Jak powstrzymać kolegę przed mówieniem mi o pracy, kiedy mam przerwę na lunch?

**Hoe kan ik een collega onderbreken, en ze tegenhouden om met mij over het werk te praten tot na de lunchpauze, zonder onbeleefd te zijn?

Vooral als je een warme maaltijd eet, waar ik vandaan kom, is het prima om zoiets te zeggen als:

‘Sorry, ik ben er over een tijdje bij je’. Op dit moment zou ik liever mijn maaltijd opeten voordat het koud wordt. Of kan het niet wachten tot na de lunchpauze?

Dat is wat ik deed toen ik met mijn nieuwe baan begon. Ik heb regelmatig warme maaltijden voor de lunch, en eet die ook aan mijn bureau.

Erken het feit dat ze een vraag hebben. Laat ze ook weten dat je nu een lunchpauze hebt en dat je tijdens die pauze niet zult werken. Beloof ze dat hun vraag wordt behandeld zodra je pauze voorbij is. Vraag hen of het kan wachten, zodat als het echt dringend is, je wat goede wil kan tonen en het toch kan doen. _ Dit laatste brengt wel het risico met zich mee dat alles dringend wordt, dus gebruik het op eigen risico._ Bied de optie niet aan als je niet bereid bent om iemand te riskeren het te gebruiken.

Het probleem hier is dat je al een tijdje aan het werk bent (vragen over werk beantwoorden = ook werk) tijdens de lunch, dus mensen zullen het in eerste instantie raar vinden als je ineens zegt ‘niet nu, lunch’. Als mensen er een beetje raar uitzien, kun je ze dat net zo uitleggen als jij dat aan ons hebt gedaan. Het werken tijdens de pauze leidt regelmatig tot koude/inspuitbare maaltijden en je hebt besloten dat het tijd is voor een verandering.

Je moet hier consequent in zijn: Ofwel beantwoord je geen vragen/werk tijdens de lunchpauze, ofwel doe je alles. Dus maak een nieuwe grens aan, communiceer het geduldig met mensen en hou je er aan vast, en over een paar dagen/weken/maanden krijgen mensen het, en hopelijk kom je naar je bureau, zie je je lunch en vraag je: “Hé Cthulhu, als je lunch klaar is, kun je me dan helpen met dit? (dat is wat mijn collega’s nu doen)

Miałam kiedyś okazję pracować ramię w ramię z administratorem bazy danych, który nagle zobaczył siebie w bardzo podobnej sytuacji.

Następnie wydrukowała plakat, nie do końca podobny do poniższego, i zaczęła go wieszać przy wejściu do jej biura, gdy był czas na lunch:

Zdziałało cuda. Z jednych dostała wrzaski, z innych bełkotała, ale czas lunchu się skończył. Twoje przebiegi mogą się jednak różnić.

To jest różnica między lunch a lunch break. Dostaniesz swój lunch, ale nie dostaniesz przerwy! Nic dziwnego, że się denerwujesz.

Jeśli masz prawo do przerwy (a większość ludzi ma do niej prawo, albo przez prawo, albo przez lokalną politykę firmy) to musi to być przerwa w pracy.

Rozumiem twoje powody do jedzenia przy biurku, ale to nie znaczy, że jest to najlepsza rzecz do zrobienia; nie znaczy też, że nie możesz zmienić swojej rutyny, jeśli chcesz. Wiele osób zmienia swoje nawyki żywieniowe (np. rozpoczynając nową dietę) i nie jest winna nikomu wyjaśnienia. Możesz znaleźć inne miejsce do zjedzenia, a nawet zjeść przy biurku, a resztę czasu spędzić poza biurem, może pójść na spacer?

Jeśli musisz jeść przy biurku, nie czuj się źle mówiąc “Jestem na lunchu, wróć za 30 minut” lub podobnie. Wkrótce dostaną wiadomość, ale musisz być konsekwentny w swoim stanowisku. Jeśli ktoś wspomina, że pozwalałeś na przerwy, po prostu powiedz mu, że już tego nie robisz (chociaż nie mogę sobie wyobrazić, żeby ktoś to robił).

Kiedyś byłem tym, który był na drugim końcu tego rodzaju sytuacji. Tam, gdzie pracowałem, w różnych firmach, normalne było jedzenie przy biurku i często było niejasne, czy osoba ta pracowała+jadła, czy miała przerwę.

W każdym razie, na linii pracy, w której pracuję, to i tak niestosowne, aby komuś przeszkadzać przy biurku. Zawsze musisz rozpocząć jakąkolwiek interakcję z czymś takim jak:

“Przepraszam, masz chwilę?”

Pracując w jakiejkolwiek administracji lub w białym kołnierzyku, to jest prawdziwy ból, jeśli ktoś przerywa twój tok myślenia, nieważne lunch. (To dlatego jestem milcząco przeciwny otwarciu biur. Myślę, że są one zmorą współczesnego społeczeństwa. )

Kiedyś byłam nietaktowną osobą, która podchodziła do ludzi i po prostu podchodziła do pytań technicznych, a są to odpowiedzi, których należało się spodziewać (UK).

“For Chrissakes I am eating are you blind?”

“I am having my lunch. ”

“Spadaj, jem.”

“Przepraszam, mam teraz przerwę.”

“Proszę, pozwól mi cieszyć się jedzeniem, nie chcę teraz myśleć o pracy.”

To są typowe i normalne odpowiedzi w brytyjskim środowisku pracy. Szczerze mówiąc, i słusznie. Jeśli chcesz to stonować, to idź do przodu. Grzeczność często pomaga (ale często nie!).

Czy w twoim miejscu pracy nie ma stref “break out”, stołówki lub przestrzeni socjalnej? Myślę, że jedynym długoterminowym rozwiązaniem tego problemu - jeśli chcesz powstrzymać ludzi przed zbliżaniem się do ciebie podczas jedzenia - jest unikanie jedzenia przy biurku. Nawet jeśli niektórzy ludzie w końcu dowiedzą się, że jesz między X a Y czasem i nie lubisz, gdy ci przeszkadzają, nowi pracownicy i ci, którzy nie znają twoich osobistych nawyków, nie będą o tym wiedzieć. W większości miejsc, w których kiedykolwiek pracowałem, “bycie przy biurku” oznacza “pracuję”, niezależnie od tego, co robisz w danym momencie.

Jeśli znajdziesz ciche miejsce do siedzenia, z dala od swojego normalnego miejsca pracy, zjedz tam swój lunch. Użyj swojego telefonu/laptopa do słuchania muzyki i przeglądania sieci, jeśli to właśnie lubisz robić. Po prostu nie sądzę, aby istniało grzeczne i trwałe rozwiązanie, które umożliwi ci pozostanie przy biurku bez ryzyka zakłócenia pracy. W przeszłości miałem ten sam problem i znalezienie innego miejsca do jedzenia było ostatecznie tym, jak go rozwiązałem.

Zalecałbym wysłanie szybkiej notatki e-mailowej tylko po to, aby poinformować swoich bezpośrednich współpracowników, że zależy Ci na ich wydajności i chcesz, aby mogli kontynuować pracę w czasie lunchu, ale chyba że jest to niezwykle pilna sprawa, po prostu wyślij e-maila w czasie lunchu. Postaram się dodać odrobinę humoru i być może uroczą notatkę, aby była lekka i żartobliwa, aby nikt nie czuł się na nich poirytowany.

Kiedy wyślesz ogólny komentarz w ten sposób, dostaniesz przypomnienie, nie sprawiając, że jedna osoba poczuje się wyróżniona. Być może będziesz musiał przypomnieć współpracownikom kilka razy, kiedy przyjdą do Ciebie podczas lunchu. Pamiętaj, aby przeciwdziałać przypomnieniu o tym, że jesz lunch, ponieważ jesteś szczęśliwy, że możesz im pomóc, ale po prostu musisz zrobić sobie przerwę, aby się naładować i jeśli to może poczekać na zakończenie, będziesz naprawdę wdzięczny.

Nie oczekuj, że twoi współpracownicy będą wiedzieć, kiedy jesteś na lunchu i staraj się być w zgodzie z porą lunchu, jeśli możesz. Nie chcesz niepotrzebnie przeszkadzać, ale jeśli w budynku wybuchnie pożar, nie chcesz, aby twoi współpracownicy denerwowali się, że przerywają posiłek, aby ci o tym powiedzieć. Musisz komunikować się, kiedy czujesz, że powinni do Ciebie przyjść i jakie sytuacje są mniej pilne i możesz poczekać lub wypracować system z innym starszym pracownikiem, aby rozłożyć obiady, tak abyście mogli się nawzajem kryć, jeśli to się uda.

Bardziej efektywne będzie powiedzenie swoim współpracownikom, jak najlepiej poprosić ich o pomoc, niż powiedzenie im, aby mnie nie denerwowali. Stwórz system, który będzie działał dla Ciebie tak, abyś lepiej odpowiadał na ich prośby i podawał im sposób postępowania, jeśli poczują, że potrzebują pomocy, gdy będziesz na lunchu. Chcesz ich wzmocnić, a nie sprawiać, by czuli się uciążliwi. Czasami po prostu wypisanie pytania za pośrednictwem poczty elektronicznej odpowiada na nie, więc może to pomóc wyeliminować niektóre prośby od samego początku.

Chodzi o to, że podczas lunchu siedzisz przy biurku. Wskazuje to wszystkim, że niezależnie od jedzenia na biurku czy StackExchange na ekranie, być może nadal pracujesz.

Dalszy problem to również to, że brzmi to tak, jakby zdarzyło się to już od jakiegoś czasu. Brzmi to również tak, jakbyś odpowiedział na te pytania. Więc wyznaczyłeś standardy dla swoich kolegów: nawet jeśli mam jedzenie na biurku i nie mam pracy na ekranie, jestem dostępny dla rozmów o pracy

Miałem to już za sobą, a “najlepszym” sposobem na poradzenie sobie z tym było bycie z nimi krótko. Jak tylko zadaliby pytanie, odpowiedziałbym bez ogródek: “Czy nie widzisz, że mam przerwę?”. Częściej niż nie, powiedziano by mi, że myśleli, że pracuję, bo jestem przy biurku.

Z mojego punktu widzenia, jedynym rozwiązaniem jest usunięcie się z biurka na lunch. Nie zawsze jest to możliwe, zwłaszcza tam, gdzie pracuję, ale często jadę na pobliski parking i czytam książkę, albo spaceruję po bloku i coś słucham. Pozytywnym aspektem jest to, że kiedy wracam do pracy, czuję się bardziej odświeżona i naprawdę czuję, że mam przerwę.

Umieść (dobrze widoczny) znak. “Na lunch. Nie przeszkadzać. Zaraz wracam.” Zdejmij to, gdy skończysz. Dostaną wiadomość. Zwłaszcza jeśli je zignorujesz. Po co to, zamiast mówić? OP nie chce być zakłócany/przerywany. Konieczność ustnej odpowiedzi jest sama w sobie przerwaniem. Jeśli koledzy czytają znak, nie musi to być nawet zakłócająca interakcja/rozmowa. “Interpersonalne” czasami obejmuje “Proszę zostawić mnie w spokoju”. Jeśli chodzi o “Chcę zrobić sobie przerwę od myślenia konkretnie o pracy”, to może to być zawarte w znaku, ale może to być traktowane jako licencja na rozmowę o sporcie lub polityce. Z mojego doświadczenia wynika, że bez bardzo silnej i ostatecznej granicy, granica ta nie będzie przestrzegana.

Z mojego osobistego doświadczenia wynika, że spędzanie czasu przy biurku w celu skorzystania z czasu na lunch nie sprzyja pozostawieniu go w spokoju o pracę. Niektórym się to nie uda. Nawet jeśli zostanę wewnątrz, lepiej jest udać się do stołówki lub do wyznaczonych miejsc do jedzenia (jeśli są).

Jedną z możliwości, której nie obejmują inne odpowiedzi, jest skorzystanie z pomocy innych bliższych współpracowników, którzy mają inne godziny na jedzenie dla “indoktrynacji”; kiedy ludzie wpadali w godzinach lunchu szukając współpracowników, pytałem ich grzecznie, dlaczego szukają ich w porze lunchu.

W mojej ostatniej pracy mieliśmy do czynienia z wieloma różnymi działami, a biurokracja nie była tak sztywna, więc często zdarzało się, że wiele osób nas szukało, w tym podczas przerw obiadowych.

Zazwyczaj to, co robiliśmy, zwłaszcza gdy ludzie szukali współpracowników, lub ludzie kierowani do nas przez helpdesk, mówili “on jest w przerwie obiadowej”. Nie byliśmy niegrzeczni, ale powiedzieliśmy też w sposób uprzejmy “on ma być w przerwie obiadowej”. Z ludźmi, z którymi byłem bardziej przyzwyczajony (co było dużo), zazwyczaj mówiłem “Wiesz, że to jest nasza przerwa na lunch, prawda?”. Zwykle było to jeszcze bardziej efektywne, gdy someone else mówiło to.

Ludzie zwykle mówili, że wrócą później, a z czasem było mniej ludzi przychodzących lub wysyłanych w czasie przerw na lunch.

Moje myśli są zgodne z Will Appleby i mickburkejnr, ale mam zamiar podjąć bardziej twarde podejście niż oni i inni mają w swoich odpowiedziach.

Jesteś przy biurku, w biurze, w godzinach pracy? Yup, you’re at work. Jeśli jest to naprawdę pilne, nie mam problemu z patrzeniem im przez ramię i kazaniem im to zrobić, gdy czekam.

Jest inny problem niż tylko to, że się udostępniasz, rozpraszasz też innych, którzy pracują. Zapachy jedzenia - szczególnie jeśli jesz gorący posiłek - wewnętrzna wokalizacja w wiadomościach, które czytasz, podrapywanie materiałów opakowaniowych itp. przyczyniają się do zmniejszenia wydajności pracy. Badania pokazują, że 15 minut czasu “w strefie” może zostać utracone, gdy koncentracja zostanie przerwana. Dzieje się tak zwłaszcza w biurach otwartych/rozdzielonych, które, jak przypuszczam, mają, w przeciwnym razie rozwiązaniem jest po prostu “zamknięcie drzwi”.

Nawet jeśli nie przeszkadza ci inny personel, jak podkreśla Astralbee, nadal masz lunch, a nie lunch break, jeśli siedzisz na swoim fotelu roboczym, przy biurku, używając komputera roboczego. Dla twojego zdrowia, lepiej być w innym (niepracującym) środowisku, kiedy robisz sobie przerwę w pracy.

Więc, krótko mówiąc, rób to, co należy robić samemu i swoim współpracownikom. Nie jedz lunchu przy biurku. Po prostu nie rób tego. Wydaje mi się to zwykłą uprzejmością.