tej odpowiedzi. Jeśli zabierzesz coś jeszcze z tej odpowiedzi, wiedz, że nie jesteś sam.

Dobry przyjaciel od prawie 20 lat zostaje aresztowany 2 lata temu za… coś dość niewybaczalnego. Podczas oczekiwania na wyrok w sprawie tego aresztowania, zostaje ponownie aresztowany pod koniec zeszłego roku za podobne (nowe) wykroczenia.

Jestem dość rozdarty w tej sprawie.

Z jednej strony, jeśli wszyscy jego przyjaciele go opuszczą, to jaką ma nadzieję na zmianę swojego życia? Z drugiej strony, jego przewinienie było, cóż, jak już powiedziałem, niewybaczalne. Nie ma też żadnych wątpliwości co do jego winy w tej sprawie.

Więc pytanie, które musisz sobie zadać, brzmi: czy czuję potrzebę, aby pomóc uratować tę osobę, czy po prostu zostawić ją na pastwę losu? Bo jeśli ty nie pomożesz, to kto to zrobi? Niekoniecznie jest to zachęta, aby to zrobić: możesz zdecydować, że albo nie warto mu pomagać, albo że to nie jest twoje miejsce, albo że nie warto ryzykować. Ale właśnie o to tu chodzi i zachęcam cię do zastanowienia się nad tym, zanim spiszesz tego człowieka na straty. Nie chcesz chyba usłyszeć za 5 lat, że popełnił samobójstwo i zastanawiać się, czy mogłeś coś zmienić. Nawet jeśli zdecydujesz się spisać tę osobę na straty, przynajmniej wiesz, że należycie rozważyłeś tę sprawę.

Jeśli jesteś w tym punkcie, musisz delikatnie, ale stanowczo powiedzieć tej osobie, że masz nadzieję, że znajdzie pomoc, ale nie jesteś skłonny przejść obok tego wydarzenia.