Powinieneś odbyć z nią kilka bardzo poważnych rozmów na ten temat. Istnieją dwa ogólne tematy, które należy poruszyć:

1. Jak powinieneś się zachowywać, kiedy ona jest zdenerwowana.

Jest to problem, który jest mi dość dobrze znany, ponieważ zarówno moja żona jak i ja mamy tendencję do wpadania w złość, kiedy jesteśmy zestresowani lub zdenerwowani. Jestem bardzo świadomy tego aspektu mojej osobowości, ciężko pracowałem nad tym, aby utrzymać tę reakcję w ryzach i odbyłem rozmowę z żoną komunikując, że potrzebuję trochę przestrzeni, aby się uspokoić w takich sytuacjach:

Czasami, kiedy miałem zły dzień w pracy, lub jestem w inny sposób zdenerwowany, potrzebuję trochę przestrzeni. Muszę się wyluzować, rozwalić kilku wrogów w grze online, poczytać książkę, itp. Możemy porozmawiać o tym kilka godzin później, ale w tym momencie, po prostu daj mi trochę przestrzeni.

To zdziałało cuda, ponieważ miała wtedy “przewodnik” jak radzić sobie z moimi złymi nastrojami.

Moja żona miała trudniejszy czas na zrozumienie, że w rzeczywistości zachowywała się dokładnie tak samo jak ja, kiedy była zestresowana (aka ona wyciągnęłaby to na kogokolwiek, kto przekroczyłby ją pierwszy). Jednak nie była świadoma tego, że to robi.

Z czasem okazało się, że kiedy jest zestresowana, chce, żeby ktoś bliski jej współczuł, ale nie dyskutował o trudnościach, z którymi się boryka. Nauczyłem się, że wszelkie konstruktywne uwagi i opinie muszą być wyrażone w późniejszym czasie. W tej chwili, po prostu pozwól jej się wyładować i bądź tam dla niej. Ten proces uczenia się był trudniejszy, ponieważ w tych napiętych sytuacjach nie była w stanie jednoznacznie zwerbalizować swoich potrzeb.

Musisz usiąść ze swoją dziewczyną, kiedy oboje jesteście spokojni i zrelaksowani, rozpakować jej zachowanie w możliwie obiektywny sposób i znaleźć rozwiązanie, które pozwoli wam pokojowo współistnieć.

2. Zakomunikuj, że stres nie jest wymówką do bycia obraźliwym wobec Ciebie.

To jest drugi element problemu. Każdy z nas był czasem w złym nastroju. Większość z nas tęskni (mam nadzieję, że tylko podświadomie) za excuse, aby wybuchowo uwolnić ten stres.

Jednakże, istnieje oczekiwanie, że w miarę jak dojrzewamy, uczymy się kontrolować ten wybuchowy impuls i “dorastamy”. Jest to ściśle związane z inteligencją emocjonalną.

Wszyscy byliśmy świadkami, jak ktoś rzucił się w biurze z niewiarygodnie niedojrzałą i nieprofesjonalną złością. Dlaczego więc wybuch złości w gronie najbliższych jest bardziej akceptowalny? A odpowiedź brzmi, że tak naprawdę nie jest.

Nasi małżonkowie nie zasługują na takie traktowanie, a jeśli mamy w sobie stronę, która z braku lepszego słowa jest złośliwa, musimy ją opanować, aby nieodwracalnie nie zniszczyć zaufania i szacunku, które połączyły rodzinę.

Musisz usiąść ze swoją dziewczyną, powiedzieć jej, że ją kochasz, ale wyrazić jej, że nie chcesz żyć z nią jako jej emocjonalnym workiem treningowym.

Don’t solve the problem

Nie jesteś swoją dziewczyną. Nie możesz sam rozwiązać problemu jej stresu; to, co chcesz zrobić, to być dla niej deską rozdzielczą, która pozwoli jej się wyładować i umożliwi jej samodzielne rozwiązanie problemu.

Spójrz na to w ten sposób: ona jest obecnie zestresowana; idealnym rezultatem jest jej spokój. Jaki jest wspaniały sposób na uspokojenie się? Ranting o rzeczach! To nie znaczy, że musi rantować o tobie lub na ciebie, chociaż.

Mówiłaś, że próbowałaś to ignorować, zostawić ją samą i odwrócić jej uwagę. Jeśli żadna z tych rzeczy nie działa, jedyną rozsądną opcją, jaką widzę, jest zajęcie się stresem z głową. Usiądź z nią i po prostu zapytaj “co cię gryzie?”. Niech gada o tym tak długo, jak potrzebuje; kiedy jest przerwa w gawędzie, wtrącaj jakieś krótkie, sympatyczne zdanie, aby dać jej znać, że słuchasz - “to jest do bani”, lub “na pewno jest to frustrujące”, lub coś podobnego.

Pamiętaj: to, czego ona chce, może nie być rozwiązaniem problemu. Często się z tym spotykam; jeśli ktoś mówi mi o problemie, mam tendencję do chęci rozwiązania go. Nie zawsze jest to jednak najlepsza opcja - przez większość czasu najlepszym rozwiązaniem jest po prostu bycie pomocnym uchem. Daj jej znać, że jeśli jest coś, co możesz zrobić, to chętnie pomożesz, ale poza tym po prostu słuchaj i współczuj.

*Co jeśli ona się na Ciebie rzuci? * Jeśli ona się rzuci, gdy jest zestresowana, spróbuj to zignorować. Ona jest zestresowana i prawdopodobnie potrzebuje się wyładować; byłeś niefortunnym ujściem dla niej, ale poruszenie tego tematu, podczas gdy ona nadal jest zestresowana innymi rzeczami, prawdopodobnie nie skończy się dobrze. (To nie znaczy nie rób nic, chociaż - jeśli ona naprawdę się na ciebie uwzięła, oczywiście spokojnie powiedz, że to nie jest w porządku i bądź przygotowany na odejście, dopóki się nie uspokoi).

Później, kiedy się uspokoi, możecie porozmawiać o tym, jak się wyładowuje.

Hej, wiem, że byłeś wcześniej zestresowany, ale to, że się na mnie wyładowujesz, mnie denerwuje. Robię co w mojej mocy, aby pomóc, ale jeśli jest coś, co mogę zrobić lepiej, możesz mi o tym powiedzieć?

To znaczy - przypomnij jej, że to nie ty jesteś źródłem problemu i że starasz się jej pomóc, a następnie zachęć ją, aby pomogła ci pomóc jej. Przy odrobinie szczęścia, to zapoczątkuje pożyteczną rozmowę o tym, jak możesz jej pomóc.

Mogę się tak bardzo odnieść do tego pytania. Miałem bardzo podobne doświadczenia do twojego partnera podczas dorastania i w rezultacie sam stałem się stresujący i z niską tolerancją frustracji. Zwykłam też wyładowywać się na moim partnerze, ale teraz jest nam o wiele lepiej, bo postanowiliśmy stać się lepsi dla siebie nawzajem. Nie zawsze mi się to udaje, ale w końcu zdaję sobie sprawę z mojego problemu, podobnie jak twój partner i podjąłem wiele kroków, aby go przezwyciężyć.

W celu uniknięcia wybuchów złości wypróbowaliśmy następujące sposoby:

1. Mój partner powiedział mi dokładnie to, co Pan zacytował: “Chcę, abyś polegał na mnie, kiedy jesteś zestresowany. Przekaż mi swój problem, jeśli chcesz lub po prostu jak się czujesz, a ja postaram się sprawić, abyś poczuł się lepiej. ” To jest słodkie i uspokajające, nawet jeśli ona nie może zrobić dokładnie to, kiedy jest w dół. Tak czy inaczej jest to o wiele lepsze niż ignorowanie problemu. Ludzie, którzy nie byli narażeni na kłótnie w swoim życiu, uważają je za wielką sprawę i starają się ich unikać, jak tylko mogą, ale uwierz mi, że to nie jest rozwiązanie. Poza tym, ona nadal jest twoją dziewczyną, jej uczucia nie zmieniają tego kim jest.

2. Nie pytaj “Co jest nie tak”, “Co się stało, że Cię zdenerwowałaś”, “Dlaczego jesteś taka/niegrzeczna” itp. To tak, jakbyś obwiniał kogoś za jego uczucia. Osoba taka może również nie być w pełni świadoma tego, jak lub czym dokładnie są jej uczucia i myśli w danej chwili, co może potęgować jej frustrację.

3. Uczucia fizyczne. Może się wydawać, że nie jest w nastroju, ale przytulenie jest bardzo kojące. Ona nie podejmie inicjatywy, gdy jest zestresowana, więc powinieneś spróbować. Przynajmniej na mnie to działa. To sprawia, że czuję, że druga osoba jest po mojej stronie i czasami po prostu “pękam” i zaczynam mówić o moim problemie. Czasami jednak wymaga to wielu prób. I pamiętaj, że nie powinieneś oczekiwać, że ona też będzie czuła.

4. Złość i stres to czasami zamaskowany smutek. Pamiętaj o tym i nie “bój się” do niej podejść. Co byś zrobił, gdyby ona była smutna?

5. Wyjdź z nią na spacer. Przebywanie w małym pomieszczeniu, kiedy czujesz, że emocje cię dławią, sprawia, że jesteś bardziej przygnębiony. Biorąc pod uwagę sytuację w twoim mieszkaniu, myślę, że ona naprawdę potrzebuje uciec na jakiś czas.

6. Kiedy się uspokoi i opowie o swoim problemie, a ty ją pocieszysz, powiedz jej, co TY czujesz. Że zależy ci na niej, ale nie będziesz tolerował agresywności. To nie jest zdrowe i ona powinna coś z tym zrobić, jeśli chce być szczęśliwa (terapeuta to dobry pomysł lub po prostu pracować nad tym sama). Wyraź to wszystko w sposób czuły, ale stanowczy. Myślę, że zrozumie, że szacunek jest konieczny niezależnie od nastroju.

Mam nadzieję, że pomogłam!

To, co moim zdaniem najlepiej sprawdza się w deeskalacji sytuacji o wysokim temperamencie, to po prostu zapytanie “w czym mogę pomóc? ” Nie próbuj rozwiązywać jej problemu za nią, zwłaszcza jeśli jest to coś, z czym nie można sobie poradzić natychmiast. Jeśli ktoś w pracy ją stresuje lub ma problem, który zaprząta jej głowę, próbowanie rozwiązań, o których prawdopodobnie sama już pomyślała, tylko bardziej ją sfrustruje.

Zapytać ją, co możesz zrobić, aby zmniejszyć obecny stres, skupi jej energię na myśleniu o tym, co można zrobić, aby wydostać się z obecnej burzy ogniowej agresji. Może to być masaż, zrobienie filiżanki herbaty lub po prostu zrobienie czegoś produktywnego. Ale kontynuowanie rozmowy o tym, co ją stresuje, tylko pogorszy agresję - znajdź sposób, by zrobić teraz coś bardziej produktywnego!

Gdy ktoś skłonny stres zaczyna martwić się o coś, wierzy, że ma uzasadnione obawy. Jako spokojniejsza osoba możesz nie uważać tego za poważne, lub wystarczająco poważne, aby uzasadnić martwienie się. Ale jeśli zareagujesz w sposób, który sprawi wrażenie, że odrzucasz jej obawy, sprawi to tylko, że będzie bardziej zestresowana.

Dla ilustracji: wyobraź sobie, że wyglądasz przez okno i widzisz lwa grasującego w twoim ogrodzie. Mówisz o tym swojemu partnerowi, ale zanim podszedł do okna, lwa już nie było widać. Jeśli powiedzieliby ci, że “musiałeś to sobie wyobrazić”, nie zaakceptowałbyś tego, prawda? To nie sprawiłoby, że sytuacja byłaby spokojniejsza. W rzeczywistości byłbyś teraz bardziej zmartwiony, że ponieważ ci nie uwierzyli, mogą swobodnie wyjść do ogrodu i zostać okaleczeni lub zjedzeni! Z drugiej strony, jeśli powiedzieliby “Ok, nie widziałem tego, ale zamknijmy i zaryglujmy wszystkie drzwi jako środek ostrożności” to uspokoiłoby to nieco sytuację, ponieważ nawet jeśli nie widzieli tego co ty widziałeś, potraktowali cię poważnie i zrobili pozytywny krok, aby poprawić sytuację.

Przyczyny jej stresu są prawdziwymi obawami, przynajmniej dla niej. Nie poprawisz sytuacji, odrzucając je.

Mając to na uwadze, rzeczy, których należy unikać mówiąc do zestresowanej głowy:

• “To nie jest problem”
• “Przestań się martwić”
• “Nie jest tak źle”

Nie musisz rozwiązywać jej problemów, ale istnieje większe prawdopodobieństwo, że pomożesz jej się uspokoić, jeśli je uznasz.

Zamiast tego powiedz jej, że rozumiesz problem i spróbuj zadawać pytania, aby pomóc jej iść logiczną drogą do znalezienia własnego rozwiązania.

Jedynym zastrzeżeniem do tej rady jest to, że jak wspomniałeś o paleniu trawki, może to utrudnić jej proces myślowy. Będzie potrzebowała czystej głowy, aby logicznie przemyśleć problem.

Zrobiłeś najważniejszą część, a to jest identyfikacja (kiedy ona nie jest zła), że masz różne sposoby radzenia sobie ze stresem i konfliktem i niekoniecznie są one kompatybilne, a jeden nie jest lepszy od drugiego.

W związku z tym ważne jest, aby znaleźć rozwiązanie, które będzie dla Ciebie odpowiednie. My, bardziej ułożeni, pasywni ludzie, mamy tendencję do znajdowania partnerów, którzy tego nie robią, ale wiem, że związki mogą działać.

1) Omów z nią, kiedy nie jest zła, jaki jest najlepszy sposób wspierania jej, kiedy jest zła. Jest szansa, że ona też nie wie (prawie na pewno nie wie). Więc zacznij robić listę wszystkiego, co myślisz, że chciałbyś spróbować i udokumentować to, bo jak mówi komentarz powyżej, to nie jest sytuacja uniwersalna.

2) Podążaj za tym. Spróbuj przepracować swoją listę możliwych sposobów wsparcia jej, jednocześnie przekierowując złość z dala od siebie. Udokumentuj wynik, czy jest pozytywny, negatywny, czy pogorszył sytuację, czy poprawił, ale nie bardzo, itp.

3) Omów z nią wyniki, powiedz jej, że robisz co w twojej mocy i zdajesz sobie sprawę, że to nie jej wina, że nie jest w stanie spojrzeć na rzeczy obiektywnie, kiedy jest zła. Omów z nią swoją listę, pokaż jej ją, postaraj się pomóc jej zrozumieć, że robisz to wszystko, ponieważ naprawdę ci zależy i chcesz pomóc jej się zrelaksować.

Wszystkie te rzeczy pomogą ci znaleźć rozwiązanie, które będzie dla ciebie dobre, ale chciałbym mocno, mocno zasugerować, żebyś nigdy nie traktował tego jako powstrzymywanie jej od stresu. To może być celem, ale pomaganie jej w znalezieniu sposobu radzenia sobie z jej stresem i gniewem jest czymś, co powinieneś zrobić, ponieważ zależy ci na niej. Fakt, że ma to korzystny efekt uboczny dla ciebie, nie jest najważniejszy. Powinieneś pomóc swojemu partnerowi rozwijać się i stać się lepszą osobą, niezależnie od tego, czy dane zachowanie jest dla ciebie problemem, czy nie.

Jeśli uważa Pan, że stres czyni ją agresywną, to jednym ze sposobów radzenia sobie z nim jest rozładowanie stresu. Obawiam się jednak, że niezależnie od tego, czy będziesz próbował ją pocieszać, czy też wycofasz się i dasz jej trochę przestrzeni, rezultat będzie taki sam - stanie się zła, agresywna i być może oskarżycielska.

Jeśli to wydaje się być częścią jej osobowości, być może mogłaby zacząć pracować nad tym problemem z pomocą terapeuty.

Jeśli wydaje się to być tymczasowym zachowaniem spowodowanym obecnym stanem rzeczy, który uważa za kiepski, to musi popracować nad poprawą swojej sytuacji.

Wreszcie, może ona rozwijać pewne problemy psychiczne. Ponownie, pomoc z zewnątrz może być potrzebna.

Jak widzisz, wszystko to wraca do niej, a nie do Ciebie. O ile nie jesteś faktycznym powodem jej życiowych niedociągnięć, musi się trochę ogarnąć, a wtedy być może będziesz mógł ją wspierać i zachęcać.

Mogę dać ci radę z osobistego doświadczenia z bardzo podobnymi okolicznościami. Jestem pewien, że część z nich powtarza to, co powiedzieli inni, ale mam nadzieję, że ma to trochę inny punkt widzenia lub jest łatwiejsze do zrozumienia, ponieważ tego rodzaju rzeczy są bardzo osobiste i nie ma rozwiązania kocowego, które pasuje do wszystkich.

Jedna z twoich ostatnich linii w poście jest bardzo odkrywcza na temat tego, jak te sytuacje się rozgrywają i jak każdy z was to widzi:

Dziś rano była wściekła po raz kolejny, a ponieważ nie byłem w stanie powiedzieć jej niczego, co mogłoby złagodzić jej stres, oskarżyła mnie o bycie egocentrycznym i stchórzenie za każdym razem, gdy potrzebuje pomocy. Nie mogę powiedzieć, że całkowicie się z nią w tej kwestii nie zgadzam.

Już na tym etapie mogę powiedzieć, że ona szuka jakiegoś potwierdzenia tego jak się czuje, a ty niechętnie mówisz cokolwiek, co mogłoby być interpretowane jako zgoda.

Musisz zrozumieć, że uznanie tego co ona czuje i po prostu zrozumienie dlaczego tak się czuje nie musi oznaczać, że się z nią zgadzasz. Możesz się z nią nie zgadzać. Ale ona nie prosi o zgodę, ona po prostu w zasadzie szuka kogoś, kto wysłucha i powie “widzę, dlaczego to cię denerwuje”. Ma wszelkie prawo czuć się tak, jak czuje się w różnych sprawach, a to, czy czujesz to samo, czy nie, jest bez znaczenia.

Trudniej jest, gdy oczekuje, że podejmiesz jakieś działania. Nie jest do końca jasne czy tak jest w tym przypadku, ale wyobrażam sobie, że może to być przynajmniej sugerowane. Po tym jak potwierdziłeś jej uczucia i pozwoliłeś jej dać upust swojej frustracji, jeśli nadal pozostaje “Więc co zamierzasz z tym zrobić”, wtedy sprawy muszą być rozpatrywane trochę bardziej indywidualnie. Jeśli jest to coś, w czym możesz pójść na kompromis, zrób to. Jeśli jest to coś, czemu jesteś zdecydowanie przeciwny, teraz jest czas, aby spokojnie stwierdzić, dlaczego się nie zgadzasz (spodziewaj się, że może to potencjalnie spowodować więcej frustracji, nie ma nic, co możesz zrobić w tym momencie). Ona może spróbować pokonać twój sprzeciw wobec tego, o co prosi, ale jesteś w granicach swoich praw, aby po prostu się nie zgodzić, nie musisz trzymać swoich argumentów na sądowym przesiewaniu.

To właśnie tam związek może być “make-or-break”, jeśli możecie się ze sobą mocno nie zgadzać, ale nadal z tym żyć. W tym momencie rzeczy mogą stać się o wiele bardziej skomplikowane, o wiele zbyt skomplikowane, aby odpowiedzieć na to pytanie (to zasługiwałoby na zupełnie nowe pytanie).

tl;dr

Z tego, co mogę powiedzieć na podstawie podtekstu twojego pytania, 90% tego, czego szuka, to prosta walidacja, że wolno jej czuć się zdenerwowanym z powodu tego, co się dzieje. Prawdopodobnie tylko 10% jej frustracji ma związek z tym, że ty rzeczywiście coś z tym robisz. Brzmisz, jakbyś był dość niereagujący na jej skargi, ponieważ nie czujesz tego samego, co ona, ale samo uznanie i zrozumienie jej uczuć nie oznacza, że musisz się z nimi zgodzić lub podjąć jakiekolwiek działania, aby naprawić problem.

Podsumowując

Proste zwroty, takie jak “Słyszę cię” i “Rozumiem, dlaczego cię to denerwuje” przechodzą bardzo długą drogę, aby pomóc komuś poczuć, że zależy ci na nim i jego punkcie widzenia. Zacznij od tego. Nie próbuj oferować rozwiązań i definitywnie nie próbuj unieważniać tego, co ona czuje. Myślę, że ta rada sama w sobie znacznie poprawi sytuację i sprawi, że poczuje, że naprawdę ci zależy. Szybkie ostrzeżenie jest jednak takie, że nawet coś tak prostego wymaga praktyki, więc miej oczy i uszy otwarte i nie oczekuj cudu od razu, ale nie poddawaj się. Jest to niezwykle cenna umiejętność, aby mieć w życiu w ogóle, nie tylko w związku.