Odpowiadając na uwagi mojej mamy o moim życiu miłosnym, kiedy odmawia przyjęcia/rozpoznania go

Wow, wiem, że czują się…

Zwykle czują się jak uwięzieni między skałą a trudnym miejscem, kiedy ludzie zadają pytania, na które, jak wiesz, nie potrafią sobie poradzić. Miejsce, do którego przyszedłem z tymi pytaniami to rodzaj “stand my ground policy”, nie zawsze łatwy, czy przyjemny, ale pomaga mi zachować zdrowy rozsądek.

It goes something like this:

Them: Have you found a soulmate? Me: Do you really want to have this conversation right now?

It gives them an opportunity to rethink what they just said and back off, if they aren’t really prepared to get into it. W zasadzie “Czy naprawdę chcesz mieć teraz tę rozmowę?” jasno pokazuje, że twoja pozycja/orientacja nie zmieniła się i stawia piłkę na ich boisku. Oni mogą zdecydować się na _tą rozmowę lub nie. To zależy od nich.

Miejmy nadzieję, że pewnego dnia przyjdą i rzeczywiście będą naprawdę przygotowani i chętni do tej rozmowy, ale do tego czasu nie powinieneś być zobowiązany do humoru i udawania, że rzeczy, które mówią nie bolą.

Jeśli twoja mama naprawdę mówi soulmate na głos swoimi ustami, a nie man, to co powiesz na to, żeby wziąć ją na twarz? Możesz iść z nią na kilka sposobów. Możesz argumentować, że nie potrzebujesz partnera, aby być bezpiecznym, że dbasz o swoje bezpieczeństwo, że jej wiara, że partner jest tym, czego potrzebujesz, jest staromodna i głupia, lub możesz uśmiechnąć się i powiedzieć

Prowadzę przesłuchania, ale masz rację, rola nie jest teraz wypełniona.

Jeśli ona nie chce żadnej części wiedzy o Twoim życiu miłosnym, nie powinna poruszać tematu. Więc może zareagować “ugh ew nie mów o tym do mnie”, w którym to przypadku możesz spokojnie powiedzieć “ty to poruszyłeś, mamo!” Albo może złapać zły koniec kija i być cały “ooh spotykasz się z facetem? Opowiedz mi o nim wszystko!” W takim razie możesz powiedzieć “nie, nie przesłuchuję mężczyzn, nadal chcesz wiedzieć?” Albo ona może po prostu się rumienić i zmienić temat.

Tak czy inaczej, nie konfrontujesz się z nią ani nie poprawiasz jej. Co najważniejsze, nie ryzykujesz “karania pożądanego zachowania”. Jeśli ona jest rzeczywiście skłonna, nawet na najmniejszym i najbardziej powierzchownym poziomie, do uznania, z kim się umawiasz, ostatnią rzeczą, jaką chcesz zrobić, to wepchnąć ją w dół i powiedzieć jej, że powiedziała lata temu, aby nie rozmawiać z nią o tym, nigdy. Zachowaj ją lekką i szczęśliwą (nie jesteś zdenerwowany tym, z kim się umawiasz) i pozwól jej wyznaczyć granice tego, o czym dyskutujesz.

Idealnie byłoby, gdyby była w stanie omówić niektóre aspekty Twojego życia towarzyskiego bez zdenerwowania się. Następną najlepszą rzeczą jest to, że przestałaby inicjować dyskusje o tym, że masz partnera, ponieważ zdaje sobie sprawę, że to prowadzi do rozmowy o twoim życiu towarzyskim. Brzmi to tak, jakbyś był zadowolony z któregoś z nich.

W przeszłości miałem pewne problemy z rodzicami w związku z moimi wyborami zawodowymi, a moja siostra również przechodziła przez taki etap w związku z pewnymi decyzjami życiowymi. Nie lubiliśmy iść na kompromis w sprawie naszych głównych priorytetów i okazało się, że nasi rodzice w końcu “doszli” do naszego sposobu myślenia, w stopniu wspierającym nasze odpowiednie zasady.

Jak wyjaśnia moja siostra, która jest psychologiem doradcą,

większość rodziców początkowo postrzega swoje dzieci jako przedłużenie siebie samych, a później oczekuje, że będą one zgodne ze stereotypami społecznymi. Dla wielu rodziców jest to szok, gdy zdają sobie sprawę, że ich potomstwo nie do końca wpisuje się w główny nurt społeczny, a ich pierwotną tendencją jest osądzanie / kłótnia / doradzanie / poprawianie. Tylko wtedy, gdy to nie działa, rodzice mają tendencję do uświadamiania sobie, że ich dorosłe dzieci są całkowicie unikalnymi osobowościami z własną tożsamością i preferencjami, na którym etapie rodzice zaczynają dostrzegać mocne strony swoich dzieci, a nie ich “różnice”. Tymczasem dzieci stają się również bardziej dojrzałe i mniej niepewne co do wcześniejszej dezaprobaty rodziców. Rozwiązuje to konflikt postrzegania i oczekiwań między rodzicami a potomstwem.

Obserwując wielu naszych przyjaciół i krewnych stwierdzam, że nawet rodzice, którzy początkowo byli sceptyczni lub nie pochwalali wyborów życiowych swoich dorosłych dzieci, szybko pogodzili się z rzeczywistością i stali się bardzo pomocni w realizacji ich polityki i decyzji.

Jak niedawno powiedzieli moi rodzice w szczerym i filozoficznym momencie,

nie przejmujemy się już wyborami życiowymi i zawodowymi naszych dzieci, ponieważ przez lata dowiedzieliśmy się, że nie jesteśmy odpowiedzialni przed społeczeństwem za decyzje naszych dzieci, ani nie są one zobowiązane do podążania za stereotypami społecznymi w tym oświeconym nowoczesnym świecie. Jesteśmy bardzo zadowoleni z tego, że nasze dzieci stały się wyjątkowymi, odpowiedzialnymi jednostkami; każde z nich jest dobrym synem/ córką; i obydwa są dobrymi ludźmi.

Krótko mówiąc, musisz dać swojej matce czas na dostosowanie się do dysonansu poznawczego pomiędzy ugruntowanymi od dawna stereotypami społecznymi dotyczącymi romantycznych związków ( hetero-normatywna dominująca kultura ) a twoimi wyjątkowymi indywidualnymi preferencjami, które podążają równie ważną “ścieżką mniejszości”. Uważajcie również na to, aby uniknąć wrogości w waszych obecnych interakcjach z rodzicami. Po prostu fakt, że mama powiedziała “bratnia dusza”, a nie “mężczyzna” jest powodem do zachęty, jak słusznie zauważył @Kate Gregory we wcześniejszej odpowiedzi. Twoja mama prawdopodobnie będzie widzieć rzeczy z twojego punktu widzenia, w pewnym okresie czasu.

W międzyczasie spotykaj się z rodzicami i komunikuj się z nimi w sposób szczery i pogodny, nigdy nie będąc lękliwym ani nie przepraszając za swoje życiowe decyzje , tak aby były one pod pozytywnym wpływem swojego betonu reality☆ w opozycji do zakorzenionych, ale abstrakcyjnych stereotypów społecznych. Jestem pewna, że twoi rodzice prędzej czy później nauczą się ignorować sztuczne “różnice” narzucane przez społeczeństwo i staną się bardzo pewni siebie i zaakceptują fakt, że jesteś wyjątkową osobą z własnymi unikalnymi cechami.

Również rodzice często martwią się o swoje dzieci i matki mają tendencję do wyrażania tego bardziej niż ojcowie. Możesz ją uspokoić pokazując jej, że jesteś szczęśliwa, bezpieczna i stabilna w swojej tożsamości i związkach.

• *

☆ Przyjaciel, który ma doświadczenie właśnie teraz zasugerował, że jeśli jesteś obecnie w stabilnym związku, to wprowadzenie twojej partnerki do twojej matki i nawet przyprowadzenie jej do domu na wizytę (lub zorganizowanie spotkania przy obiedzie gdzieś, itp.) może przejść długą drogę w kierunku przełamania barier intelektualnych i emocjonalnych, sprawiając, że Mama widzi ciepłą ludzką rzeczywistość i dynamikę twojego życia osobistego w jego naturalnym kontekście. To ma sens, ponieważ ja jest łatwy sprzeciwiać się związek preferencja na ogólnych zasadach ale dużo trudniejszy być wrogo nastawiony w myśleć prawdziwego człowieka który jest przed tobą: i także pomaga rodzicowi konkretnie wizualizować ciebie w zdrowym związku. To jest podejście które w ten sposób wiele mój kuzyni które poślubiali mężczyzna/kobieta “od innych społeczności” (czytają indyjskiego między-kastowego małżeństwa) używają wygrywać ich rodziców ewentualny zrozumienie i aprobatę, z najwięcej rodzicami przychodzą wnioskować że

whoever mój syn/córka mógł wybierać jako partner, są szczęśliwi wpólnie i to jest co naprawdę liczy się.

To jest coś ty możesz próbować out jeżeli ja wydaje się ciebie że twój matka mogła być początkowo neutralna, lub nawet “tylko nieznacznie wroga”, pomysł taki podejście.

Czuję, że każdy rodzaj “nie rozmawiamy o tym” umowy mogą działać tylko wtedy, gdy obaj ludzie je obserwować, a ona jest tym, który łamie wszystkie zakłady są z, przynajmniej w kontekście tej rozmowy.

Mama: Potrzebujesz bratnią duszę

Ty: I do, she’s very nice

Mama: I asked you not to tell me these things!

You: Well, if you don’t want to hear about my soulmates, don’t bring ‘em up

Ideally, your mother should get used to your “dating preferences” and stop being judgy about such things, but if that’s not in the cards at least it can be used to shoot down irytujące porady randkowe.

The Answer

It’s actually fairly simple - that is, not complicated; it might not be easy to bring yourself to hold up to it though.

You just keep pointing out that you are not allowed to talk about that.

Mama: You should… (lub “Dlaczego nie…” lub “Potrzebujesz…” lub cokolwiek)

You: I do, but you don’t know about it because you told me not to talk to you about it.

That’s it. Kropka. Sprawa zamknięta… z wyjątkiem tego, że może wrócić. Jeśli to zrobi, jedyne co musisz zrobić, to zapytać czy możesz o tym teraz rozmawiać.

Mamo: Wiesz o co mi chodzi! To, o czym mówiłaś wcześniej, cóż, to nie to samo. Ona i tak nie byłaby w stanie ochronić cię tak samo. (lub “To tylko faza, a pewnego dnia się z tego wyrwiesz.” lub cokolwiek innego)

You: Nie mogę prowadzić tej rozmowy, jeśli nie mogę o tym mówić. Więc czy mogę o tym mówić czy nie?

Jeśli dostaniesz coś podobnego do “Tak” w jakikolwiek sposób, to kontynuuj tak jakby to było “tak”. W przeciwnym razie jest to “Nie”, a ty możesz powiedzieć “Cóż, nie możemy o tym rozmawiać”. Więc o jakich innych rzeczach powinniśmy rozmawiać?“

Oto kicker: Możesz powtarzać to w kółko aż do momentu, w którym brzmiałoby to jak zepsuty rekord. "Mogę o tym porozmawiać, czy nie mogę? Nie? Więc nie możemy o tym rozmawiać, więc o czym jeszcze można rozmawiać?” Jeśli zostaniesz oskarżony o bycie dziecinnym lub niedojrzałym, to jest to jedyny czas, w którym powinieneś wyrwać się z puszki z odpowiedzią, w którym to przypadku coś w efekcie…

Mamo: Po prostu zachowujesz się teraz dziecinnie! Właśnie dlatego mówię, że to tylko faza. When you mature… yatta yatta.

You: Ja naprawdę nie mam wyboru. Tak naprawdę nie pozwolisz mi mówić, bo powiedziałeś, że nie wolno mi o tym mówić, ale potem ciągle o tym mówisz. Manipulujesz sytuacją, więc I’m nie jestem tym, który zachowuje się niedojrzale. Próbuję prowadzić rozmowę z dorosłymi, ale to może się zdarzyć tylko wtedy, gdy zmienimy temat lub pozwolisz mi mówić: więc co to jest?

Możesz chcieć trochę dopracować dokładne brzmienie tego jednego, ale to jest podstawowa idea.

Jeśli temat się zmieni, dobrze, w przeciwnym razie możesz po prostu ciągle powtarzać te 1 lub 2 rzeczy.

Zwężenie jest tutaj:

she wanted no part in knowing about my love life…her assumptions that I have no one in my life at all

And these assumptions, that she is actively making and that you are disallowed from fixing, are the root of the problem.

Jak najgrzeczniej mogę przekazać mojej mamie, że nie chcę, aby rozmawiała ze mną o rzeczach, o których aktywnie decyduje się nie wiedzieć o moim życiu?

Wydaje się, że preferowanym przez Ciebie rozwiązaniem jest wyznaczenie granicy w tym samym miejscu, w którym ona wyznaczyła granicę. W tej chwili jest to wyznaczona przez nią granica w jedną stronę, którą narzuca, gdy jest to dla niej niewygodne, ale nie udało Ci się jej utrzymać, gdy jest to dla Ciebie niewygodne.

W tym przypadku sugeruję utrzymanie granicy w taki sam sposób, w jaki ona ją utrzymuje. Kiedy pan o tym wspomina, jak ona reaguje? Odpowiadaj jej w ten sam sposób, nie rzucaj jej tego z powrotem w twarz, ale z chęci utrzymania tego samego tonu, zwrotów i stylu, aby natychmiast zrozumiała, o co prosisz.

Proszę, nie dyskutuj o moim życiu miłosnym. Wiedz tylko, że jestem bezpieczna [lub inna główna troska].

Sugerowałbym jednak, aby posunąć się trochę dalej, z przypomnieniem i otwartymi drzwiami:

Prosiłaś mnie kilka miesięcy temu, abym nie rozmawiała z Tobą o moim życiu miłosnym, więc staram się nie sprawiać Ci przykrości, ale chciałabym mieć możliwość omówienia z Tobą również tej części mojego życia. Czy mogę odpowiedzieć na Twoje stwierdzenie o odnalezieniu bratniej duszy?

Zmiana i dostosowanie wymaga czasu, a podczas gdy wyznaczanie granic jest ważne i użyteczne w tworzeniu i utrzymywaniu silnych związków, musimy uznać je za rzeczy elastyczne, zmienne i pozwolić na zmianę, dostosowanie i usunięcie z czasem.

To dobrze zapukać do tych drzwi lub odpowiedzieć na nie, jeśli zapukają, pod warunkiem, że dasz im łatwe wyjście, rozpoznając granice i prosząc o zgodę na ignorowanie ich, choćby tylko na krótką dyskusję. Oczywiście, niektórzy ludzie nigdy się nie zmienią, a ty zawsze możesz mieć tę granicę, ale jeśli chcą ją przekroczyć, powinieneś dać im możliwość dokonania tego wyboru ponownie, za każdym razem, gdy to zrobią.

Jak ja to widzę, mogą istnieć dwa sposoby podejścia do tematu po jego poruszeniu: jeden, w którym całkowicie unikasz tematu (jak wspomniano w pytaniu), a drugi, w którym starasz się powoli nakłonić mamę do ponownego zaangażowania, jednocześnie dbając o swoje granice. Myślę, że ważne jest, aby pokazać jej, że tak czy inaczej, szanujesz jej granice i poglądy, nawet jeśli się z nimi nie zgadzasz, tak długo jak ten szacunek jest wzajemny.

Aby całkowicie uniknąć tematu, możesz po prostu powiedzieć, że szanujesz jej wybór, aby nie dotykać tematu, jednocześnie wspominając o nim w wesoły sposób. Pokazując jej, że chcesz uszanować jej granice pozytywnym tonem, zabierasz również niektóre z uczuć, które mogą pozostać wokół tematu, ponieważ może on być postrzegany jako “zły” temat. To znaczy, coś, co wywołuje konflikt. Konflikty mogą wpływać lub nie na to, jak ona postrzega temat, ale w obu przypadkach “przyjacielskie przypomnienie” powinno zadziałać:

Mamo: Chcę, żebyś miała bratnią duszę, żebyś mogła być bezpieczna! Ty (z uśmiechem): Cieszę się, że chcesz, abym była bezpieczna, ale zdecydowałam się uszanować Twoją decyzję, aby nie rozmawiać na ten temat.

Chociaż możesz nie zgadzać się z jej sposobem postrzegania tematu, myślę, że ważne jest, aby nadal uznawać podstawowe motywy: ona martwi się o Twoje bezpieczeństwo i szczęście.

Jeśli jednak chcesz spróbować przywrócić ją do tej części swojego życia, możesz spróbować “sprawdzenia bezpieczeństwa” na ten temat. Zachowując pozytywny ton, pokażesz jej, że jesteś otwarta na dyskusję, o ile nie jest ona traktowana jako konflikt:

Mamo: Chcę, abyś znalazła mężczyznę, który Cię ochroni. Ty: Naprawdę chciałabym o tym porozmawiać, ale prosiłaś mnie, żebym tego nie robiła, więc postanowiłam to uszanować.

W obu przypadkach powinnaś ocenić, czy jest otwarta na otwartą dyskusję, czy też nie. Jeśli otwiera się na to, by pozwolić ci o tym mówić, podejdź do tego powoli, ale wzmacniając pozytywny ton; w końcu to część twojego życia, z którą chcesz być szczęśliwy, i chcesz, by o tym wiedziała. Jeśli jednak zacznie się stresować/ karmić/ nie chce współpracować, możesz wrócić do wcześniejszej granicy:

Mamo: Nie zgadzam się z tym, chcę, żebyś miała mężczyznę, który się tobą zajmie! Ty: Myślę, że powinniśmy porozmawiać o czymś innym. Poprosiłaś mnie, żebym nie rozmawiała o tym wcześniej i chciałabym to uszanować.

Dodatkowo, jeśli chcesz dać jej znać, że oczekujesz od niej takiego samego poziomu szacunku, możesz o tym wspomnieć następnym razem, gdy ona o tym wspomina:

I chose to respect your decision on not talking about this subject, but I’d like you to also respect my decision of keeping my views on it when you bring it up again.

Tak czy inaczej, z doświadczenia wiem, że utrzymywanie pozytywnego tonu na temat poglądów/granic rodziców na temat randek LGBT+ w dużym stopniu pomaga uniknąć konfliktów. Chcesz potraktować to nie jako “problematyczny” lub “drażliwy” temat, ale raczej coś, o czym jesteś otwarty - i szczęśliwy - aby porozmawiać, biorąc pod uwagę to, jak bardzo chcą Cię szanować.

Jako moja pierwsza odpowiedź na tę stronę, wszelkie komentarze/edycje dotyczące ulepszeń będą bardzo mile widziane.

Jeśli, jak mówisz, używa wyrażenia “bratnia dusza”, może próbować otworzyć komunikację bez faktycznego dotykania “szarości”, jeśli zawsze oboje gracie w grę zaimków, zawsze może sobie powiedzieć, że nie wiedziała, ale nadal jest częścią twojego życia.

Moja matka prawa twierdzi, że nie wie, że jej córka pali, jej córka ukrywa fakt, że pali od matki. Nie jest głupią kobietą, która wie, że jej 50-letnia córka pali, ale oboje właśnie zgodzili się, aby tego nie pokazywać/nie mówić o tym.

Edycja: Mówię, że w rzeczywistości może nie być konfliktu, który wymaga rozwiązania, czasami w życiu najlepiej jest po prostu zaakceptować małą gałązkę oliwną i żyć z nią. Szanse na to, że kiedykolwiek uda się przekonać mamę, by publicznie zaakceptowała swoją wybraną seksualność, wynoszą około 0%. Jeśli jednak zdecyduje się ją prywatnie zignorować, czasem po prostu z nią zamieszkaj.

Jako nastolatek myślałem, że rozwiązanie problemu palenia jest okropne. Ale w miarę dojrzewania zdaję sobie sprawę, że niektóre bitwy nie są po prostu warte wysiłku i zniszczenia, które spowoduje.

W pracy są dwie rzeczy i z tego co opisujesz uważam, że twoja mama jest strasznie skonfliktowana wewnętrznie.

Po pierwsze, z twoich słów rozumiem, że jesteś kobietą. W świecie twoich mam, kobieta ma silnego mężczyznę po swojej stronie, który ją chroni. Fakt, że wolisz kobiety tak samo oznacza, że jesteś - zdaniem twojej mamy - bezradna i niechroniona w życiu.

Po drugie, wy dwoje macie dramatycznie różne poglądy na świat, które są nie do pogodzenia. Ty nigdy nie przekonasz swojej mamy, a ona nigdy nie przekona ciebie. Kiedy osoba została wystawiona na jeden widok świata przez większą część swojego życia, to jest niesamowicie trudne do wstrząsnąć, że wierzyć. Nie licz na to, że kiedykolwiek do tego dojdzie.

Najlepszym sposobem jest, jak zawsze, komunikacja. Najważniejszym początkowym krokiem jest pokazanie twojej mamie, że akceptujesz jej poglądy, nawet jeśli się z nimi nie zgadzasz. Rozumiesz, że są to jej poglądy i pozwalasz jej je mieć. Dopiero po zrobieniu pierwszego kroku możesz poprosić ją o to samo, a jeśli oboje się na to zgodzicie, możecie przeprowadzić otwartą dyskusję na temat tego, jak możecie ze sobą rozmawiać i odnosić się do siebie nawzajem pomimo tak bardzo różnych poglądów na życie.

W pierwszym punkcie musisz dać jej pewność, że życie jest możliwe bez silnego mężczyzny po twojej stronie. Jeśli pochodzi ona z małego miasta, wskazanie, jak różne jest życie w mieście, może być początkiem. Zależy to zbytnio od Twojego specyficznego środowiska życia, aby dać dobrą wskazówkę, ale podstawowa idea jest taka, że w świecie Twoich mam, mężczyzna jest konieczny dla ochrony. Kiedy to zrozumiesz, możesz znaleźć sposób.